De voordeur staat op een kier en ik zie Josien op de wc zitten. Op haar wangen grote blossen, ze heeft daverende persdrang. Samen met Frederik help ik haar van de wc naar de woonkamer. Er staat een groot bevalbad opgepompt, maar er zit geen water in. De bank is wel vrijgemaakt. Snel gooi ik er een celstofmat op en doe een inwendig onderzoek. “Je hebt al tien centimeter en het hoofdje staat al diep, de vliezen zijn nog niet gebroken.” Snel gooi ik de handschoen weg, zet spulletjes klaar en bel de kraamzorg. Omdat het bad nog niet klaar is, vraag ik of ze op de baarkruk wil.

De baby komt eraan!

Josien gromt als ze zich even later op de kruk laat zakken, een nieuwe perswee dient zich direct aan. “Jullie kleintje komt eraan, wil je het op je blote lijf?”, vraag ik. Ze knikt en rukt het T-shirt over haar hoofd. Niet veel later wijken de vulvalippen, de vruchtzak met daarachter het hoofdje komt in beeld. Frederik maakt een foto en moedigt Josien aan. Zweetdruppels verschijnen in haar gezicht. Dan wordt het hoofdje geboren, nog steeds in de vliezen. Even is er rust, een soort niemandsland. Josien blaast in lange halen uit. Ik wacht, met mijn hand onder het hoofd. Ik raak het niet aan, maar om te voorkomen dat de baby valt, hou ik mijn handen zwevend onder het koppie.

Dan komt de volgende wee

Josien perst en kreunt, ze klauwt haar nagels in haar bovenbenen en gooit haar hoofd in de nek. De schoudertjes, buikje en benen volgen. Ik vang de baby op: nieuw leven in een dunne transparante ballon. “kijk eens,” zeg ik blij. Verdwaast opent josien haar ogen terwijl ze de baby aanpakt en tegen zich aan drukt. Daarna maak ik het vlies open bij het halsje en veeg het via het gezichtje omhoog en schuif het over het achterhoofd. Twee oogjes knipperen tegen het licht, het mondje gaat open en dicht. Ze neemt een ademteug waardoor de longen ontplooien. Geen echte huil, maar een tevreden blik.

Zeldzaam fenomeen: met de helm op geboren

Nadat alles is opgeruimd zitten we na te praten. Ik vertel dat Roza ‘met de helm op geboren is’. Een zeldzaam fenomeen, want meestal breken de vliezen al eerder tijdens een bevalling. Ik had het nog nooit in reallife gezien, zo’n bundeltje baby in een glibberige intacte vruchtzak. Vroeger geloofde men dat deze kinderen geluksbrengers zijn, of zelfs paranormale gaven hebben. Dolgelukkig na deze mooie bevalling zit ik een aantal uurtjes later weer in de auto naar huis. Ik denk dat het geluk ook overgebracht is op de aanwezigen.

Deze column heeft in magazine WIJ gestaan en is geschreven door verloskundige Marlies Koers. Marlies is ook WIJ Deskundige.