Zwanger, wat een ‘gezeik’ hè?
Zoals we allemaal wel weten, gaat zwangerschap meestal gepaard met kwaaltjes. Bij de één wat meer dan bij de ander. Ik kan best zeggen dat ik geluk heb (tot nu toe). Dus geen spannende verhalen, maar vandaag zeik ik eens over het gezeik.
Al vanaf het begin van mijn zwangerschap moet ik verschrikkelijk vaak plassen. Ik dacht dat dit iets is wat later in de zwangerschap zou komen, maar niets bleek minder waar. Hallo wc-obsessie!
Een paar flauwe druppeltjes
Nooit hoefde ik ’s nachts mijn bed uit! Je kon een kanon naast mijn bed afschieten. Ik was niet wakker te krijgen. Nu moet ik gerust acht (!!!) keer per nacht mijn bed uit om te plassen, maar dan niet voor een flinke straal.
Nee, voor een paar van die flauwe druppeltjes! Waarna ik me met mijn slaperige hoofd afvraag … moest ik hiervoor mijn bed uitkomen? Ik noem het inmiddels ook geen ‘plassen’ meer. Ik noem het ‘druppelen’.
Een oplossing voor dit ‘plasprobleem’
Los van de onderbroken nachten, is dit plasprobleem ook geen handige combinatie met de hele coronasituatie. Ongeveer alle openbare wc’s zijn gesloten, waardoor ik meerdere keren per dag in benarde situaties terecht kom.
Dan moet je toch gaan denken in oplossingen. Ik ben mijn territorium gaan afbakenen. Ik geloof dat ik inmiddels elk bosje in de omgeving wel gehad heb! En even een kleine tip: niet op de tegels plassen! Daar krijg je natte voeten van!
Verdiepen in ‘plasbeker- land’
Na al die tijd thuis, werken en thuisblijven, leek het ons een goed plan een paar dagen weg te gaan. We besloten naar Drenthe te vertrekken. Al snel vroeg ik me af of ik daar ooit zou aan arriveren. Een rit van zo’n twee en een half uur en ik moet ongeveer elke tien minuten plassen.
Misschien herkennen meer zwangere vrouwen dit: ophouden is geen optie! Het komt op als ‘kakken’ (lees plassen) en dan moet ik DIRECT! Om mij voor te bereiden op deze reis, ben ik mij gaan verdiepen in ‘plasbeker- land’. Niet gedacht dat het ooit zover zou moeten komen. Overigens wist ik niet eens dat het bestond!
Ik zie mezelf al zitten
In eerste instantie kwam ik terecht bij een soort plastrechter? Dit leek me niet zo praktisch, want dan zou ik alsnog een flesje mee moeten nemen, waar ik dan vervolgens in moet plassen. Ik snapte het idee er ook niet helemaal achter, want dat zou toch hetzelfde zijn als wildplassen?
Dan kan ik net zo goed op mijn hurken gaan zitten. Al snel werd mij duidelijk dat een hoop vrouwen dit niet zonder nattigheid kunnen. Ik waarschijnlijk ook niet meer als mijn buik straks nog wat dikker is. Ik zie mezelf al zitten: hurkend met mijn dikke buik, vallend in mijn eigen riviertje.
Staat ze nou te …?
Nou goed, het leek mij niet ideaal, dus ik zocht verder en kwam terecht bij een urinaal. Dat leek me best handig. Je neemt het niet echt makkelijk overal mee naartoe, maar voor deze reis leek het me een prima oplossing. Dus: online besteld.
De volgende dag kwam hij binnen. Ik heb vuilniszakken, een wc- rol en een handdoek (want je weet het nooit) meegenomen. Ik raad wel aan een jurk of rok aan te doen. Niemand heeft dan echt door wat je aan het doen bent. Hoewel ik het nu wel hier deel, zodat mensen zich voortaan zullen afvragen: ‘staat ze nou te …?’
Ik wil er wel even bij zeggen, dat als je er echt veel last van hebt, het altijd verstandig is om even bij de huisarts te laten testen op een blaasontsteking. Dat schijnt nogal vaak voor te komen tijdens een zwangerschap. Ik heb dit inmiddels al een aantal keer gedaan, maar nee … Mijn kleine vriend ligt gewoon lekker op mijn blaas te dansen.