Na de lunch keren we met een volle buik terug naar het huis van mijn moeder om nog even wat te drinken. Daarna lekker naar huis om te genieten van de rest van de vakantie. Maar dat liep even anders …

Vallen op je zwangere buik

Onderweg naar de voordeur val ik. Ik duw mijn zoontje uit de weg om hem niet mee te nemen en val vervolgens, voorover, op de grindtegels. De overbuurvrouw komt toevallig net aanrijden en helpt mij samen met mijn moeder overeind. Ik ben op mijn buik gevallen. “Gelukkig” ook op mijn knieën en handen, want die doen erg zeer. De paniek is groot, vooral bij mijn moeder die bekend staat om grote paniek als het om haar kinderen gaat.

Moeder in totale paniek

Eenmaal binnen loopt zij rondjes met de telefoon om vervolgens niemand te bellen. Dat is wat ze doet als ze in paniek is. Mijn oudste huilt en vraagt of de baby nu dood gaat. Daar had ik nog niet aan gedacht … Ik bel het noodnummer van mijn gynaecoloog om te vertellen dat ik gevallen ben. Ze stelt me gerust door te zeggen dat mijn knieën en handen waarschijnlijk de grootste klap hebben opgevangen, maar wil wel dat ik naar het ziekenhuis kom voor onderzoeken.

Naar het ziekenhuis

Ik stuur een app naar mijn vriend maar bedenk dan dat het misschien wat raar is om dit te appen en besluit hem te bellen. Hij is druk aan het werk en neemt dus niet op. Ik bel zijn collega, die gelukkig wel vrij snel de telefoon opneemt en vertel hem in sneltreinvaart dat ik ben gevallen, of ik mijn vriend even kan spreken. Ik krijg mijn vriend aan de lijn, zeg dat ik ben gevallen en dat ik naar het ziekenhuis moet. Of hij even mee kan rijden.

Baby heeft snelle hartslag

Een halfuur later kom ik aan in het ziekenhuis. Ik lig in een klein kamertje en ze maken een echo. Die ziet er gelukkig goed uit. Daarna sluiten ze me aan de apparatuur om een CTG te maken. De baby heeft een wat snelle hartslag maar dat is niet alarmerend. Hij zal ook geschrokken zijn, net als wij allemaal. 4,5 uur lang blijven ze de hartslag in de gaten houden. Een half uur extra dan ze normaal doen. De hartslag is wat aan de snelle kant. Uiteindelijk blijkt er gelukkig niks aan de hand en mag ik weer, enigszins strompelend vanwege mijn inmiddels dikke en blauwe knieën, naar huis.

Kerngezonde zoon

Omdat ik in de weken die volgen vind dat de baby veel minder beweegt dan daarvoor, krijg ik meerdere keren CTG’s die gelukkig maar een half uur tot een uur duren. Met 39 weken besluiten ze dat het wel klaar is en word ik opgenomen en ingeleid. Na een redelijk helse bevalling is onze kerngezonde zoon geboren. Eind goed, al goed!

Ook je verhaal delen?

Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.