
Gaat zwanger worden niet vanzelf? Dan zijn er verschillende vruchtbaarheidsbehandelingen om toch zwanger proberen te worden. Denk bijvoorbeeld aan hormoonbehandelingen, eiceldonatie, IVF en ICSI. Wat houden deze behandelingen precies in?
Je hebt een kinderwens, maar het lukt niet om spontaan zwanger te worden, dan word je via je huisarts doorverwezen naar een arts voortplantingsgeneeskunde. Zoals Marieke van Erven, die werkt in het Máxima MC. Ze vertelt over haar ervaringen.
De belangrijkste hormonen die je nodig hebt om zwanger te worden, zijn FSH en LH. Deze worden via het bloed naar de eierstokken getransporteerd en zijn verantwoordelijk voor de rijping van het eitje en de eisprong. Als er bij jou een hormoonafwijking is geconstateerd of je om een andere reden verminderd vruchtbaar bent, kun je behandeld worden met deze hormonen.
ICSI is een vorm van IVF waarbij één enkele zaadcel wordt geselecteerd en rechtstreeks in de eicel wordt geïnjecteerd. ICSI wordt vooral gebruikt als je man verminderd vruchtbaar is, bijvoorbeeld door een slechte zaadkwaliteit of beweeglijkheid.
In Vitro Fertilisatie (IVF) is een techniek waarbij de bevruchting buiten je lichaam (in de reageerbuis) plaatsvindt. Als er eicellen bevrucht zijn, dan worden er maximaal twee embryo’s in je baarmoeder terug geplaatst. Hieruit komt hopelijk een zwangerschap voort. Een hele IVF-behandeling omvat echter wel wat meer dan alleen deze feiten.
Kunstmatige Inseminatie (KI) met donorzaad (KID) behoort tot de mogelijkheden als je man zeer sterk verminderd of helemaal niet vruchtbaar is. Ook voor lesbische stellen met een kinderwens of alleenstaande vrouwen biedt deze methode uitkomst. Bij de behandeling wordt er donorsperma bij je ingebracht.
Bij IUI wordt bewerkt zaad vlak voor de eisprong in je baarmoeder gebracht. Het is vaak de eerste behandeling die een gynaecoloog voorstelt als er geen directe oorzaken zijn te vinden voor het uitblijven van een zwangerschap.
Als een man wel zaad aanmaakt, maar dit door het ontbreken of afsluiten van de zaadleiders (bijvoorbeeld door een sterilisatie) niet naar buiten kan komen, zijn MESA, PESA of TESE geschikte methoden. Dit zijn chirurgische ingrepen die worden uitgevoerd door een uroloog of een androloog, in samenwerking met een gynaecoloog.
Bij eiceldonatie staat een donor haar eicellen af aan een vrouw die zelf geen geschikte eicellen (meer) heeft. Ook wanneer je drager bent van een erfelijke aandoening, die een gevaar zou kunnen zijn voor je kind, behoort deze behandeling tot de mogelijkheden. Voor eiceldonatie moet de wensmoeder wel een goed functionerende baarmoeder hebben om een zwangerschap te kunnen voldragen.
De mogelijkheid om je eicellen in te laten vriezen is relatief nieuw; pas sinds 2006 gaat het invriesproces dusdanig snel zodat de schade aan de eicellen beperkt blijft. Vaak worden eicellen ingevroren vanwege een medische indicatie, maar sinds 2011 bestaat de ook mogelijkheid om je eicellen in te laten vriezen zonder dat daar een medische noodzaak voor is. Later worden de eicellen ontdooid en gebruikt tijdens een vruchtbaarheidsbehandeling zoals IVF of ICSI.