Ik besloot dat als ik de volgende ochtend nog niet ongesteld was, ik een zwangerschapstest zou doen. Zaterdagochtend 2 januari zat ik daar dan. In de badkamer op het toilet. Ik had over de test heen geplast en legde deze op de rand van het bad. Na een seconde of 10, 20 misschien, werd ik al ongeduldig en keek ik. Positief. Huh??? Dit kan niet. “LIEFJE!”, hij kwam net uit bed gerold en kon niet geloven dat de test positief was.

Zwangerschapstest met wekenindicator

Hij was lichtelijk in shock, had het niet zo snel verwacht. Ik was helemaal hyper en een beetje teleurgesteld dat hij dat niet was. “Ga eerst maar even meer testen halen”, zei hij. Ik ben naar de drogist gesjeesd voor nog drie testen, waaronder een met een wekenindicator. Positief, positief, 2-3 weken zwanger. Ik huilde tranen met tuiten, maar mijn partner was nog steeds beduusd. Wat was ik blij. En meteen werd ik overspoeld met angst. Oh nee, ben ik hier wel echt klaar voor? Ik wil dit al zo lang, maar nu is het echt. Ben ik er écht wel aan toe?

Smoesjes om zwangerschap te verbergen

De rust was weer een beetje wedergekeerd en ik ging me klaarmaken voor de verjaardag van mijn vriendin. Eerst nog even bij een andere vriendin langs om haar op te halen. “Peukje doen?”, vroeg ze. Shit. Dat kan natuurlijk niet meer. Onder het mom van mijn kater van oud & nieuw, die ik de dag ervoor ook echt had, wist ik eronderuit te komen. Op naar de verjaardag.

Gezicht in de plooi en bluffen

“Wijntje dames?”, vraagt m’n vriendin. Shit, ik ga natuurlijk geen alcohol drinken tijdens mijn zwangerschap. Ik niet aan de wijn? En niet roken? Dit valt op, nu al. Ik trok nogmaals de katerkaart en met lichtelijke twijfel werd deze geaccepteerd. Plus, ze wisten dat we vanaf januari wilden proberen zwanger te worden, dus was het niet geheel onlogisch dat ik mijn lichaam wilde zuiveren voor die tijd.

Tijdens die eerste verjaardag moest ik al zo mijn best doen om normaal te reageren als het over baby’s ging. En dat ging het vaak, want baby’s waren het hoofdonderwerp bij ons. Fantaseren over zwanger worden, baby’s krijgen en al die leuke kleertjes. Met mijn gezicht in de plooi blufte ik me door de verjaardag heen.

Zwangerschap vertellen aan ouders

We wilden namelijk eerst onze ouders inlichten, zo hadden we die ochtend besloten. Als zij het zouden weten, konden we het een paar vrienden vertellen. Hoe lullig zou het zijn als onze ouders via-via zouden horen dat ze opa en oma worden? Tegen mijn moeder ‘liegen’, vond ik het moeilijkste. Ze wilde zo graag oma worden. Na het verlies van mijn broertje ben ik de enige die haar nog oma kan maken. Nog even geduld mam, nog even… Dat ‘even’ werd 2,5 week. Ik had een rompertje besteld met ‘coming soon september’ en het jaartal erop. Een voor mijn schoonouders en één voor mijn eigen ouders. 18 januari was de trouwdag van mijn ouders, dus we hadden de romper leuk ingepakt met een positieve test erbij als cadeautje voor hun trouwdag. Ze hadden helemaal niks door. En hun reactie: goud. Ze waren zo trots en blij.

Bijna uitgerekend!

Inmiddels komt over een aantal weken onze dochter op de wereld. Een klein, fijn meisje, met veel haar, volgens de verloskundige. Ik kan niet zeggen dat ik een geweldige zwangerschap heb (gehad). Veel overgeven, bekkeninstabiliteit, veel harde buiken… En die hormonen, oh man want zijn die erg. Maar het gaat allemaal volgens het boekje, perfecte echo’s en controles, perfecte bloeddruk en bloedwaarden, alles is in huis en geregeld, ze kan komen! We zijn er meer dan klaar voor om onze kleine meid te ontmoeten.

Ook je verhaal delen?

Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.