Maar niet lang erna bleek ik zwanger en aangezien mijn toenmalige vriend en ik geen seks meer hadden kon het niet anders dan dat ik zwanger was van Thomas. Een periode van onzekerheden en verschillende gedachtes brak aan. Wilde ik het kind houden? Ging ik mijn toenmalige vriend opbiechten dat het niet van hem was?

Ik bleek 14 weken zwanger

Of was de oplossing dat ik deed alsof het wel van hem was? Ondanks dat ik twijfels had hoe en of ik deze zwangerschap wilde doorzetten besloot ik naar de verloskundige te gaan. Een bevriende buurvrouw ging met mij mee. Ik kreeg een echo en een intakegesprek: ik was al zo’n 14 weken zwanger!

Op weg naar huis vochten gedachten door elkaar heen. Hoe zou ik alles moeten doen? Mijn toenmalige vriend zat voor werk veel in het buitenland en als hij thuis was draaide hij onregelmatige diensten. Ik vond het heerlijk om in deze periode alleen te zijn en te peinzen over mijn zwangerschap.

Hij koos voor zijn vrouw en kinderen

Tegelijkertijd miste ik Thomas die helaas voor zijn vrouw en kinderen had gekozen Twee weken na de echo kreeg ik opeens weeën en ging ik met spoed naar de verloskundige. Na een 24-uurs opname aan de CTG-monitor en weeënremmers mocht ik weer naar huis. Ik moest rustig aan doen en om de paar dagen terug voor controle.

Maar in plaats daarvan legde ik het advies naast mij neer en ging veelvuldig de hort op. Elke avond ging ik tot diep in de nacht uit en maakte tegelijkertijd lange dagen. Alles om ervoor te zorgen dat het mis zou gaan, want dan was ik overal vanaf. Maar op een ochtend, ongeveer vier weken later, ging er een knop om.

En toen ging het mis …

Opeens dacht ik: ‘Ik ga dit kind op de wereld zetten! En vertel de waarheid over mijn verhouding. Ik ga Thomas bellen en vertellen hoe het zit en dan zie ik wel hoe het loopt. Ik ga dit kind hoe dan ook een mooie toekomst geven!’

Helaas ging het diezelfde dag mis. Ik kreeg opnieuw weeën die deze keer niet te stoppen waren. Mijn kind werd geboren, een jongetje, en leefde nog 45 minuten. Ik heb alles samen met mijn buurvrouw en vriendin gedaan. In het ziekenhuis wilde ik totaal geen nazorg.

Ik kon er niet meer tegen en biechtte alles op

Ik wilde alleen met mijn mooie ventje zijn en vooral nergens over nadenken. Iets waarvan ik nu ontzettend veel spijt heb. Een jaar geleden kreeg ik opnieuw een relatie met Thomas. Toen mijn huwelijk - ik was inmiddels getrouwd - slecht ging, heb ik via Facebook weer contact gezocht, scheidde en biechtte alles op.

Het is bijna 14 jaar geleden dat ons kind is geboren en overleden. Het lijkt wel alsof ik alle gebeurtenissen nu pas kan verwerken, alsof ik het herbeleef. Ik hoop dat ik vanaf nu kan zeggen dat elk jaar een beetje beter gaat, juist omdat zijn papa en mama eindelijk bij elkaar zijn.

Spijt: Hoe kon ik zo egoistisch zijn?

Had ik dingen anders willen doen? Jazeker, wij hadden dit samen moeten doen en destijds nooit uit elkaar moeten gaan. Ik wil niet zeggen dat ons zoontje hierdoor nog geleefd zou hebben, maar ik voel me vreselijk dat ik dit zonder zijn papa heb gedaan. Ik voel me vreselijk naar mezelf toe dat ik dat zo wilde, en naar hem toe dat ik die periode van hem af heb genomen.

Maar het meest vreselijk voel ik me naar mijn zoontje toe dat ik zo egoïstisch ben geweest om de periode met zijn vader af te nemen. Dat is iets waarmee ik moet leven, en met Thomas over moet praten en een plekje moet geven.

Een eigen plekje voor onze zoon

Een paar maanden geleden hebben wij een steen laten maken voor ons zoontje en deze bij het graf van mijn schoonmoeder neergelegd. Zodat wij een plekje hebben om heen te gaan en het zo samen een plekje kunnen geven.

Het bijzondere is dat ons zoontje precies op de verjaardag van zijn oma is geboren en overleden. En dat zijn steen nu bij haar ligt. Het is een mooie gedachte dat zijn oma over hem waakt en voor hem zorgt.

Kinderwens

Mijn vriend en ik hebben samen een kinderwens. Ik hoop dat het ons gegeven is om samen een kind te krijgen waarvoor wij met zijn tweeën zorgen. Uiteraard ben ik best nerveus wat voor gevoelens het bij mij oproept als ik zwanger ben van hem. En ik hoop niet dat ik alles ga linken aan de vorige zwangerschap. Maar ik ben ervan overtuigd dat wij samen alles aankunnen en elkaar nooit meer loslaten.

*De schrijfster van deze blog wenst anoniem te blijven. Ellen is een fictieve naam.