Zwanger zijn … enerzijds zo spannend en onzeker, anderzijds zo’n intens gevoel van dankbaarheid, geluk en liefde. De eerste drie maanden staan bekend als de maanden waarin je de meeste risico’s loopt. Veel vrouwen besluiten het nieuws dan ook pas bij twaalf weken bekend te maken. Gek genoeg heb ik deze periode niet als een onzekere tijd ervaren. Alles was nieuw en de vreugde van een positieve zwangerschapstest maakte mij onaantastbaar. Ik was niet bezig met wat er allemaal zou kunnen gebeuren, maar werd hier regelmatig voor gewaarschuwd door mensen in mijn omgeving. Ik vond dit niet nodig …

Het leven zit vol risico’s, maar dat is voor mij geen reden om me niet te hechten. Risico’s en pijn horen bij het leven. Als we dit niet als voldongen feit aannemen, kunnen we nooit intense liefde ervaren. We zullen dan geen relatie beginnen, omdat de kans bestaat dat het ophoudt en we pijn zullen ervaren.

Een zieltje in mijn buik

Leven vanuit angst heb ik lang genoeg gedaan. We zijn dit avontuur aangegaan en ik zal dat met overgave en liefde blijven doen. Ik voelde al vroeg contact met mijn ongeboren kind. Zelfs al voor ik wist dat ik zwanger was. Wat er ook gebeurt … hier en nu zit er een zieltje in mijn buik en iedere ziel verdient aandacht en liefde.

De twijfels en onzekerheden kwamen bij mij later, toen het nieuws wat meer gedaald was. De magische twaalf weken waren bereikt. Met dertien weken waren opeens al mijn klachten als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik had weer energie en kon mijn dagen net zo invullen als voor mijn zwangerschap. Gek genoeg maakte me dat onzeker!

Een lastige periode

De bevestiging van de zwangerschapskwaaltjes was weg. Mijn buik groeide nog niet snel. Mijn baby kon ik nog niet voelen en ik voelde me eigenlijk niet meer echt zwanger. De verloskundige beaamde dat dit voor veel vrouwen een lastige periode is en het eigenlijk wachten is op de 20 wekenecho en het moment dat ik mijn baby zou kunnen voelen.

Ik besefte dat die onzekerheid niet ophoudt, er is geen grens. Er zal steeds iets nieuws komen dat spannend is. Zoveel liefde voelen voor iets maakt ons als mama’s enorm kwetsbaar. Dat in combinatie met hormonen …

Van mijlpijl naar mijlpijl leven

Eerst waren het de eerste twaalf weken, de termijnecho, het hartje horen. Daarna volgt de 20 wekenecho, dan de 24 weken, waarbij je kind levensvatbaar is en dan de bevalling! Ik hoor van veel mama’s dat het daar echt niet ophoudt.

Mijn hele zwangerschap van mijlpaal naar mijlpaal leven, is niet hoe ik het wil. Ik ben het gaan zien als mijn uitdaging. Deze zwangerschap en dit kind hebben mij veel te leren en dat wil ik met beide handen aangrijpen. Ik wil dit avontuur aangaan met alles wat daarbij komt kijken. Daarom zal ik moeten accepteren dat ik in een kwetsbare positie verkeer, maar dat maakt ook dat ik intense liefde kan en mag ervaren.

De bevestiging van binnenuit

Ik wil de bevestiging niet steeds buiten mezelf zoeken. Ik heb een ‘moedergevoel!’ Dat moedergevoel heeft me deze zwangerschap nog niet in de steek gelaten. Ik heb zoveel bevestiging gekregen. Waarom zou ik blijven zoeken naar bevestiging buiten mezelf? De bevestiging van buitenaf is maar voor even, de bevestiging van binnenuit is zoveel krachtiger.

Om nog meer beroep te doen op mijn innerlijke kracht, start ik volgende week met hypnobirthing. Ik heb in mijn leven altijd veel gehad aan het werken met gedachtekracht, affirmaties, yoga en meditatie. Het was een uitgemaakte zaak: dit is wat ik wil, samen met mijn partner als team! Ik vertel jullie hier binnenkort graag meer over.

En een beetje stress op z’n tijd hoort er nu eenmaal bij. Zeker als mama in wording! En dan … dan voel ik jou in mijn buik. Jouw nieuwe manier van contact maken. Een gevoel wat iedere twijfel wegneemt. We doen het samen kleine vriend! Ik hoop dat ik jouw vertrouwen mee kan geven, maar andersom heeft nog nooit iemand mij zoveel geleerd over vertrouwen als jij.