Hoi ladies,
Ik ben momenteel zwanger van ons tweede kindje.
De eerste is thuis geboren zonder problemen, ik moest alleen naderhand naar het ziekenhuis om gehecht te worden (subtotaal ruptuur). Alles prima hersteld en ik heb nergens last van.
Ik zit er nu over te denken of ik voor deze 2e weer thuis wil bevallen of toch in het ziekenhuis. Vooral mijn partner vindt thuis een beetje een 'eng' idee voor het geval er iets mis zou gaan. Ik heb dat zelf in iets mindere mate, maar inderdaad, stel dat er iets gebeurd moet je toch nog op de ambulance etc wachten.
Het idee dat in het ziekenhuis pijnbestrijding mogelijk en voorhanden is, vind ik ook wel een prettig idee. Geen idee of ik dat dan ook zou willen, maar gewoon het idee dat het er is, is al geruststellend.
Tegelijkertijd ben ik juist voor het ziekenhuis ook wel bang..... Want ik heb het idee dat men daar misschien wel veel sneller ingrijpt dan wanneer je thuis zou zijn gebleven.
En mijn angst ligt vooral in de martelinstrumenten die ze verlostangen en vacuumpompen noemen. Ik heb daar nog niet 1 positief verhaal over gehoord, of op zijn minst een verhaal wat geen ware horrorstory was.
Eerlijk gezegd vind ik het toucheren wel meer dan genoeg polonaise aan mijn lijf, en die pompen en/of tangen zie ik dus ECHT niet zitten.
Nu is mijn vraag, kun je daar afspraken over maken? Is het mogelijk om met je verloskundige af te spreken dat mocht iemand het nodig vinden die dingen tevoorschijn te halen, dat er iemand aan de bel trekt dat ik dat niet wil hebben? Dat ik dan liever een keizersnede heb? Of heb je geen keus op zo'n moment?
Ik hoor graag jullie reacties!
Ook hier absoluut geen enge herinneringen aan de pomo
mijn eerste is binnen 4,5 uur geboren vanaf de eerste wee.
tijdens deze 4,5 uur daalde de hartslag van jason. Om 13.45
had ik persweeen en op dat moment daalde zijn hartslag
nog verder hij moest echt met 3 persweeen mee komen zo
niet moesten ze ingrijpen. Helaas jason bleef hangen dus
met.spoed werd ik verdoofd wel is waar buiten een wee om
maar dit voelde ik niet eens meer (ik kreeg pas om 13.00
een.morfine pomp omdat een arts assistent het verkeerd in
me dossier had gezet) de knip hebben ze buiten de wee om
gedaan maar dit.voelde ik ook niet het was inmiddels
verdoofd van de pomp heb ik echt niks gevoeld ( ik vond
het tussendoor toucheren pijnlijker) ik denk dat het bij vele
mensen meer het idee is, maar ik ben wel van mening dat
als het moet dan moet het. Tuurlijk zullen er ook mensen
zijn die het als een horor ervaren het verschilt per persoon.
Hoi,
Bij mn 1ste ben ik ook gewoon in zhuis bevallen en
daar ben ik blij om...
Ik wilde pijnbestrijding en ten 2de kwam ze er niet
zelfstandig uit... geknipt en verlostangen.. deed pijn op
et moment maar dat ze eruit was, was et voorbij...
Dank voor alle reacties! Zeker de ervaringsverhalen,
daar heb ik zeker wat aan, dat brengt de
horrorverhalen weer ietsie in balans.
Uiteraard ga ik dit zeker bespreken met de
verloskundige hoor!
Hoi,
Ik heb 2 x een vacuümverlossing gehad. Mijn
ervaring is dat ze die niet zomaar inzetten. Ik heb
er echt voor moeten vechten om die vacuüm te
krijgen. Ik heb bij beide keren meer dan 2 uur
moeten persen, en voelde steeds dat de kleintjes
terug schoten. Pas nadat met een echo werd
gekeken hoe dat kon, bleek dat ze te hoog lagen
en in een kruin, waardoor ze er niet zelf uit konden
komen. Dat was voor de gyn. pas aanleiding om
de vacuüm te gebruiken.
Verder merk je van het gebruik van de vacuüm niet
veel, de knip krijg je in een wee (tenminste ik) en
na een verdoving, en de vacuüm zelf merk je -
mede door die knip - ook niet heel erg veel. Alleen
het trekken merk je (branderig gevoel), maar dat
zal wel niet anders aanvoelen als dat de kids er uit
zichzelf uitkomen.
Ik raad je in elk geval wel aan om een geboorteplan
op te stellen en deze - tijdig - met de verloskundige
te bespreken. Ook al wordt de bevalling voordien
overgedragen aan de gyn. dan heb je altijd nog je
geboorteplan om op terug te vallen. En geef dan
ook direct aan - als je de pijn nog goed kunt
hanteren - dat je absoluut geen vacuüm of tang
wilt. Hoe langer je wacht tijdens de bevalling, hoe
minder goed je in staat zult zijn om je "eisenpakket"
op tafel te leggen.
Succes, en probeer je er vooral niet te druk om te
maken. Er is er nog nooit 1 blijven zitten. Geniet
vooral van je zwangerschap, de 9 maanden zijn
voorbij voor je het weet.
Ik heb mijn vacuum bepaald niet als een horrorstory ervaren. Achteraf weet ik niet zeker of het echt nodig was geweest als er eerder andere beslissingen genomen waren maar ik heb er absoluut geen negatieve ervaring/emotie aan overgehouden.
Ik zal mijn verhaal voor je opschrijven. Ik denk dat het maar een heel klein beetje tegenwicht biedt tegen alle horrorverhalen maar het is het enige wat ik voor je kan doen.
Ik ben bevallen van mijn eerste kind in totaal 11 uur tijd. Vanaf vijf cm ontsluiting naar ZKH. De ontsluiting vanaf de eerste wee tot volledige ontsluiting duurde ongeveer 7 uur en ging dus prima. Op het moment dat gecontstateerd werd dat er volledige ontsluiting had bleek ik geen persweeen te krijgen. Ook lag het kind nog vrij hoog in het geboortekanaal.
Ik heb altijd in mezelf gedacht dat ik zonder persdrang niet wilde persen. Maar toen het moment daar was dat de VK zei ga maar meepersen heb ik niet geprotesteerd en geprobeerd te persen. Dat heb ik bijna een half uur gedaan maar nou niet echt van harte en ook kwamen de weeen minder vaak. Niet meer om de twee minuten maar om de vier minuten. Toen moest de gyn komen en werd er stimulatie gegeven. Dat voelde voor mij onnodig en na 10 minuten moest het infuus ook al weer uit omdat de hartslag begon te dalen. Dat herstelde meteen na het stoppen van de stimulatie.
Daarna heb ik nog anderhalf uur weeen gehad en toen begon er iets van persneiging te ontstaan en werd het moeilijker de weeen op te vangen. Toen werd besloten om weer te gaan persen. Met iets meer enthousiasme dan de eerste keer ben ik toen gaan meepersen. Echt opschieten deed het niet. En na 1 uur en 20 minuten zei de gynaecoloog dat ze een vacuum wilde gaan doen omdat ik anders zou gaan uitputten. Met alle adrenaline van het persen in mijn lijf heb ik nog gezegd dat ik heus nog wel een uurtje doorkon. De gynaecoloog heeft daar even over nagedacht en zei toen heel duidelijk. Nee, ik denk dat we dan over een uur alsnog een vacuum moeten doen en dan heb jij de kracht niet meer om mee te persen omdat je uitgeput bent en moet er harder getrokken worden. Toen heb ik dat direct geaccepteerd (niet alleen met mijn hoofd, maar ook mijn gevoel vond het OK).
Nou ja, dan moest het maar. Ik was ook even bang dat het heel onaangenaam zou worden maar ze heeft in de vijf minuten erna verdoofd, de knip gezet en de cup op het hoofd geplaatst en ik zou echt niet weten wanneer ze dat nu gedaan heeft. Ik heb het niet gevoeld. Ik was er zelf totaal verbaasd over maar het is echt waar, niet gevoeld!. Daarna zei ze: bij de volgende wee nog een keer hard meepersen. Toen stond iedereen heel gespannen te wachten op de volgende wee. Ik vond het zelf op dat moment een heel fijn idee dat ik gewoon na de volgende wee mijn kind zou hebben! De wee liet even op zich wachten en men werd wat onrustig maar ik voelde dat mijn lijf even wachtte om kracht te verzamelen voor die laatste superwee en die kwam toen ook. En toen had ik een dochter!!!!! Ze bleek overigens net geen vier kilo te wegen en met haar hand naast haar hoofd te liggen. Niet vreemd dus dat het wat nauw voor haar was bij een moeder met een nogal slank figuur.
Achteraf vraag ik me wel heel erg af of ik niet beter toen de weeen wegzakten na de ontsluitingsfase wat had kunnen gaan rondlopen of hurken zodat de zwaartekracht een groot deel van het werk had kunnen doen. Dan was de vacuum waarschijnlijk niet nodig geweest (denk ik zelf) maar de knip wel.
KORTOM: absoluut geen horror hier. Gewoon een hele indrukwekkende en mooie dag met een prachtig kind als resultaat.
In Nederland zetten ze de verdoving via de ruggeprik uit tijdens het persen (vaak al net voor je volledige ontsluiting bereikt) juist omdat je dan beter zou voelen wat er gebeurt en actiever mee kunt werken en zo onnodige ingrepen als gevolg van de ruggeprik te voorkomen.
vacuumpomp is klein cupje op het hoofd van je baby wat vacuum trekt. hiermee kunnen ze je baby sneller naar buiten helpen door eraan te trekken tijdens een perswee... het is een heel klein cubje dus hier voel je niets van.
In principe gaat het eerst om een verplaatste
thuisbevalling onder leiding van je eigen
verloskundigepraktijk. Dus niks pompen, tangen
etc.. Pas als het niet lukt (wat thuis dan
waarschijnlijk ook was gebeurd) wordt de gyn erbij
gehaald en dan komen ook misschiien de pompen
en tangen.
Hier ook een pomp, omdat zijn hartslag niet goed
meer herstelde. Maar niet alle pompen zijn een
drama.. Hier is NIET geknipt, hij was al ver genoeg
om gewoon de pomp te plaatsen en het is maar
een klein scheurtje geweest.
Als ze zo'n ding gaan gebruiken kunnen ze ook
verdoven tenzii het echt een haastklus is. Zeg maar
verdoven voor de knip om ruimt te maken.
De pijnbestrijding kan ervoor zorgen dat je meteen
onder behandeling van de gyn komt al moet ik
zeggen dat dit bij mij wonderlijk genoeg niet zo was.
Ik werd wel begeleid door de verloskundige van het
ziekenhuis, misschien is dat het verschil. Ik heb dus
wel een ruggeprik gehad, maar omdat die niet goed
werkte kan ik je niet vertellen of je dat nog voelt of
niet.
Als je niet voor jezelf op kunt komen tijdens de
bevalling is een plan niet een gek idee. Maar hier
ligt ook een taak voor je man natuurlijk. Die moet
dan voor je opkomen en die moet weten wat je wilt.
Ik weet dat een keizersnede ook bepaald geen pretje
is, dat begrijp ik heel goed.
Maar ik heb al iets te vaak meegemaakt dat artsen
over mijn eigen grenzen heen gaan en zoals ik al zei,
er is een grens aan de hoeveelheid polonaise die ik
aan en vooral in mijn lijf wil hebben.
Uiteraard moet die baby er uit en als het niet anders
kan, dan kan het niet anders. Maar als het even te
vermijden is....dan graag.
Ervaring van de vorige keer leerde dat ik tijdens het
bevallen echt niet in staat ben om voor mezelf op te
komen, vandaar de vraag of je dit soort dingen van te
voren kunt bespreken of dat het echt situatie-
afhankelijk is en je wellicht geen keuze zou kunnen
hebben.
Stel dat je pijnbestrijding voor de weeen hebt middels
een ruggenprik, en tijdens het persen besluiten ze dan
eventueel zo'n ding te gebruiken, voel je dat dan? Of is
dat door die ruggenprik ook minder/anders/niet? Zijn
er vrouwen die zoiets hebben meegemaakt?
je kan een bevallingsplan opstellen met je verloskundige !
Ook zou je een doula kunnen inschakelen die bewaakt ook die processen voor je *soort vriendin maar dan anders* ik weet een heel goede !
liefs Ineke en Lisa x
Zelf heb ik dus een keizersnede gehad en hoewel ik op dat moment blij was dat er eindelijk een einde aan kwam, is de nasleep echt geen pretje. Denk niet te licht daarover. Ik heb nog geluk gehad dat ik een keizersnede met ruggeprik heb gehad. Als de baby snel moet komen en je wilt i.p.v. de pomp of tang een keizersnede, dan wordt het hoogstwaarschijnlijk een spoedkeizersnede onder narcose. Dan maak je helemaal niks meer van de geboorte mee. En dat is denk ik ook niet wat je wilt.
Zoals Gretha ook al zegt: De kans dat je nu met pomp of tang zult bevallen bij een tweede is klein. Dus ik zou me daar niet al te druk om maken. Toch snap ik heel goed dat het je bezighoudt. Ik ben niet eens zwanger en ik denk al "hoe zal die bevalling bij een eventuele tweede gaan???" Ik wil zo graag 'gewoon' bevallen.
Stel anders een geboorteplan op. Waarin staat wat je wilt.
Ik wens je een fijne zwangerschap en veel sterkte alvast bij de bevalling.
vacuumpomp op zich is geen martelwerktuig. tangen worden gelukkig steeds minder gebruikt.
ok het is niet fijn maar het was nodig om haar eruit te krijgen. keizersnede is gewoon een zware buik operatie... ik was vrij smal en kleine zat gewoon helemaal klem.. haar hartslag daalde bij elke wee.. ze moest er snel uit.. ik had al volledige ontsluiting, persen deed niet veel.. dan is nog geen 5 min met een vacuumpomp toch echt sneller dan een keizersnee.. en ook minder ingrijpend voor mij.. t was echt geen pretje idd maar dat was omdat ze klem zat. daarom was het ook nodig.
het is bij jou je 2e kindje, bij de eerste ging het goed in de zin van die paste er door ;) dus ik vermoed niet dat een tang of pomp nodig is.. maar die vragen kan je heel goed aan je vk of gyn stelle n;)