Wat gaat er allemaal veranderen in mijn leven, aan mijn lichaam en hoe gaat de relatie met mijn partner eruit zien? Mijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn en dat vind ik een beangstigende gedachte.

Mama worden is het toppunt van controle loslaten

In de loop der jaren heb ik geleerd mij niet meer te laten leiden door angst. Dat had ik lang genoeg gedaan. Ik heb de touwtjes graag in handen en ben een rasechte ‘wat als’ denker. Waar heeft me dat de afgelopen jaren gebracht? Of misschien een betere vraag: wat heeft het me gebracht toen ik leerde dit wat meer los te laten? Na vele trajecten op gebied van persoonlijke ontwikkeling durf ik langzaamaan weer ‘ja’ te zeggen tegen het leven.

Zwanger zijn en mama worden, dat is wel echt het toppunt van controle loslaten. En dan gebeurt er … niets. Oei. Eerlijk gezegd heb ik mijn hele leven er al op ingericht en zelfs getwijfeld of ik die nieuwe opleiding wel zou beginnen. Echter, als mijn opleiding afgelopen is, heb ik nog steeds geen kind in mijn buik. Dan toch maar eens naar de dokter. Ik word doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar blijkt dat ik geen eisprong heb. Een hormoonbehandeling wordt aangeraden om mijn eisprong op te wekken en zo belanden we met onze prachtige liefdevolle wens in een medisch avontuur waar we absoluut niet op zitten te wachten.

Ik wil het anders doen

Ik voel dat dit niet mijn weg is en ik in mijn leven genoeg wegen ben ingeslagen op advies van anderen zonder naar mijn eigen gevoel te luisteren. Ik wil het anders doen. Ik richt mij op voeding, supplementen en leefstijl. Zowel mijn mind als mijn body pak ik grondig aan. De coronacrisis breekt net uit en ik zeg nog tegen mijn man: “Dit is de eerste maand dat ik het niet zo erg zou vinden als het niet gelukt is. De hele wereld staat op zijn kop!” En natuurlijk, hoe kan het ook anders!? Ik bleek zwanger te zijn! We kunnen ons geluk niet, want tegen alle verwachtingen in is het op de natuurlijke manier gelukt. Maar zwanger zijn … hoe doe je dat eigenlijk?

Intense onzekerheid en controledrang

Niemand heeft mij ooit verteld dat zwanger zijn zo vaak gepaard gaat met onzekerheid. Het is een wonder waar ik intens dankbaar voor ben en van geniet, maar die onzekerheid. Jeetje! Mijn controledrang zoals ik die ken van vroeger, komt in alle hevigheid terug. Kan mijn lichaam dit wel? Gaat het wel goed met de baby?

Toch wil ik er niet aan toegeven: dit gaan we niet doen Maart! Ik heb er lang genoeg op moeten wachten, mijn lichaam heeft een wonder verricht en ik mag dit nu niet in twijfel trekken. Ik moet hiervan genieten! Zoals je al begrijpt: ‘moeten genieten’ werkt dus niet. Steeds vaker zeggen mensen tegen me: “Bespreek dit eens met je verloskundige”. Dikke doei! Ik kan dit zelf en als ik het niet kan, dan leer ik het mezelf. Zwanger zijn is een natuurlijk proces, iets wat zoveel vrouwen kunnen. Waarom zou ik daar zo moeilijk over doen?

Bellen met de verloskundige

Ik leef van echo naar echo en de dagen voor de echo slaap ik slecht. In het begin hield ik het zo’n vier weken vol, voordat de onzekerheid het overneemt. Maar op een gegeven moment doemen mijn twijfels al zo’n drie dagen na een positieve uitslag van de echo of controle op. “Ik geloof dat het toch tijd wordt om die enorme onzekerheid eens te bespreken”, zeg ik tegen mijn man. Na veel wikken en wegen bel ik de verloskundige op. Met het schaamrood op mijn kaken moet ik toegeven dat ik haar wegdrukte na drie keer overgaan, maar ze belt terug! Nu moet ik wel.

“Ach maar meid, dat is toch heel normaal. Dat hebben zoveel vrouwen!” Ik mag meteen langskomen om het hartje te luisteren met de geruststelling dat ik altijd kan bellen als ik mij onzeker voel. Wat een opluchting en een mooie les. Ik hoef dit niet alleen te kunnen!