Ook al was het op de valreep, ik moest namelijk binnen een week een versie krijgen wanneer ik dit wilde, besloot ik toch alles op alles te zetten om het op andere manieren te proberen. Gezien de kleine vanaf week 30 al vaker gedraaid was, kende ik de mogelijkheden, alleen had ik er geen rekening mee gehouden dat dit nog nodig zou zijn nadat hij goed was ingedaald.

Baby zelf laten draaien

Ik pakte de Spinning Baby-oefeningen weer op, net als de visualisatie oefeningen vanuit de hypnobirthing. Daarnaast besloot ik voor Moxa-therapie te gaan. Ik boekte een acupunctuur sessie en daarna deden we elke avond thuis een Moxa-behandeling. Het zijn allemaal natuurlijke, ontspannen manieren om de baby uit te nodigen te draaien zonder dit te forceren. Alleen de vraag blijft: met welke intentie doe je dit?

Al snel kwam ik erachter dat er een gevoel van dwang achter zat. Bewust of onbewust probeerde ik de situatie af te dwingen: dit moest werken! Je kunt je voorstellen dat je vanuit deze houding alleen maar meer spanning in je lichaam creëert, waar juist ontspanning nodig is om de baby letterlijk ruimte te geven om te kunnen draaien.

Alles proberen

Los daarvan, gaf ik mijn baby ook nog eens de boodschap mee dat het niet oké is zoals het nu is. Dat terwijl mijn gevoel zei dat het oké was en dat het goed zou komen. Nijn verstand wilde die controle terugpakken en deed er alles aan om de situatie te sturen. Dat gaat nu eenmaal niet in zo’n situatie …

Vanuit mijn verstand wilde ik alles geprobeerd hebben. Ik kreeg nog wat sessies aangeboden van mensen om mij heen die mij misschien wel konden helpen. Natuurlijk, ik wil alles geprobeerd hebben, maar ik voelde dat dit niet was wat we nodig hadden. Ik kon mijn hele agenda vol plannen met afspraken, maar wat had ik nu eigenlijk écht nodig?

Anders is ook oké

Acceptatie … Het loopt anders en anders is ook oké! Wil ik voorwaarden stellen aan mijn lichaam en mijn baby of wil ik dankbaar zijn dat er een gezond kind in mijn buik groeit? Wil ik genieten van onze laatste weekjes samen op deze manier of wil ik gespannen zijn over hoe hij ter wereld zal komen?

Wil ik de illusie houden dat ik controle heb over de manier waarop hij ter wereld komt? Of wil ik hoe dan ook een gezond kind op de wereld zetten? Hoe ik ook zou handelen, de uitkomst zou hetzelfde zijn.Het loopt, zoals het loopt.

Vrede met de situatie

Ik heb dus alle afspraken afgezegd en ben gaan doen wat voor mij goed voelde vanuit ontspanning. Langzaam kreeg ik vrede met de situatie. Ik realiseerde dat ik mijn kind graag wilde ontmoeten, wat daar ook voor nodig zou moeten zijn. Ook dat ik dat aan zou kunnen, dat ik vertrouwen mag hebben in mijn lichaam, in mijn baby en het leven. Ik was me eindelijk aan het overgeven.

Die woensdag stond de versie gepland. Ik had er niet per se een goed gevoel bij, maar na een goed gesprek met de verloskundige leek de situatie hoopvol. We spraken af dat als hij op wat voor manier dan ook tegen zou werken, we direct zouden stoppen. Ook als ik er zelf geen goed gevoel bij zou hebben. Ik wist niet of ik de afspraak door wilde laten gaan en vertelde dit haar ook.

Eindelijk, hij is gedraaid!

Mijn gevoel zei meteen dat het niet zover zou komen. Ik liet het verder los en bleef investeren in ontspanning, rust en acceptatie. Het ging maar om een paar dagen, maar toch gebeurde er op dat gebied veel. De manier van contact maken met mijn baby, met mijn lichaam. Toen ik twee dagen voor de versie wakker werd, voelde ik ineens sterk dat ik wilde dat ze een echo maakte. Ik belde op en kon die middag langskomen. En ja hoor… meneer was gedraaid!

Ik ben inmiddels 37 weken en het blijft spannend. Hij heeft nog genoeg ruimte en heeft wel bewezen dat hij kan blijven draaien. Toch heb ik er deze keer alle vertrouwen in, omdat ik geleerd heb wat ik ervan te leren had. Ik heb vrede met beide situaties. Wat er ook gebeuren zal, het is precies goed!

Lees ook: ‘Help, mijn baby is ingedaald en ligt toch wél in stuitligging’