Klaar voor de start? De onverwachte realiteit van zwangerschap en kraamtijd

Klaar voor de start? De onverwachte realiteit van zwangerschap en kraamtijd

Praktisch waren we er helemaal klaar voor. We waren jong, fit, gezond en met ons leven in stabiel vaarwater. Nadat we onze bruiloft hadden gevierd stond de volgende fase voor de deur. Een zwangerschap.

Geschreven door Isolde

Snel zwanger

We hebben een fantastische relatie, een hechte vriendengroep, een druk - maar leuk - werkleven en de financiën op orde. Het enige wat we nog hoopten, was dat een zwangerschap ons gegund zou zijn. Gelukkig kwam dat mooie nieuws sneller dan verwacht. Deze zwangerschap was gewenst, gepland en vol liefde ontvangen.

Een onverwacht pittige realiteit

Maar toen … viel het me zwaarder dan ik ooit had kunnen bedenken. Ik had er zo naar uitgekeken, verwacht dat ik zou genieten van het wonder van een groeiend mensje in mijn buik. Maar de realiteit was anders.

Zwangerschapsmisselijkheid tot in het derde trimester, gevolgd door bekkenpijn die me steeds meer beperkte. Fysiek zwaar, maar mentaal en emotioneel misschien nog wel zwaarder. Ik wist heus dat niet iedere zwangerschap een roze wolk is - al krijg je via (social) media vaak vooral de mooie verhalen te zien - maar dat ik er zó onderdoor zou gaan, had ik nooit gedacht.

Laat deze negen maanden maar snel voorbij zijn.

Praktisch regelden we alles: babykamer, aankopen, zwangerschapscursus. Maar stiekem dacht ik vaker dan ik wilde toegeven: “Laat deze negen maanden maar snel voorbij zijn.” Een gedachte waar ik me schuldig over voelde, maar het was de waarheid. Met een gezond lijf en een, over het algemeen, positieve levensinstelling had ik nooit verwacht dat ik hier zó zwaar gebukt onder zou gaan. Naïef misschien, maar zo zag ik het.

Bevalling en kraamtijd: ook geen roze wolk

De bevalling en kraamperiode bleken minstens zo pittig. Een keizersnede, blijvende bekkenklachten en een herstel dat eindeloos leek te duren. Mijn ooit sterke, gespierde core was spoorloos verdwenen. Hoewel mijn buik na een week bijna plat was, voelde ik me fysiek en mentaal nog lang niet de oude.

Samen doe je wat je kunt, maar een combinatie van factoren maakte dat we deze verlofperiode als ontzettend pittig hebben ervaren. Een soort overlevingsmodus vonden we, fijn was het niet. Langzaam landen we als nieuwe ouders, als gezin, en kunnen we alles wat gebeurt is een plekje geven. En ja, mensen zeggen: “Negen maanden op, negen maanden af.” Wat een dooddoener. Maar wat als je meer tijd nodig hebt? Onze dochter is nu negen maanden oud en terug aan het werk gaan voelt voor mij nog te vroeg. En dat is oké.

Wat ik leerde

Had je me bovenstaande van tevoren gezegd, had ik verdwaasd gereageerd: dat kan toch niet over mij gaan? Maar dat gaat het wel. Deze periode heeft me veel geleerd over mezelf, over onze relatie, over vriendschappen en over het leven. Ik ben intens dankbaar voor onze dochter, met wie het inmiddels gelukkig veel beter gaat.

‘Ontzwangeren’ is zo’n woord dat je pas leert kennen als je er zelf middenin zit. Misschien wordt er te weinig over gesproken. Het warme bad van aandacht tijdens de zwangerschap lijkt soms te verdwijnen na de nacontrole bij de verloskundige of gynaecoloog. Maar voor ons hield het daar niet op.

Had betere voorbereiding geholpen?

Toch kan ik niet helpen dat ik me afvraag hoeveel verschil het had gemaakt als ik tijdens mijn zwangerschap meer tijd had genomen om me écht voor te bereiden. Niet de standaardlijstjes met ‘Wat moet je kopen voor een baby’, maar juist de mentale voorbereiding: stilstaan bij mijn persoonlijke valkuilen en die alvast onder de loep nemen. Zodat ik sterker de periode die volgde had kunnen ingaan. Fysiek voelde ik daar destijds geen ruimte voor. De begeleiding van de verloskundige was er wel, maar bleef beperkt tot de reguliere controles.

Lees ook: Ontzwangeren: wat kun je verwachten?

Toch heeft deze unieke periode heeft ons leven voorgoed veranderd. Het was bijzonder, intens, zwaar én speciaal. En hoewel het voor iedereen anders is, wil ik dat elke ouder weet: je staat nooit alleen.

*Isolde is een gefingeerde naam, de schrijfster van deze blog wenst anoniem te blijven.

Ook je verhaal delen?

Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal van ongeveer 500-800 woorden via redactie@wij.nl. Extra leuk als je ook 2 á 3 foto’s meestuurt. Wil je graag anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.

Beeld: iStock.com/LightFieldStudios