“Mijn moeder merkte in het begin van mijn zwangerschap van Caithlyn al op dat ik heel erg gehaast en emotioneel was. Precies zoals toen ik zwanger was van Killian en toen had ik een te hoge bloeddruk. Tijdens de 20 weken echo bleek mijn bloeddruk inderdaad veel te hoog te zijn."

Te hoge bloeddruk niet onder controle

“Vanaf dat moment kwam ik elke week wel een keer in het ziekenhuis omdat mijn bloeddruk niet onder controle te krijgen was. Als hij te hoog was, kreeg ik een pilletje erbij, maar dan werd hij weer zo laag dat ik bijvoorbeeld flauwviel onder de douche. Van andere medicatie werd mijn bloedsuikerwaarde weer veel te hoog. In het ziekenhuis hielden ze in de gaten of er geen zwangerschapsvergiftiging ontstond. Daar was ik erg blij mee, want ik was daar heel bang voor. Bij Killian heb ik namelijk uiteindelijk zwangerschapsvergiftiging gekregen. Daardoor was hij heel klein toen hij werd geboren en het ging het een tijdje niet zo goed met hem.”

Zwangerschapsdiabetes erfelijk

“Omdat mijn moeder diabetes heeft, werd ik gecontroleerd op zwangerschapsdiabetes. Wat ik óók bleek te hebben. Zelf had ik helemaal nergens iets van gemerkt. Dat greep me vooral psychisch heel erg aan. Toen ik het hoorde, heb ik meteen huilende mijn moeder opgebeld: ‘Mijn lichaam geeft het op.’ Ik vond dat ik faalde tegenover mijn kind. Ik wilde absoluut geen insuline, omdat ik naast de medicatie niet nog meer rommel in mijn lichaam wilde. Het werd echt een sport voor me om mijn eetpatroon zo aan te passen dat het goed bleef gaan. Achteraf gezien draafde ik daar misschien in door, maar ik heb het wel zo gered. Ik heb pittig werk en mijn suiker reageerde ook op stress. Bovendien kreeg ik dan weer stress doordat mijn bloedsuikerwaarde te hoog was en daardoor steeg mijn bloeddruk weer.”

Werken tot twee weken voor verlof

“Ik ben een maand uit de running geweest en werkte daarna halve dagen. Dat heb ik volgehouden tot twee weken voor mijn verlof. Mijn collega’s vonden het gek dat ik weer aan het werk was. Ik wilde niet opgeven, een doorzetter zijn. Voor een ander zou ik zeggen: stop met werken, dat scheelt heel veel stress. In het ziekenhuis was er helaas geen aandacht voor hoe ik er psychisch aan toe was. De gesprekken met mijn moeder, hebben me erdoorheen gesleept. Dat ik over mijn zorgen kon praten was voor mij het belangrijkste. Daardoor ging ik ook inzien dat ik er niets aan kon doen. Toen na de bevalling bleek dat er met Caithlyn niets mis was, viel alles van me af.”

Dit verhaal verscheen eerder in magazine WIJ en is onderdeel van de serie Ziek van je zwangerschap. Lees ook de verhalen van Maria (depressie), Kelly (HELLP-syndroom) en Jolanda (hyperemesis gravidarum (HG)).

Interview: Denise Hilhorst. Fotografie: Anouk de Kleermaeker. Visagie: Wilma Scholte.