geboorteplan

ow dan heb ik een tip voor je: zet een opstapje voor je wasmachine, zo´n ding van 20 cm hoog ong. Ga daar wijdbeens op zitten zodat je buik tussen de benen hangt en knikker de was die erin moet gewoon in een lage wasmand of desnoods naast je op de grond, hij is toch vies. Je hoeft op die manier niet zo voorover te bukken. Bij het eventuele ophangen de mand op een stoel zetten, hoef je niet te bukken naar de grond om alles eruit te halen. Op die manier jezelf het een beetje makkelijker maken.

Hoi Femke,

Wat rot dat je je zo naar voelt. Ik kan me voorstellen

dat je graag met week 38 gaat bevallen. En zelfs dat is

nog wel een eindje weg.

Ik hoop eigenlijk voor je dat je nog wel opknapt voor

die tijd. Het zou fijn zijn als je ook nog kunt genieten

van je zwangerschapsverlof.

wist je dat je sinds 2008 zelf kan beslissen of ze je inleiden vanaf week 41 ! dat is je eigen beslissing en niet van de GYN. of VK

( handig een dinnetje die nu oudste coschap verloskunde doet dan hoor je nog eens wat )

Spannend Femke !! komt nu dichterbij he ?

Fijn dat het klaar is.

Hoop je eigenlijk dat je ingeleid wordt bij bijvoorbeeld 40 weken?

hoi femke

hier ook niet gelachen om je uitleg vindt het heel knap dat je het neerzet

kan je niet helpen jammer genoeg je weet nooit van tevoren hoe het gaat ook niet bij een 2de dat kan heel erg verschillen

mijn bijde bevalingen zijn thuis gedaan en zonder

problemen

mischien kan de huisarts nog iets voor je doen of je doorsturen ??

ik hoop dat je een beetje rust krijgt dat is denk ik toch het beste en ja ik begrijp dat het moeilijk is

heel veel sterkte en het komt wel goed

groetjes

geen horror verhaal maar ook geen makkelijke bevalling hier.. ik ben vrij klein, smal bekken (wel enorme heupen... ) maar kleine zat klem.. ben ook een enorme miep qua controle.. heb dan geen controle verlies aanvallen enz. maar wel een controle freak.. vreselijk eigenwijs.. maar toen weeen sneller kwamen, kwam ik in een soort roes.. een soort trance.. ik heb alles over me heen laten komen.. bevalling was erg zwaar volgens t ziekenhuispersoneel (en dat zegt wat misschien ?) ze is gehaald met vacuumpomp, er flink uit getrokken terwijl ze op mn buik aan t duwen waren.. kleine was te moe om uit borst te drinken helaas. maar uiteindelijk ging t super! ik vond doordat ik alles over me heen liet komen de bevalling niet eens superzwaar, t kan veel erger idd.. maar het over je heen laten komen helpt wel.. en ik wil je niet beangstigen. het over je heen laten komen maakt de bevalling zelf niet altijd makkelijker, maar wel hoe je het zelf ervaart.

verder probeer je eigen gevoel te accepteren.. ipv af te keuren en eigenlijk je zelf belachelijk te vinden dat jeje zo voelt. je voelt je nu eenmaal zo. gevoel kan je niet uitzetten. probeer het te accepteren dat je je echt zo voelt!! en maak dat ook duidelijk aan zoals je nu al doet je vk maar ook voor en tijdens je bevalling!
veel sterkte en t komt goed uiteinelijk!!

is een doula niets voor je ??? zij is er juist voor vrouwen die met angst zitten zoals jij beschrijft !

Teddy Roorda is een heeeeeel goede en lieve doula !

Groeiecho zegt ook niet alles. Een vriendin zou

zwanger zijn van een reuzebaby. Enorme buik en

heel groot kind op de echo's en groeiecho's... bij

geboorte was het kind net iets ONDER het

gemiddelde...

Ik denk dat niets jou op dit gebied gerust kan

stellen, want er is niks dat je zekerheid zal geven.

Niemand kan je vertellen hoe groot je kind is, hoe

groot je bekken. Hoe je bevalling zal gaan, of er

complicaties zijn, of je de pijn niet kan handelen, of

dat het allemaal een makkie zal zijn. Ik denk dat het

grootste probleem idd in jezelf zit zoals je al aangaf.

Het beste wat je kan doen is voor jezelf opschrijven

wat je wel en niet wil zodat je in die zin voorbereid

bent.

Verder is de bevalling iets wat je moet ondergaan.

Je eraan over geven. Loslaten.

Je zult op dit forum idd geen antwoord vinden. Het

enige is wat je hier zal horen is dat niemand van te

voren wist hoe ze zouden gaan reageren op de

bevalling op de pijn. Ik werd ingeleid. Voordat ik het

infuus kreeg wist ik 'ok over een half uur begint de

pijn'. Je zou kunnen zeggen dat je dan aardig weet

waar je aan toe bent.. maar dan nog.. ik had geen

idee wat voor pijn en hoe enz Je weet het gewoon

niet. Dat vond ik het moeilijkste. Gezien je

medische situatie is het natuurlijk anders dan

gemiddeld, maar ook vrouwen in soortgelijke

situaties kunnen het.. Een vriendin van mij zegt

altijd 'als de Tokkies kunnen bevallen, dan kan ik

het ook'..

Mijn advies (na een lang verhaal) zorg dat je de

medische situatie duidelijk hebt, de mogelijkheden

enz (je man kan dan op het moment supreme je

hierin sturen) en voor daarbij. Laat het los en pak

de momenten om te ontspannen.

Sterkte!

Hoi Femke,

Hebben jullie wel afspraken gemaakt over bijvoorbeeld al snel een infuus plaatsen. Of over een ruggeprik als je dat zou willen? Kan dat in het ziekenhuis 24u per dag? Een deel van de ziekenhuizen heeft in praktijk toch alleen 'op christelijke tijden' de mogelijkheid tot een ruggeprik. Je verloskundige weet wel hoe het ziekenhuis echt is, als ze tenminste al wat langer in de buurt werkt. Ik kon kiezen uit drie ziekenhuizen. Toen ik met de VK besprak dat ik 24u per dag een ruggeprik zou willen bleef er volgens haar nog maar éen over. Uiteindelijk niet nodig gehad maar het idee dat het zou kunnen hielp mij wel in de aanloop er naar toe.

Second opinion bij een ander ziekenhuis? Is misschien wel wat verder weg, maar soms kan het wel eens verschil uitmaken. Ik weet niet meer bij wie het was op dit forum, maar die is ook naar een ander ziekenhuis gegaan omdat ze iets weigerden wat zij heel graag wilde.

Baat het niet, schaadt het niet? Ik weet niet of zoiets als second opinion wordt gezien en of je zorgverzekering zoiets vergoedt. Ik vind het het onderzoeken waard.

Ha femke,

Het is een heel verhaal hoor. Met dit alles bij elkaar zou iedereen er ernstig tegenop zien.

Ben je dan al eens bij een gynaecoloog geweest om dit alles te bespreken? Kunnen ze niet met extra echo's kijken hoe groot dat hoofdje is vlak voor de bevalling? Of kan dat niet meer als het kind al is ingedaald?

Wow, wat knap!

Je hebt nu wel onder woorden weten te brengen wat er is, en dat alleen al geeft hopelijk een ienieminie klein beetje rust in je hoofd.

Waarom geven ze jou geen geplande keizersnede? want spintsje noemde het, terwijl ik dat zelf ook al in gedachten had om het je voor te stellen, want er is toch reden genoeg voor zou je zeggen. Ben erg benieuwd!
Of anders sowiezo een ruggenprik aan het begin van de bevalling, kan ook handig zijn omdat als je dan nog voor een spoed moet, ze die vaak kunnen gebruiken om hem wat hoger te spuiten hoef je niet onder narcose. Het bespaard je dan ook de pijn, want die leidt er toch toe dat je de controle verliest. En dat is in principe funest, want dan is ook de ademhaling op een gegeven moment niet meer goed, wat tot zuurstofproblemen kan leiden bij zowel jou als je kindje. Wil je niet nog meer angst aanpraten, maar het zijn wel serieuze dingen om te overwegen, die ruggenprik en misschien toch een geplande kz.

Knuffel voor jou!
Joanne

allereerst ik heb niet om je verhaal hoeven te lachen. Goed dat je probeert je angst te verwoorden.

Je geeft zelf al aan dat het belangrijk voor je is om je verhaal kwijt te kunnen.

Het vervelende is en blijft gewoon dat je niet weet wat er gaat komen of wat je kunt verwachten. Hoeveel pijn gaat het doen? hoe lang duurt het? Hoe reageer ik erop? enz. enz.

Ik ben zelf eind juli uitgeteld van ons tweede kindje. Ook al heb een hele vlotte bevalling gehad nu het einde weer in zicht komt komen ook de vragen weer terug..... zal de tweede weer makkelijk gaan? ziekenhuis of toch weer thuis?hoe voelde de pijn ook al weer (echt je vergeet het grootste deel) maar vooral hoe is mijn herstel na deze zwangerschap.

Over het kraambezoek kan ik heel simpel zijn: jij beslist hoe of wat. Voor de bevalling leek het me leuk: lekker pronken met de baby enzo. Omdat ik na de bevalling slecht sliep en de borstvoeding niet goed op gang kwam hebben we ervoor gekozen geen bezoek te ontvangen in de kraamweek.

Dan nog over het uithoudingsvermogen: het lukt je echt wel hetzij met of zonder hulp van de medische wereld Er zijn volgens mij meer moeders die niks aan sport doen dan wel en ook die krijgen de kindjes eruit.

succes

Ik heb geen seconde gelachen Femke. Hoe kom je erbij dat je uitgelachen wordt?! Je angsten zijn helemaal terecht. Ik kan me heel goed voorstellen dat het je wakker houdt. Ik had, in tegenstelling tot jou, geen reden om bang te zijn van te voren, maar ook ik was bang. Pas de laatste paar weken keek ik er relaxter tegenaan.

Ondanks dat je tegen medisch ingrepen opziet, is een geplande keizersnede misschien ook iets voor jou? Misschien dat dat de onrust bij jou wat wegneemt. Dan is er de tijd om infusen te prikken e.d. Je weet wat er komen gaat. Je hebt dan geen pijn van de weeën e.d.. Ook de kans op scheuren van het litteken is dan volgens mij niet aanwezig. Je weet dan ook dat het geen spoedkeizersnede zal worden. Ook is de kans veel kleiner denk ik dat je de controle over jezelf (zoals je zelf zegt) verliest. De nasleep is echter wel vervelend, omdat het herstel zo lang duurt, maar die herstelpijn is goed te dragen. (Ik ben ook kleinzerig, dus ik weet waar ik over praat)

Ik ben ook niet de gemakkelijkste om te prikken trouwens, maar zo moeilijk als het bij jou gaat heb ik nog nooit eerder gehoord. Wat vervelend. Ze hebben er bij mij een arts van de spoed-eisende-hulp bijgehaald om het infuus van de Remifentanil aan te prikken, omdat deze er meer ervaring in had.

Volgens mij gaan ze sowieso bloedprikken net voor de bevalling en net na de bevalling. Misschien wel even handig om te vragen aan je verloskundige hoe dat zit, omdat jij al moeite hebt met bloedprikken.

En je mag ook altijd even hier komen om je hart te luchten of we je nu wel/niet kunnen helpen met tips.

Veel succes verder met het opstellen van het geboorteplan.

Vervelend dat je zo tegen de bevalling op ziet......(al kijkt elke vrouw met gezonde spanning tegen de bevalling aan) Je geeft aan dat er verschillende redenen zijn waardoor je angstig bent.

Het kan echter ook een vlotte eerste bevalling zijn. Ik had ook een soort planning. Ik zou samen met partner de weeen opvangen b.v. Om 1 uur s'nachts braken mijn vliezen. Samen hebben we het beddengoed vervangen en zijn weer naar bed gegaan. (vruchtwater was helder en het geen weeen) Om 2 uur begon het een beetje te rommelen en om 3 uur ben ik uit bed gegaan omdat de weeen sterker werden. Omdat ik de weeen goed alleen op kan vangen heb ik mijn vriend laten slapen. (hij heeft er ook niks van gemerkt) Om half 5 toch maar mijn vriend wakker gemaakt omdat de weeen al een uur om de 3 min. kwamen en ik dacht persdrang te hebben.

De vk gebeld maar omdat ik goed aanspreekbaar was en het ons eerste kindje betrof dacht ze dat het wel mee zou vallen. Na nog een keer bellen stond ze om 5 uur op de stoep om even te voelen hoe ver ik was Nou ze kon gelijk blijven; volledige ontsluiting. Dat had ik zelf ook niet gedacht. Ik schaamde me al dat ik zo snel gebeld had......

Om 5:42 was onze zoon geboren. Misschien heb je wel geluk en valt het reuze mee Probeer je er leterlijk aan over te geven en ontspan. Hoe beter je je kunt ontspannen hoe sneller het gaat.

groetjes

wist je (ff op het non-horror aspect van dit topic ingaand) dat ik met 1 en hetzelfde lijf een trauma-bevalling en twee supergoede bevallingen gehad heb, waarvan ik de laatste zelfs supergrappig vind.

Bij de oudste viel zijn hartslag weg, dus eindigde ik op de ok. Bij de jongste wilde de vk mij gaan inknippen, kreeg ze de kans niet voor, want het hoofdje stond al (had ik ff voor gezorgd ), en toen kon ze die schaar gebruiken om de navelstreng door te knippen die strak om zijn nekje zat, daarna mocht ik verder en binnen 4 minuten (incl die pauze) was het hele persen klaar. Ik heb achteraf gezegd dat ik haar echt een schop gegeven had als ze mij daadwerkelijk wilde gaan knippen, want de tweede (eerste die vaginaal geboren is) was er met zijn ruim 7,5 pond ook met een miniem scheurtje uitgekomen, dus voor mij geen knip had ik mezelf voorgenomen.

Femmmke het is al gezegd, maar misschien dat voor jou complexe situatie met medicatie goed is van te voren uitgezocht te hebben welke pijnbestrijding mogelijk is zodat je iets rustiger het hele heftige gebeuren kan meemaken.

Hier dan een non-horror verhaal

ik spui gewoon even, dus weet niet of het helemaal slaat op wat bedoeld wordt.

Ik stond zelf heel open tegenover de bevalling. Ik heb 3 weken van te voren frambozenblaadjes thee gedronken (schijnt de baarmoedermond te openen, dus aanraader!! kruidenwinkel moet je zijn) In de nacht na 2de Kerstdag begon het geheel, best rustig.. breken van vliezen hoop naar de WC en op een gegeven moment heb je het; het is begonnen...Ik ben zelf rustig van wee naar wee gegaan. Op een gegeven moment verloskundige gebeld die kwam, toen mijn ouders (mijn man was uiteraard bij mijn zijde). Mijn ouders zijn de hele bevalling bij mij thuis geweest, tijdens de ' gewone weeen' kwamen ze af en toe de slaapkamer binnenlopen en zeiden dat ik het goed deed, bij de persweeen bleven ze beneden. (Ja ben thuis bevallen) Na 7 uur gewone weeen (die alleen op het laatst niet meer leuk zijn) begonnen de persweeen en ook dat was te doen.. ja echt waar... een uur later om 8.46 was mijn mooie dochter geboren.

Mijn hele bevalling is dus soepel verlopen in 8 uurtjes, dit terwijl mijn moeder en schoonmoeder een drama eerste bevalling hebben gehad.

Ik ben van mening dat je bevalling soepeler gaat, als je ervoor open staat. Mijn schoonzusje zag er erg tegen op en die bevalling ging ook goed hoor, maar duurde wel veel langer.

En het is echt zo; als je kindje is geboren ben je de ergste pijn vergeten. Een vriendin van mij heeft zelfs een chronische reuma achtige ziekte en deze heeft ook zonder pijnbestrijding de bevalling kunnen doen.. Je zult verbaast zijn wat je lichaam aankan tijdens een bevalling.

Weet niet of het voor iemand van enig nut is (bovenstaande) maar wellicht is het fijn om te horen dat er ook super bevallingen zijn ipv alleen maar horror

@Mir78: Even offtopic hoor... Bedankt dat jij ook eens zegt dat het niet de mooiste dag van je leven was. Toen ik zei dat mijn trouwdag de mooiste dag van mijn leven was, kreeg ik me daar toch een commentaar op! De geboortedag van mijn zoon moest de mooiste dag van mijn leven zijn werd tegen me gezegd. Ik heb me toen verdedigd door te zeggen: "Nou nee, dat was nou juist niet mijn mooiste dag, maar de eerste keer dat ik mijn zoon in mijn armen kon sluiten was wel het mooiste moment van mijn leven." Ik dacht even dat ik de enige was die zo dacht.

@Femke: Zoals iedereen al zegt... elke bevalling is anders... en in die zin kun je je er dus ook nooit volledig op voorbereiden. Maar volgens mij ben jij nu al beter voorbereid dan menig ander. Soms is echter het lezen van alle bevallingsverhalen niet motiverend. Nou juist de 'horror'-verhalen doen de ronde en de verhalen van mensen die een 'makkie' hadden hoor je nauwelijks. Mijn advies op dat gebied is dan ook door niet meer de forumonderwerpen te lezen die staan bij 'complicaties'. Dan sta je namelijk meer stil bij alles wat er fout KAN gaan i.p.v. wat er goed gaat. En dan ga jij nog meer piekeren... en wordt je nog banger... etc...

In ieder geval veel succes bij het opstellen van het geboorteplan. Bij een eventuele volgende zwangerschap ga ik dat ook zeker doen. Nina heeft al veel tips gegeven. Hopelijk heb je er wat aan.

beste Femmmke,

Een bevalling is idd persoonlijk en intiem, maar je wilt toch weten hoe het zit.

Iedere bevalling is anders, zo is ook geen zwangerschap hetzelfde....

Zelf heb ik het een beetje laten gebeuren.... geen cursus, geen informatieavonden en m vriend kon mij toch niet gaan geruststellen want die zag het al helemaal niet gebeuren. Fijn....mannen haha

Wel had ik om een ruggeprik gevraagd vanwege een heupoperatie en er konden wat complicaties van komen.

In het ziekenhuis hebben ze me er prima doorheen geholpen, want ze hadden mijn "we zien wel" houding al snel door. Het was niet de mooiste dag van me leven, maar wel de intenste.

Het enige wat ik je wat mee wil geven is dat je een beetje vertrouwen in jezelf moet hebben, je bent een vrouw, zwanger en sterk! Je kan het, ik kon het ook en nog vele met me....

Ik praat er makkelijk over dus als je vragen hebt...... maar hoe het bij mij ging, zo gaat het lang niet bij andere. Maar blijf praten en lezen.... misschien lucht t wat op....

Als ik het zo hoor, dan wil je liever een 'pijnbestrijdingsplan' dan een 'geboorteplan'. Het kan je volgens mij niet zoveel schelen wat er om de bevalling heen komt kijken, maar het gaat je puur om de bevalling zelf waar je bang voor bent. Toch?

In verband met je gezondheid is het denk ik het beste om eerst te weten welke pijnbestrijding in theorie voor jou mogelijk is. Kan het in combinatie met bepaalde medicijnen bijvoorbeeld? Ik kan me namelijk ook voorstellen dat als iemand een zwak hart heeft, dat Remifentanil afgeraden wordt.

Je bent nu nog bij een verloskundige, maar je wordt straks zeker overgedragen aan een gynaecoloog? Mijn persoonlijke ervaring is dat de gyn maar een paar keer komt kijken en dat je verder 'overgeleverd' bent aan zusters die er vaker niet zijn dan wel. Ik weet niet of het wel eens gedaan wordt, maar zou het misschien ook mogelijk zijn dat je verloskundige er OOK bij is? Die kennen je beter. Ik zou eens vragen of dat mag.

Ik weet dat je ook gauw moe bent, daarom denk ik dat je qua pijnbestrijding het beste een ruggeprik kunt hebben. Voor de duidelijkheid, dat denk IK. Het is maar net hoe je er zelf tegenover staat. Het is echt niet alleen voor watjes. Nadeel daarvan is wel dat je niet meteen naar huis kunt, want het duurt even voordat je het gevoel weer terugkrijgt in je onderlichaam. Maar het voordeel daarentegen is dat je bij een eventuele spoedkeizersnede niet onder algehele narcose hoeft. Je maakt de geboorte dus sowieso bewust mee.

Heeft je verloskundige ook een geboorteplanvoorbeeld? Anders kun je even googlen op 'geboorteplan voorbeeld'. Maar dat heb je vast ook al zelf gedaan.

En trouwens... Geen enkele vrouw is tijdens een bevalling 'zichzelf' hoor.

Hoi Femmke,

Tips voor bevallingsplan;

waar?

Wie bel je als het begint? Wie zijn in de verloskamer erbij? Wie wachten er buiten op de gang of worden gebeld na de geboorte? Wie bel je niet? Zijn er ook mensen die niet welkom zijn die eerste periode?

Wil je lopen, zitten, liggen, staan? Maakt het je niet uit?

Wat wil je aan? Wat wil je aan als je weer naar huis gaat?

wat zijn daar de mogelijkheden voor pijnstilling? Ook als je dat nu niet wilt is het goed om te weten wat er wel en niet kan.

Wil je BV geven? Hoe ga je dat aanpakken? Wat wil je voor contact met je kind direct na geboorte? Als het een keizersnede wordt: hoe wil je dan graag het contact tussen jou en je kind? Als dat niet mogelijk is: wat kan je man dan doen om het contact over te nemen?

Realiseer je dat je niet kunt plannen hoe je wilt dat de bevalling zelf verloopt. Op hoe lang het duurt, hoeveel pijn het doet, of het 'natuurlijk' lukt heb je geen invloed.

Ben je bang dat je de controle over jezelf verliest? Hoe ziet dat er dan uit? Hoe wil je dat mensen dan met je omgaan? Lief, streng? Wat werkt wel, wat werkt niet? Hoever mag je je laten gaan van jezelf? Wat gebeurt er als je wel de controle verliest? Wat is daar erg aan?

Ik vond het heel genant maar was zelf best wel bang tijdens de bevalling. Opeens kon ik de schaamte daarover loslaten en ik heb geloof ik wel dertig keer tegen de VK gezegd dat ik bang was en wel tien keer gevraagd of ze er niets aan kon doen (nee dus ). Maar ik was het elke keer wel even kwijt. Lag mijn angst mooi op haar bordje en kon ik weer met mijn lijf bezig zijn ipv met hoe genant het is om bang te zijn.

Sterkte met het plan en de bevalling straks

Waar ben je precies bang voor? Voor de pijn? Of dat

het mis gaat tijdens de bevalling? Ik zou je

zwangerschapsyoga aanraden, dat is gericht op

jouzelf en het leren ontspannen tijdens je

zwangerschap en daarna voorbereiden op

ontspannen tijdens de bevalling. Hoe denk je over

pijnbestrijding? Je hoeft geen pijn te hebben als je daar

bang voor bent. Je kunt een ziekenhuis zoeken

waarbij 24/7 pijnbestrijding mogelijk is zodat je dat in je

achterhoofd weet en als je het niet meer trekt erom

kan vragen.

Lees zojuist op een ander forumplekje meer, en wat ik je nog wil meegeven naar aanleiding daarvan is dat het goed is voor jou om ook voor de periode erna je wensen op papier te hebben, hoe moeilijk dat misschien nu ook is om te bedenken wat je nou wilt.

Want, heeeeel belangrijk, hoeveel visite zou jij willen in je kraamtijd? Is het misschien beter om iedereen behalve moeder en de mensen die jouw liggen en jouw echt kunnen helpen (dus niet alleen komen apengapen maar echt iets voor je doen) gewoon pas na twee maanden uit te nodigen op 1 dag en niet in jouw eigen huis. Soort kraamfeest zeg maar, kan je eerst zelf eens bijkomen van alle horror.

WIE mag jou kindje vasthouden, voeden, wie kan er lekker koken, wat zijn gerechten die je absoluut niet door je keel kan krijgen, hoe zou je je kindje gekleed willen hebben? Of maken dat soort dingen je dan allemaal niet meer uit? Lijkt mij van wel, dat het toch zo prettig mogelijk moet zijn voor je.

Hoe vind je het dat je misschien een nachtje in het ziekenhuis zou moeten blijven en wat zou je dan het hardst nodig hebben?

Van welke bijzondere momenten zou je echt een foto willen hebben?

Dat zijn zo nog even wat dingen die in me opkwamen en die je misschien kunnen helpen als onderwerp om over na te denken en iets over op te schrijven.

Groetjes Joanne

ow meid wat vervelend om zo tegen de bevalling op te zien! Is het juist misschien doordat je niet weet wat je gaat overkomen. Heb je graag zelf de touwtjes in handen? Of is het een nare ervaring van iemand anders die erin gehakt is bij jou?

(ik verzin ook maar wat, maar het kan vaak helpen om na te denken over het waarom van de angst, om er achter te komen waar het vandaan komt, en dan kan je gerichter gaan werken aan oplossing ervan)

heb je tijd en gelegenheid om een cursus te doen? dat gaf mij veel kennis over het verloop van een bevalling, en ook over hoe je zelf wat controle kan houden, ademhalingstechnieken waar ik veel aan gehad heb. Gewoon het gewone wat al eeuwen gebruikt wordt, maar zo fijn als het je door een kundig iemand voorgedaan en aangeleerd wordt in een leuke sfeer.

tja, ik weet verder niet wat je over een geboorteplan allemaal bent tegengekomen, of er misschien voorbeelden zijn te vinden op internet zodat je weet welke onderwerpen erin kunnen of moeten.

Plaats van de bevalling is dus al bepaald, wie wil je erbij hebben, wat verwacht je van je partner als jij pijn hebt (moet hij je juist aanraken of juist met rust laten bijv.), zou je het fijn vinden om te ontspannen onder de douche, zou je pijnstilling willen en wat wel of niet, dat soort concrete zaken vormen samen toch al een beetje een plan.

Nou joh succes ermee!