Je kunt het beste van het begin af aan eerlijk en open zijn tegen je kind, ook al denk je dat hij nog te jong is om het te begrijpen. Zo maak je het jezelf minder moeilijk en voorkom je dat hij later een schok moet verwerken en jullie dingen gaat verwijten. Het zou bovendien een grote breuk in het vertrouwen tussen jullie betekenen, als hij van iemand anders hoort dat hij is geadopteerd.

Als je kind drie of vier is, kan hij ongeveer begrijpen hoe het zit. Misschien stelt hij vragen als hij ziet dat hij een ander kleurtje heeft dan jullie. Maar als hij dat niet doet, is het verstandig om zelf het initiatief te nemen.

Goede sfeer

Zorg dat jullie genoeg tijd hebben en wees niet te zwaar op de hand: breng het positief. Laat je kind merken dat jullie heel gelukkig zijn dat hij bij jullie is komen wonen. Het is in ieder geval erg belangrijk dat hij zich veilig voelt. Vragen en zelfs ruzies hoeven geen probleem te zijn, zo lang je kind het gevoel heeft dat hij alles kan zeggen en weet dat jullie net zo veel van hem houden als iedere andere ouder van een kind.

Dat betekent niet dat je steeds hoeft te zeggen dat je van hem houdt; op die manier maak je juist van iets vanzelfsprekends iets ongewoons. Het gaat erom dat je voor een sfeer zorgt waarin je kind zich vrij voelt om vragen te stellen. Dat maakt de band tussen jullie duidelijk en daardoor laat je je kind merken dat je weet dat hij van jou houdt, ook als hij naar zijn biologische moeder vraagt.

Wat vertel je?

Je kunt het verhaal het beste beknopt en eenvoudig houden, waarbij je natuurlijk rekening houdt met de leeftijd van je kind. Vertel dat alle baby’s worden geboren uit de buik van hun moeder. Maar het gezin waarin je kind werd geboren, kon niet voor hem zorgen en dat wilden jullie heel graag doen. Daarom werden jullie zijn papa en mama. Geef je kind niet te veel in één keer te verwerken. Je hoeft niet meteen alles te vertellen, maar let er wel op dat wát je vertelt, waar is. Probeer altijd op een positieve manier over de natuurlijke moeder te praten.

Een fotoboek kan veel duidelijk maken: je kind kan dan met eigen ogen zien hoe het allemaal ging toen hij bij jullie kwam. Als je kind een donkere huid heeft, kun je vertellen dat er mensen zijn in alle kleuren en maten. Je kunt proberen om hem weerbaar te maken voor vervelende reacties uit zijn omgeving, zodat eventuele nare ervaringen hem later minder rauw op zijn dak zullen vallen.

En dan?

Je kind heeft heel wat te verwerken. Gun hem daarom wat rust, maar houd het contact open. Let erop dat hij zich niet van alles in zijn hoofd haalt of het gevoel heeft dat hij minder, of juist meer is dan andere kinderen. Het praten over de adoptie is iets dat waarschijnlijk regelmatig terug zal komen. Misschien nu nog niet, maar als je kind in de puberteit komt, komen er vrijwel zeker meer vragen. Je kunt dit het beste accepteren, zodat je erop bent voorbereid. Jij hebt het onderwerp immers altijd open benaderd en laat op die manier aan je kind merken dat je het niet erg vindt dat hij deze vragen stelt.

Stel tenslotte niet te hoge eisen aan jezelf. Geen enkele opvoeding verloopt altijd perfect. Twijfels en onzekerheid zijn heel normaal, als je instelling maar reëel blijft. Het is verstandig om daar af en toe met je partner over te praten. Je kunt natuurlijk ook deskundig advies vragen, contact zoeken met andere adoptieouders of kijken op de site van Adoptie Trefpunt.