Mijn lieve bijna kleuter, op 14 april jarig, voelt ook de spanning. Ik probeer het beste ervan te maken met hem. Soms zit ik er flink doorheen en dat reageer ik dan weer af op mijn partner. Hij is timmerman en werkt nog steeds buiten de deur. Ik ben als de dood dat hij het virus oploopt, want dat betekent dat hij misschien niet bij de bevalling aanwezig kan zijn.

De angst die ik voel is enorm

Ik heb een medische verklaring en hoop dat er een ruimte of bed is waar Ik in kan bevallen met zorg om mij heen. Natuurlijk zijn er ook positieve dingen en lichtpuntjes, maar heel eerlijk: de angst die ik voel is enorm.

Mijn schoonouders komen net uit Vietnam, hebben zij niets meegenomen? Mijn moeder is longpatiënte en mijn vader is boven de 70 jaar en heeft in november een zware longontsteking gehad. Daar maak ik mij ook zorgen over.

Mensen zeggen: geniet van je verlof en andere lieve woorden. Het is goed bedoeld, maar ik ben bang voor wat er gaat komen. De ene vecht voor zijn leven en ik draag nieuw leven. Straks komt ons kind en krijg ik te horen dat er een familielid is overleden.

Mijn hormonen slaan op hol

Maar wat gaat mijn kleine baby meemaken? Zoveel onzekerheden en gedachten. Mijn hormonen slaan op hol. Je bent maar kort zwanger in je leven. Het hoort een bijzondere periode te zijn, maar dit hadden we nooit verwacht. Het raakt niet alleen mij, maar ook anderen. We maken dit samen mee. Ongelooflijk.

Afgelopen week werd mijn vriend erg ziek. Koorts en pijn in zijn keel. ’s Nacht ademde hij erg zwaar en was hij benauwd. We moesten apart slapen van de dokter en afstand houden in huis. Momenteel ben ik al tien dagen thuis. Ik durf niet naar de winkels. De kraamtijd gaat er zo anders uit zien.

Vervroegd geboorteverlof?

Ik heb zelfs de overheid een mail gestuurd of het geboorteverlof van de partner vervroegd mag worden. Per 1 juli mogen zij vijf weken opnemen. Ik zie dit graag eerder gebeuren, want juist nu zijn de vaders hard nodig om ons extra hulp en ondersteuning te bieden. Wie weet. Nooit geschoten, is altijd mis.

Waar ik ontzettend blij mee ben, zijn mijn familie en lieve vrienden. Zij zorgen ervoor dat ik de laatste loodjes toch nog enigszinds goed kan afsluiten. Ik zie ze dan wel op afstand, toch zijn ze er voor ons. Ze doen boodschappen, sturen kaartjes en we videobellen regelmatig. Dat is echt heel fijn!

Voor nu is het verder afwachten. Ik wens iedereen veel sterkte en gezondheid toe in deze gekke tijd. Hoe moeilijk het ook is, maak er het beste van. Stay safe!