Mijn zoontje heeft een schisis (hazenlip)
Nadat de koude gel op mijn buik wordt gesmeerd, is ons kleine mensje goed zichtbaar. Maar onze kleine houdt van verstoppertje spelen en heeft zijn handjes stijf voor zijn gezicht. Ach, dan gaan we gewoon van onder naar boven. Zo gezegd zo gedaan.
Via de voetjes en beentjes naar de billetjes (dan moeten we de ogen even dicht doen, anders kunnen we zomaar het geslacht zien). Vanaf de billetjes weer naar zijn kleine buikje , zijn ruggetje en wederom naar het hoofdje. Eigenwijs dat onze kleine is houdt hij nog steeds zijn handjes voor zijn gezicht. Na een hikje van onze kleine en een extra duw is het gezichtje zichtbaar.
Helaas zie ik een schisis oftewel een hazenlip
Opeens wordt het stil. Er is inderdaad een reden om verstoppertje te spelen. De stilte lijkt uren te duren … We zien onrust in de ogen van de echoscopist. Waar we eerst opgelucht waren over hoe goed de echo ging, zijn wij ook bevangen door de onrust. Onze kleine beweegt, waardoor de echoscopist moeite heeft om het gezichtje te zien, maar wat ze ziet is overduidelijk. Plots horen we de woorden: “Helaas zie ik een schisis oftewel een hazenlip …”
Vanaf dat moment verandert de zwangerschap direct, want wat er niet was, is er nu opeens wel. Zorgen en verdriet. Er gaat van alles door ons heen: operatie, borstvoeding, tanden, kaaklijn, gehemelte open of dicht? Waar vrienden en familie zeggen: “Och, het is maar een lip” en “Oh joh, dat kunnen ze tegenwoordig zo goed opereren”, weten we diep van binnen dat ze gelijk hebben. Maar als nieuwe ouders voelen we ons onzeker.
Garanties worden niet gegeven
Gelukkig kunnen we al snel we het nieuws in een positief licht zien. Ja, het is maar een vergroeiing in zijn lip. Andere nieuwe ouders komen helaas andere dingen tegen die niet goed te verhelpen zijn en komen voor hele andere keuzes te staan. Overtuigd zijn we, nieuw leven is een wonder! Na de medische echo’s en gesprekken met het schisisteam blijven vragen onbeantwoord. Garanties worden niet gegeven. Hoe en wat precies? Juist, dat zullen we pas weten bij de geboorte.
Op 20 oktober 2018 om 02:03 uur is de geboorte van onze zoon. Alle clichĆ©s zijn waar, we hebben het mooiste kind van de wereld. De schisis? Ja die zit er, maar we zien het eigenlijk niet. Van de arts mag ik al snel mijn pink in zijn mondje stoppen en wonder boven wonder zuigt hij vacuĆ¼m. YES! 10 minuten later zuigt hij de eerste druppels moedermelk uit mijn borst.
Operatie met 13 weken
De operatie staat binnenkort gepland, hij zal dan nog maar 13 weken oud zijn. Het eerste moment dat je je baby ziet zal je nooit vergeten. We weten nu al dat we het weerzien na de operatie ook nooit zullen vergeten. Ons ventje heeft dan een gesloten lip, wat zal dat wennen zijn, want hij is nu met schisis al zo mooi!
*De schrijfster van deze blog wenst anoniem te blijven. Maya is een fictieve naam.
Deel je verhaal
Wil je ook graag je verhaal aan andere mama’s (to be) vertellen? Dat kan! Schrijf een blog (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl. Wie weet delen we jouw verhaal binnenkort op de kanalen van WIJ. Verhalen kunnen ook anoniem geplaatst worden. Let op: we delen geen verhalen die elders gepubliceerd zijn.