Verloskundige Marlies: 'De baby van Esther had in het vruchtwater gepoept'
Esther (41+5 weken zwanger van haar tweede) staat naast het verlosbed met haar heupen te wiegen. Zij en haar partner Vik wilden heel graag thuis bevallen, net als de eerste keer. Maar helaas heeft de baby in het vruchtwater gepoept. De vloer thuis lag bezaaid met handdoeken die groen verkleurd waren. Ik blijf bij hen in het ziekenhuis om de bevalling te begeleiden.
De bevalbubbel
In de verloskamer zijn de gordijnen dicht en komt er rustgevende muziek uit de speakers. Samen met Vik zet ik het bevalbad op en laat hem vollopen met warm water. Ik ga in een hoek van de kamer zitten en aanschouw hoe dit koppel samen de weeƫn trotseert. Esther raakt beter in partu: de weeƫn komen een stuk sneller dan thuis. Ze kan zich laten zakken in het water van het bevalbad en we zien haar ontspannen. Haar schouders zakken omlaag, ze ademt dieper in en uit. Waar ze eerst nog kon lachen, raakt ze nu meer in haar bubbel.
‘Ik moet poepen’
Golf na golf volgen elkaar op, de tijd tussen de weeĆ«n wordt steeds korter. Het hartje van de baby klopt onverstoorbaar door. Het zachte tikken van het CTG horen we op de achtergrond, op verzoek van Esther zelf. Een uur na binnenkomst in het ziekenhuis roept ze: āIk moet poepen!ā
Esther opent haar ogen en zoekt mijn blik. Ik ga op mijn hurken bij haar zitten en ze grijpt mijn hand vast. Ze fluistert dat ze het eng vindt, omdat de persfase zo lang duurde de vorige keer. Ik stel haar gerust en moedig haar aan. Er volgt opnieuw een perswee, Esther kan het gevoel niet tegenhouden. “Ik denk dat het komt! Hoef je niet te checken of het volledige ontsluiting is?” Ik schud mijn hoofd en leg uit dat dit observeren voor mij voldoende is. Ik vraag haar of ze misschien zelf wil voelen? Ze knikt vastberaden. Met haar ogen dicht, voelt ze tijdens de wee mee. “Wauw”, roept ze, “ik voel de haartjes!”
Gezond meisje geboren
Vijf minuten na de eerste perswee wordt er een prachtig meisje geboren in bad. Haar huidje is puntgaaf, maar het huidsmeer is groen van kleur. Dit is een teken dat de baby wat langer in het meconium (de eerste ontlasting) heeft gezeten. Gelukkig heeft het geen betekenis voor de gezondheid van de baby.
Een baby in de buik eet natuurlijk nog niets, want het krijgt voeding via de navelstreng van de moeder. Toch slikt de baby wel het vruchtwater in, met afvalstoffen en celmateriaal. Die bovenste cellagen komen in de darmpjes terecht. In het spijsverteringsstelsel wordt meconium gemaakt. Doordat dit kind een goede start heeft en ook in de uren na de geboorte geen irritatie van de luchtwegen en longetjes heeft, was het poepen in het vruchtwater waarschijnlijk een teken van volgroeid zijn. Geen wonder, als het bijna 42 weken heeft geduurd!
Deze column is eerder verschenen in magazine WIJ. Lees ook de vorige column van Marlies over wel of niet kiezen voor de NIPT.