Van angststoornis naar zwangerschap. Maartje schreef deze prachtige brief aan haar ongeboren zoon

Van angststoornis naar zwangerschap. Maartje schreef deze prachtige brief aan haar ongeboren zoon

Lief klein kereltje in mijn buik. Ik moest eerst mijn eigen mama worden voor ik die van jou kon worden. De afgelopen periode heeft mij veel geleerd.

Geschreven door Maartje van Harlingen

Al van jongs af aan wil ik graag mama worden en het liefst op jonge leeftijd. Toen ik eenmaal te maken kreeg met een angst/paniekstoornis en depressie, verdween deze wens naar de achtergrond. Ik wilde geen kind op de wereld zetten als ik het leven zelf zo lastig vond. Nog niet te spreken over de mogelijkheid dat ik die ellende op mijn kleintje over zou kunnen dragen. Ik heb bij mijn moeder gezien hoe zwaar het is om zelf met een angststoornis af te rekenen en vervolgens je kind ermee te zien worstelen.

Hoe kon ik …

Hoe kon ik van jou houden als ik niet van mezelf hield? Hoe kon ik jou leren dat je onvoorwaardelijk perfect en volmaakt bent, als ik zelf zo enorm streng was voor mezelf? Hoe kon ik jou leren trots te zijn op jezelf, als ik altijd maar meer wilde voordat ik trots op mijzelf mocht zijn? Hoe kon ik jou leren dat het leven prachtig is, terwijl ik het zelf zo zwart zag?

Het pad van dokters, medicatie, psychologen en psychiaters was niet mijn pad. Ik ben gestopt met dit alles en ben mijn eigen pad gaan volgen. Een betere keuze had ik niet kunnen maken, want dit heeft mijn leven compleet veranderd. Inmiddels ben ik alweer jaren medicijn- en therapievrij en heb ik de paniekaanvallen en depressie achter me kunnen laten.

Mijn eigen pad volgen

Sinds ik mijn dromen achternaga, komen er kansen en mogelijkheden op mijn pad. Lange tijd zwom ik tegen de stroom in, ontkennend wie ik was. Hierdoor liep ik steeds opnieuw met mijn neus tegen de deur. Het was alsof het leven mij wilde zeggen … nee Maart, ook dit is jouw pad niet. Probeer iets anders! In plaats van me hierover gefrustreerd te voelen, zoals ik jaren gedaan had, ben ik deze ā€˜richtingaanwijzersā€™ gaan volgen.

Nu ik terugkijk op de situatie, weet ik dat het goed is geweest. Ik had het allemaal nodig om te komen waar ik nu ben. En gek genoeg ben ik dankbaar dat het zo gelopen is. Ik heb geleerd dat het volgen van mijn eigen pad het meest belangrijk is.

Weer zin in het leven

Dichtbij mezelf blijven en staan voor wie ik ben. Ik maak de keuzes die ik maak, met of zonder goedkeuring van een ander. Ik ben niet meer zo snel van slag, omdat ik weet dat de antwoorden binnenin mij zitten. Ik hoef niet meer paniekerig op zoek naar antwoorden buiten mijzelf. Ik weet inmiddels wat voor mij werkt, waardoor ik mijzelf ook goed kan coachen.

Toen ik zelf weer zin had in het leven, durfde ik voorzichtig weer aan kinderen te denken. Voor mijn gevoel had ik je nu iets mee te geven. Ik heb zoveel geleerd over zelfliefde en de kracht binnenin jezelf vinden. Het opnieuw leren kijken naar de wereld vanuit liefde en vooral het besef dat je je wereld kunt maken en breken door jouw manier van kijken en denken.

Ik had je niet de liefde kunnen geven

We hebben zoveel meer in de hand dan we denken. De omstandigheden kunnen we niet veranderen, maar wel de manier hoe wij daarmee omgaan.

Ik had je kunnen leren praten, schrijven, lezen en tellen, maar ik had je niet kunnen leren dat je perfect bent zoals je bent: puur en alleen omdat jij, jij bent. Ik had je niet kunnen leren dat je geen voorwaarden of doelen hoeft te stellen om van jezelf te houden en trots op jezelf te zijn. Ik had je niet de liefde kunnen geven die ik je nu kan geven, omdat ik nog geen zelfliefde kende.

Lachen en weer opstaan

Inmiddels heb ik er alle vertrouwen in, dat wij jou als papa en mama genoeg te bieden hebben. Niet omdat wij het allemaal weten, maar omdat ik je de belangrijkste dingen mee kan geven: liefde, trots, het vinden van jouw innerlijke kracht en doen waar je hartje van gaat stralen!

Ik voel me sterk genoeg om jou dit mee te mogen geven. Ik besef maar al te goed dat ik nog vaak op mijn giechel zal gaan, maar ik heb geleerd daarom te lachen en weer op te staan. En puntje bij paaltje zal jij ons ook een hele hoop te leren hebben!

Trots, gelukkig en dankbaar

Ik geloof er dan ook in dat je om die reden wat langer op je hebt laten wachten. Ik had eerst nog dingen voor mezelf uit te zoeken. Nu ik weet dat ik pas kan liefhebben als ik mezelf vertrouw. Ik heb dan liefde voor jou in overvloed!

Wat voel ik mij trots, gelukkig en dankbaar met deze buik vol liefde!

Dankjewel dat je bij ons bent gekomen! Ik kijk ernaar uit om je in november te ontmoeten en dit avontuur samen als gezinnetje aan te gaan!

Liefs,
Mama

Lees ook: Moeder, het verlengde van moed!