Vloekend en scheldend sta ik met mijn armen boven m’n hoofd tegen de muur in de babykamer te duwen. Een zware flap behang hangt over mijn gezicht heen en de lijm zit werkelijk overal. Waarom blijft dat spul niet gewoon zitten! En met die dikke buik kan ik nergens meer goed bij. M’n man komt op alle tumult af en kijkt me hoofdschuddend aan. “Waarom sta je nu te behangen in je eentje? Ik zou het morgen doen had ik al gezegd.”

Nesteldrang is a bitch

Ik laat de flap behang los en het hele zooitje zakt verkreukeld op de grond. “Het ligt niet aan mij, het komt door dat stomme, goedkope, dunne vlutbehang wat niet meewerkt”, zeg ik nog maar ik weet dat hij gelijk heeft. Ik had gewoon tot morgen kunnen wachten en mezelf de frustratie kunnen besparen. Maar ja, nesteldrang is a bitch en als het me nu stoort, moet het ook nu gedaan worden.

Ik herken het gevoel nog heel goed van de vorige zwangerschappen. Opeens komt er zo’n switch in je persoonlijkheid. Maakte een beetje rommel me eerder totaal niet uit, stoor ik me nu opeens mateloos aan alles wat maar rondslingert. En met drie kinderen van 9, 6 en 3 is dat heel veel! Als het alleen maar bij rommel opruimen zou blijven, dan was het niet zo’n ramp.

Het hele huis renoveren

Nee. Het liefste begin ik aan een complete renovatie van het huis. De badkamer is verouderd, het aanrechtblad in de keuken irriteert me mateloos en het liefste zou ik elke meter van de tuin overhoop spitten en opnieuw aanleggen. Ik sta op het punt om me aan te melden bij zo’n tv-programma waarbij ze je huis een complete make-over geven. En anders geeft m’n man ons wel op voor ‘help, mijn zwangere-vrouw-met-absurde-nesteldrang is klusser!’

Ik plof neer op m’n bed om even tot rust te komen na die mislukte behangpoging, maar al snel is het enige waar ik aan kan denken dat de balk aan het plafond geverfd moet worden en hoe de randen langs het raam een nieuwe voeg kunnen gebruiken. Zucht. Dit moet stoppen. Ik haal eens een paar keer diep adem en vraag mezelf; zou het heel erg zijn als al die dingen niet gedaan zijn als de baby komt? Nee. Zou het me nog steeds irriteren als ik hier straks rondloop met een kleine baby? Nee, dan is mijn focus op de baby.

Proberen los te laten

Dus spreek ik met mezelf af dat ik me alleen nog bezig mag houden met de babykamer en de rest laat voor wat het is. Alle overige klusjes en taken schrijf ik op een to do-lijstje en die komen volgend jaar wel weer aan bod. Of niet, want dan is de hormonale nesteldrang ook weer verdwenen. Dan ben ik weer gewoon die moeder die lekker met d’r kinderen speelt, in plaats van als een stofzuiger achter ze aan te lopen. Hoop ik.