De eerste weken leek alles goed te gaan, maar in week 10 begon de onzekerheid. Tijdens een echo leek er een dikke nekplooi te zien. Door middel van de NIPT-test bleek dat alles goed was met de tweeling en dat die ‘dikke nekplooi’ het vliesje van de placenta was.

Hematoom naast baarmoeder

Na 12 weken, net nadat risico’s zouden moeten afnemen, kreeg ik een bloeding. De artsen konden dit verklaren door een hematoom naast de baarmoeder die geen gevaar zou vormen voor onze tweeling. Tussen week 16 en 18 hield de bloeding op en het hematoom was beduidend kleiner geworden. Alles leek goed te gaan en we kregen te horen dat we ouders zouden worden van twee meisjes.

Mila overleed aan tweelingtransfusiesyndroom

Tot 20 weken. Toen kregen we het verschrikkelijke nieuws te horen dat een van de twee meisjes, Mila, aan acute TTS (tweeling transfusie syndroom was overleden. De grond leek onder me vandaan te zakken en de eerste paar dagen kon ik alleen maar huilen. Er werd ons verteld dat Mila bij haar zusje (Sophia) in de buik moest blijven totdat zij sterk genoeg zou zijn om geboren te worden.

Hersenbeschadiging bij Sophia?

Inmiddels ben ik 28 weken zwanger. We kregen een mri-scan gehad om te zien of Sophia geen hersenbeschadiging heeft opgelopen, doordat er ineens erg veel vruchtwater en bloed bij haar terecht is gekomen. Met Sophia gaat, zover we nu kunnen zien, alles goed.

Emotioneel zware zwangerschap

We hebben eigenlijk nog niet echt kunnen genieten van de zwangerschap. De echo’s die kwamen nadat Mila was overleden, kon ik niet aanzien. Ik kon het niet verdragen als ik iets voelde in mijn buik of als iemand vertelde dat ze zwanger is. Dan dacht ik: nou, sterkte. Ik heb met behulp van mijn man weer opnieuw leren houden en vechten voor Sophia.

Mooi afscheid en warm welkom

Na de bevalling zal het ziekenhuis veel voor ons regelen. Zo krijgt Mila onder andere een overlijdensakte, omdat ze na 24 weken geboren wordt. Daarmee kunnen we een begrafenis regelen. Wij hebben nog nooit nagedacht over een uitvaartverzekering en hebben deze dus ook nooit afgesloten. We willen Mila het mooiste afscheid en Sophia tegelijkertijd een warm welkom geven. We willen Mila begraven, zodat we er altijd naar toe kunnen gaan. Voor onszelf, maar ook voor haar zusje Sophia. Misschien heeft zij daar later ook behoefte aan. Het moet een mooi plekje worden, zodat we het letterlijk en figuurlijk een plekje kunnen geven.

Met een dubbel gevoel bevallen

Aan de ene kant wil ik de bevalling graag achter de rug hebben, aan de andere kant wil ik helemaal niet bevallen, omdat Mila dan niet meer bij me is. In gedachte is ze er natuurlijk wel, maar ze is dan letterlijk weg bij mij. Ik weet ook dat ik kan willen wat ik wil, die bevalling komt er. Ik hoop dat we dan kunnen beginnen met het afsluiten van deze onzekere periode, want zolang ik Mila bij me draag, lukt dat niet.

Niets is voorspelbaar

De tweeling wordt rond eind februari/begin maart geboren, de exacte datum weten we niet. Een aantal weken geleden heb ik in het ziekenhuis gelegen met voorweeën, maar dat is met een sisser afgelopen. Ik reken nergens op, want als ik een ding wél zeker weet na deze zwangerschap, is dat niets voorspelbaar is.

Ook je verhaal delen?

Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.