Je kunt je nog zo hard voornemen: ‘zo word ik niet!’ Maar er komt een moment dat je jezelf afvraagt; ‘is het zover?’ Dat ik dat punt in mijn zwangerschap al zou bereiken. Mijn man komt naar beneden en vraagt me of ik ruzie heb gehad. “Nee, hoezo?” reageer ik. “Heb je gevochten?” “Ehm … Nee!”

Een passende outfit

Hij doelde op het slagveld, dat ik op de slaapkamer achter gelaten heb. Op een warme dag, zoek ik naar een passende outfit. De laatste keer dat ik ging shoppen, dacht ik dat ik alleen wat broeken, hempjes en shirts mee hoefde te nemen. Ik dacht namelijk dat ik een groot deel van mijn eigen kleding wel zou kunnen blijven dragen. Stretch jurkjes en kokerrokken, wijdere bloesjes … Dat moet goedkomen! Toch? Daar ik had ik mij flink op verkeken.

Die stretch jurkjes en rokken stretchen dan misschien wel mee, maar door die dikke buik worden ze steeds korter. Daar had ik niet over nagedacht. Ik heb mijn hele kast overhoop getrokken, op zoek naar iets wat past! Toen ik tot de conclusie kwam dat ik echt moest zwangerschap- shoppen, was de energie er inmiddels wel uit en heb ik de ravage achter me gelaten. Tja, ook dat is zwanger zijn!

Het begint hier dus echt

Maar waarom is zwangerschapskleding automatisch met bloemenprintjes en schattige patroontjes? Waarom kan het niet een beetje hip en met de mode mee? Overigens niets tegen bloemenprintjes en schattige patroontjes, dat kan ook heel leuk zijn! Toch krijg ik het gevoel dat ik in een ‘moeder’-outfit gehesen word. Wanneer je dan eindelijk iets leuks vindt, vraag ik me af: ‘is dit comfortabel?’ ‘Is het praktisch?’ ‘Is het luchtig?’ Oh god, het begint hier dus echt!

In de winkel houd ik twee soorten onderbroeken omhoog: “Schat, welke zouden beter zitten met zo’n dikke buik?” Terwijl ik twee soorten enorme, zwarte, onflatteuze onderbroeken omhoog houd, waarvan de één onder mijn buik valt en de ander eroverheen, besef ik hoe dit eruit moet zien. “Hier ga ik wel op aan ja”, reageert mijn man. Bh’s, helaas geen ander verhaal.

Een te grote onderbroek en een theezakjes BH

Zoals de meeste mommy’s to be wel zullen herkennen, zijn je borsten gedurende de zwangerschap ietwat gevoelig (en dit is zachtjes uitgedrukt). Ik ben niet gezegend met een enorme boezem, waardoor ik voor mijn zwangerschap altijd push up bh’s droeg, dan leek het nog wat. Nu ik zwanger ben, kies ik voor nada! Niks geen vulling, maar als we dan toch bezig zijn, dan ook geen beugel. I’m a free woman.

Dus diezelfde vrouw die altijd veel bezig was met mode en verzorging, kiest nu voor een te grote onderbroek en een theezakjes-bh. Maar is dit dan erg? Voor mij is op moment vooral de verzorging een must. Wanneer ik verder goed verzorgd ben: mijn behandelingen bij de schoonheidsspecialist, de kapper, mijn eigen verzorgingsrituelen en zo verder, voel ik mij nog wel ‘het vrouwtje’. Die verzorgingsrituelen zijn ook best een uitdaging hoor. Komt die yoga ook nog van pas! Scheren, teennagels lakken, maar goed ik red me! En mocht er een moment komen dat dit niet meer het geval is, is er altijd nog hulp.

Een tussenweg

Ik durf nog niet te denken aan het moment dat ‘de kraamweek’ dat laatste beetje waardigheid ook afneemt. Lekkende borsten, luiers (en nee niet alleen voor de baby) en het zooitje down under. Maar ach, its all nature! Wie weet hoe aantrekkelijk ik mij zal voelen! Dan nog de huishoudens die voorzichtig veranderen in kinderdagverblijven. Papa en mama struikelend over al het speelgoed, overal lijmresten, raamtekeningen en ga zo maar door.

Ik zie mezelf er al hysterisch achteraan rennen met mijn dwangmatige opruim-schoonmaakbehoeftes. Ik heb een grote kist en mand gekocht, ik heb gekozen voor een box met een la eronder en me voorgenomen dat deze allemaal vol mogen met speelgoed zolang ons huis dan ook maar ons huis blijft. Wij moeten ons er tenslotte ook prettig voelen! Zou dit realistisch zijn? Er moet toch een tussenweg zijn.

Niet alleen maar mama

Dit alles doet me beseffen hoe snel je verandert in die moekem, waarvan ik dacht dat het nooit zover zou komen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Natuurlijk is het helemaal niet erg om een echte moeke te zijn, wanneer jij hiervoor kiest! Toch houd in mijn achterhoofd: ik blijf ook Maartje.

Ik ben niet alleen maar mama. Hierin een balans vinden, kan nog wel eens een uitdaging worden, heb ik het idee. Maar ik vind het belangrijk genoeg om die uitdaging aan te gaan. Daarom ben ik erg nieuwsgierig naar hoe jullie dit doen?
En voorlopig … we lachen er maar om!

Lees ook: 7x wat er wél heel erg leuk is aan zwanger zijn (ja, echt!)