'Een man kan altijd nog, een kind niet'
Vanaf mijn 15e wist ik het al: als ik op mijn dertigste nog geen man heb gevonden, dan ga ik alleen een baby op de wereld zetten. De jaren gingen voorbij en er zijn tientallen mannen voorbij gekomen. Echter geen één waarvan ik dacht: dit is de man waarmee ik kinderen wil. Zo gezegd, zo gedaan. Op mijn dertigste heb ik me aangemeld bij een kliniek in Leiden om een traject als bewust alleenstaande moeder (BAM) te starten.
Testen en een spermadonor uitzoeken
Het begon met allerlei verschillende testen, zowel lichamelijk als psychisch. Dat was nog het gemakkelijke stuk van alles. Daarna had ik de taak om de donor van mijn kind uit te zoeken. Tussen de 278 donoren van een spermabank in Denemarken stond de donor van mijn baby. Jelle was de naam, een man van 1.90 meter lang, met bruine krullen en erg sociaal. Althans, dit is hoe de bank hem omschrijft. Op dat moment dacht ik: ‘Oh, hij past bij mij’. Tegelijkertijd dacht ik: ‘Ergens had ik mij dit toch anders voorgesteld’.
Een proces van rouw
Wat veel mensen niet weten, is dat je in dit proces vaak kampt met ‘rouw’. Begrijp mij niet verkeerd. Het is onwijs mooi om een kind alleen op te wereld te kunnen zetten en dat de mogelijkheden en de technologie dit ook toelaten. Echter heb ik gemerkt dat veel vrouwen, net als ik, de hoop hadden om het sprookje samen te beleven met een man. Een gezin van twee waarin je ook samen de zorg kan dragen. Na lang nadenken heb ik dan ook besloten om de knoop door te hakken en dit artikel te schrijven.
Jaarlijks kiezen 250 vrouwen voor een BAM-traject
Op dit moment zijn er ongeveer 250 vrouwen per jaar die ervoor kiezen om een BAM-traject aan te gaan. Dit traject bestaat uit verschillende testen en daarna het zoeken van een donor. Heb je dit allemaal achter de rug? Dan start je met ovulatietesten. Wanneer je ovuleert ga je naar de kliniek en word je geïnsemineerd met het sperma van de uitgekozen donor. Sommige vrouwen zijn wel 8 tot 10 pogingen (IUI) of meer bezig om hun droom te verwezenlijken.
Binnen twee pogingen zwanger!
Ik heb daarentegen veel geluk gehad en was binnen twee pogingen zwanger. Toen ik erachter kwam, was ik onwijs dankbaar, maar ik voelde ook meteen veel zorgen. Je voelt dat je er alleen voor staat en dat maakte voor mij dat ik ook een stuk rouw voelde. We leven namelijk in een maatschappij waarin al snel gedacht wordt dat iedereen die zwanger raakt, dit ook als het mooiste moment van haar leven moet ervaren. Dit heb ik in het begin helemaal niet zo ervaren. Door gesprekken met de verloskundige, in praatgroepen en met andere moeders kwam ik erachter dat veel mensen het soms ook ingewikkeld vinden.
Ook blijken er veel meer mensen een soort rouwproces te ervaren vanwege het leven wat ze hiervoor hadden, alle veranderingen die nu plaatsvonden en dat dingen anders kunnen lopen dan gepland. Ergens gaf dit mij rust. Rust, omdat ik niet de enige ben en dat meerdere vrouwen hier dus moeite mee hebben.
Lees ook: Zwanger worden zonder partner
Op dit moment ben ik bijna uitgerekend en heb ik veel geleerd van dit proces. Mijn belangrijkste inzicht: het is oké om je even rot te voelen vanwege je oude leven en dat je soms dingen liever anders had gezien of verwacht. En een laatste boodschap voor alle dames: een man kan altijd nog, maar naarmate je ouder wordt, wordt het krijgen van een kind lastiger. Dus zet ’m op!