Marjorie over haar zwangere vrouw: Ik weet ook wat zwanger zijn is, zo speciaal!

Marjorie over haar zwangere vrouw: Ik weet ook wat zwanger zijn is, zo speciaal!

Marjorie (31) is getrouwd met Amy (32). Ze hebben twee kinderen: Tygo (4) en Dani (2). Amy is momenteel 39 weken zwanger van hun derde kind. Maar hoe is dat eigenlijk vrouw zijn van een zwangere vrouw? Marjorie vertelt openhartig over het meemoederschap, waarbij Amy het eerste kind droeg en zij de tweede ter wereld bracht. “Ik weet wat zwanger zijn is, hoe het voelt. Dat maakt het deze keer extra speciaal.”

Geschreven door Marjorie

We hebben altijd al een kinderwens gehad, maar in ons geval gaat dat natuurlijk niet zomaar. We wilden liever niet naar de spermabank omdat we onze kinderen van jongs af aan al wilden laten weten waar ze vandaan komen. We hebben online gezocht naar iemand die onze donor wilde zijn, maar dat voelde toch niet vertrouwd genoeg.

Het grapje werd serieus

Toen we een keer met vrienden hierover praatten, grapte mijn beste vriendin: ā€œMijn vriend wil het misschien wel doen.ā€ Dat grapje werd steeds serieuzer en uiteindelijk heeft hij ons inderdaad geholpen. We realiseren ons nog elke dag wat een groot geluk we daarmee hebben gehad.

Omdat Amy een iets grotere behoefte had om zwanger te zijn, is zij als eerste zwanger geworden. Ik voelde het kind niet, dus was ik er in het dagelijks leven iets minder mee bezig. Maar dat vond ik niet vervelend. Wat ik wel lastig vond, is dat als we vertelden dat we zwanger waren mensen Amy altijd als eerste feliciteerden. Hee, ik krijg ook een kind, dacht ik dan.

Het is 100% mijn kind

Amy zei achteraf dat ze wel eens had gedacht dat ik vaker aan haar buik had moeten voelen. Maar zo ging het nu eenmaal. Als je de baby in je voelt, is dat anders dan dat je ernaast staat. Dan ben je er niet continu mee bezig. Daar had ik het absoluut niet moeilijk mee. We zijn allebei regelneven, dus we waren lekker bezig met lijstjes maken met wat we nodig hadden en wat we nog moesten doen. Op die manier leefden we er toch heel erg samen naartoe.

Bij de bevalling vond ik het heftig om Amy zo te zien; die had het best pittig. Ik kan me goed herinneren dat zij mij nodig had, en dat gevoel vond ik prettig. Tygo voelde meteen eigen, ik heb geen seconde gedacht: hij is niet van mij. Het is gewoon mijn kind, zo voel ik dat echt honderd procent.

Een speciaal gevoel

Toen ik ook een kind ging dragen, hoopte ik dat we niet gevoelsmatig ineens elk een eigen kind zouden hebben. Daar hebben we het toen wel over gehad. Je kunt het wel niet willen, maar als het gevoel ontstaat, is dat heel vervelend. Maar dat is er gelukkig echt niet.

Tijdens mijn eigen zwangerschap voelde ik me heel speciaal. Ik beleefde alles veel meer dan bij de zwangerschap van Amy. Ik vond het eigenlijk veel leuker dan ik van tevoren had gedacht om zwanger te zijn. Amy snapte toen ook beter dat je er als niet-zwangere niet de hele tijd mee bezig bent. Nu verwachten we een derde; Amy is weer zwanger. Omdat ik nu weet hoe het is om zwanger te zijn, kan ik me beter inleven in hoe zij zich voelt.