Van vreugde naar verlies, afscheid in een waterwiegje
Als gezin van twee moeders droomden we ervan ons gezin uit te breiden. Mijn vrouw Claudia droeg vorig jaar onze gezonde zoon, en toen begonnen bij mij ‘de eierstokken te rammelen’. Na veel gesprekken en voorzichtige plannen raakten we enthousiast over een tweede. Altijd met de gedachte: een kind neem je niet, je krijgt het. Na een paar maanden was het zover: ik was zwanger van ons tweede wondertje.
Het begin van een veelbelovende zwangerschap
De eerste echo’s zagen er goed uit, en ook de 13 wekenecho gaf ons hoop: onze kleine was actief en goed gegroeid. Toen ook de NIPT-test geen bijzonderheden liet zien, durfden we eindelijk te genieten. Het voelde alsof we in een droom leefden. Maar bij een routineafspraak met de verloskundige sloeg alles om. Het hartje van onze baby was niet meer te horen. Na verder onderzoek in het ziekenhuis kregen we de bevestiging te horen: ons kleintje leefde niet meer. De nachtmerrie werd werkelijkheid.
Het afscheid voorbereiden
Ik was 18 weken zwanger en moest daarom bevallen. We kregen voorlichting en al gauw kwam naar voren dat we een keuze moesten maken. Deze keuze was ons kleintje te laten onderzoeken en daarna niet meer terug te krijgen, omdat het nog heel klein was, óf mee naar huis nemen zonder onderzoek. Voor ons stond één ding vast: we wilden onze baby mee naar huis nemen voor een afscheid. Door middel van de watermethode konden we hem op een mooie en respectvolle manier bij ons houden. Een paar dagen later werd ik ingeleid in het ziekenhuis.
Het was oorverdovend stil.
Leandro: klein, compleet, en zo mooi
Na 15 uur bevallen kwam onze zoon Leandro stilgeboren ter wereld. Het was oorverdovend stil. Hij werd voorzichtig naast mij gelegd, en ik voelde opluchting en verdriet tegelijk. Wat was hij klein, maar zó compleet. We besloten hem in het water te laten rusten. Hij nam meteen weer de foetushouding aan in het water. Dat was een prachtig, vredig moment.
Thuis een waardig afscheid
We gingen die avond naar huis, maar door een logistiek probleem moest Leandro tijdelijk in een plastic bakje liggen. Dit voelde niet goed. Gelukkig konden we hem later in een glazen schaal plaatsen. Zo konden familie en vrienden afscheid nemen tijdens een intiem moment.
Een verlies omzetten in hoop voor anderen
Maanden later, met geen specifieke oorzaak voor Leandro’s overlijden, besloten we iets te doen voor andere ouders in deze situatie. We merkten dat plastic bakjes vaak de enige optie zijn in ziekenhuizen, maar dit doet geen recht aan een overleden baby. Daarom hebben we watermethodepakketten gedoneerd aan het ziekenhuis en ons initiatief Waterwiegje opgericht.
Het doel van Waterwiegje
Waterwiegje biedt watermethodepakketten aan voor overleden kinderen onder de 24 weken. Deze pakketten bevatten een glazen schaal, een deksel, een deken, een kaars en een tas. Zo krijgen ouders de kans om op een waardige manier afscheid te nemen. Om meer ziekenhuizen te helpen, is steun essentieel.
Ook je verhaal delen?
Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal via redactie@wij.nl. Je mag er ook 2 á 3 foto’s bij sturen. Wil je graag anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.