Daarnaast had ik toen ik zwanger was honger als een paard! Elk uur MOEST ik iets eten. Want als ik honger kreeg, werd de misselijkheid erger totdat ik nergens anders meer aan kon denken. En dus at ik ongeveer elk uur iets. Steeds als ik iets gegeten had, zakte de ergste misselijkheid weer een beetje. Om vervolgens binnen drie kwartier weer in volle hevigheid terug te keren. Dat dan weer wel.

Ieder uur was dit een enorm gevecht, want hoewel ik honger had, deed de gedachte aan elke vorm van eten mij nog misselijker worden en bijna over mijn nek gaan. Meestal zette ik daarom mijn verstand op nul en begon met eten. En dat was de eerste paar happen echt proppen.

Hoe zag mijn gemiddelde dag er destijds uit?

• 7.00 De wekker, pfff wat ben ik misselijk! Even een crackertje in bed eten. Dat wordt aangeraden. Heeft bij mij nog nooit geholpen, maar ach, ik blijf hopen.

• 7.10 Aankleden dan maar. Oh jee, ik ga bijna over mijn nek als ik buk om mijn sokken aan te doen. Rustig aan dan maar.

• 7.30 Even ontbijten: twee boterhammen, want ik heb ontzettende honger. Maar ik ben ook ontzettend misselijk. Dat wordt proppen!

• 7.45 Zo, dat voelt beter. Hup, in de auto en naar kantoor.

• 8.15 Oh nee, ik heb alweer honger. Nog twee crackers met kaas dan maar.

• 9.30 Tijd voor fruit. Ik heb van mijn bovenste bureaulade op mijn werk tijdelijk even een snacklade gemaakt, zodat ik nooit misgrijp. Ik kies een appel, maar merk al gauw dat ik alleen daarop niet kan leven. Nog maar een stuk peperkoek erachteraan dan.

• 10.30 Tijd voor nog twee crackers met kaas. Kan ik gelijk even dat kroosje van mijn appel weggooien in de keuken. Nietsvermoedend doe ik de vuilnisbak open waarin iedereen zijn lege koffiebekertjes en fruitafval weg gooit. Ah gadver! Ik begin te kokhalzen. Wat een stank! Ik doe de vuilnisbak weer dicht en adem een paar keer diep in en uit.

• 11.30 Is het al tijd voor lunch? Nee shit, een banaan dan maar! Terwijl ik naar de vuilnisbak loop, neem ik alvast een grote hap lucht, knijp mijn neus dicht om niet over mijn nek te gaan, open de vuilnisbak en gooi de bananenschil weg. Zo, dat ging goed.

• 12.15 Wat een lange rij in de kantine! Schiet eens op jongens! Ik heb honger en ik voel me zo beroerd. Oeh, ze hebben vandaag broodje hamburger! Ik ben kotsmisselijk en toch loopt het water mij in de mond bij het zien van die hamburger. Ik neem hem, kan mij het schelen. Dan bewaar ik twee van mijn drie meegebrachte boterhammen voor vanmiddag.

• 13.15 Honger!!! Nog een boterham dan maar.

• 13.30 Ik heb een bespreking met een klant. Oh nee! Ik ben vergeten iets te eten mee te nemen naar de spreekkamer. Nou ja, misschien red ik het wel.

• 14.15 Nee, ik red het niet! Ik heb zo’n honger!! En het ziet ernaar uit dat de bespreking gaat uitlopen. Nog maar een extra koffiekoekje nemen dan. (Heb er al vier op!) En ik zit hier maar misselijker en misselijker te worden.

• 15.00 Pff, eindelijk zeg! Ik kon me bijna niet meer op de bespreking concentreren joh! Ik haast me naar mijn snacklade om snel twee liga’s te pakken. En ik heb zo’n honger dat ik er nog een mueslireep achteraan eet.

• 16.00 Ik haat het einde van de middag echt sinds ik zwanger ben. Op dit tijdstip word ik zo ontzettend misselijk en het lijkt wel alsof dit niet meer te overbruggen is met tussendoortjes. Ik MOET gewoon avondeten!! Nog maar twee mandarijnen en een boterham dan. Maar het helpt niet.

• 17.15 Pfff, toch nog even snel iets afgemaakt op mijn werk. Maar wat voel ik me beroerd! In de auto zet ik snel het bovenste knoopje van mijn broek open. Onderweg in de auto knaag ik nog drie soepstengels weg.

• 18.00 Gelukkig heeft mijn man al gekookt! Ik val aan op mijn bord als een hongerig beest op zijn prooi en schep vervolgens nog een tweede keer op. Hèhè, de misselijkheid zakt. Wat fijn!

• 20.00 Ik begin weer trek te krijgen en neem een boterham bij de thee in plaats van een koekje.

• 22.00 Ik moet echt nog iets eten voordat ik ga slapen! Wat zal ik nemen? Pizza, pizza, pizza!! En wel nu!!

• 22.30 Naar bed.

• 03.00 Wakker om te plassen. Zucht. Weer misselijk. Bah! Nog maar even een crackertje eten voordat ik weer ga slapen dan.

Gelukkig verdween mijn misselijkheid bij de eerste zwangerschap na drie maanden en bij de tweede na vierenhalve maand. Mijn honger naar hartige snacks ’s avonds bleef. En dus at ik maandenlang bijna iedere avond pizza, worstenbroodjes, tosti’s, broodjes met ham en kaas uit de oven, kroketten, bitterballen, aardappelkroketjes met ketchup of zelfs vissticks op een boterham (bij gebrek aan beter).

Gek genoeg ben ik niet extreem veel aangekomen tijdens mijn zwangerschappen. Mijn man, die lekker met mij mee snackte ’s avonds, is tijdens mijn hele zwangerschap evenveel aangekomen.