Het valt even stil, maar na een korte uitleg overheerst het enthousiasme. En zo is het ook bij mij. Natuurlijk was ik geschrokken toen ik, notabene de week nadat ik mijn relatie verbroken had, met een positieve zwangerschapstest in handen stond. Daarnaast heb ik al twee zoons van vier en zeven in co-ouderschap en had ik mijn leven net weer goed op de rit. Hoe was dit mogelijk, ik had toch gewoon een spiraal?

Zwanger ondanks spiraal door baarmoederafwijking

Een bezoekje aan de echoscopiste twee dagen later geeft antwoord op deze vraag. Ik blijk een baarmoederafwijking, uterus bicornis of hartvormige baarmoeder, te hebben, waardoor de zaadcel zich ondanks de spiraal een weg heeft kunnen banen naar mijn baarmoeder. “Het goede nieuws is”, vertelt de gynaecoloog de volgende dag, “dat de spiraal in het andere deel van de baarmoeder zit dan de foetus. De spiraal kan dus zonder problemen verwijderd worden.” En zo loop ik een kwartier later zonder spiraal en met de wetenschap dat ik ruim negen weken in verwachting ben naar buiten.

Verwekker baby niet betrokken

Helaas gaan de gesprekken met de verwekker van mijn kleine spruit niet zoals ik had gehoopt. In eerste instantie is hij - logisch - geschrokken, maar lijkt hij wel betrokken te willen zijn. De volgende dag heeft hij echter besloten dat dit kind er niet zou moeten komen. Voor mij is het op dat moment al duidelijk dat deze baby welkom is, hoe dan ook. Als hij een paar dagen later met een brief komt, waarin hij verklaart dat hij de ongeboren spruit niet zal erkennen en de volledige verantwoordelijkheid bij mij neerlegt, probeer ik hem dan ook beheerst de weg naar de deur te wijzen. Dat is gelijk ook het laatste wat ik van hem heb gehoord en gezien. Ik vind het heel verdrietig voor de kleine dat er straks geen papa aanwezig is, maar toch overheerst de positiviteit: “Deze baby is hartstikke welkom!”

Gelukkig zijn de twee belangrijkste mannen in mijn leven wel heel blij. “Mama heeft een baby in haar buik!” Mijn zorgen over hoe ik dat uit moest gaan leggen, blijken voor niets. Ze zijn helemaal niet geïnteresseerd in waar die baby vandaan komt. De hamvraag is: is het een broertje of een zusje?

Lees ook: Moeder zonder partner: het verhaal van Anne-Lisa

Zusje op komst

Inmiddels weten we dat er een zusje op komst is. Ik ben nu 36 weken in verwachting en de zwangerschap verloopt vooralsnog voorspoedig. Dat een probleemloze zwangerschap met een baarmoederafwijking eerder uitzondering dan regel is, maakt het extra bijzonder. We kijken erg uit naar de komst van de kleine meid. Al zal het vast soms pittig worden met twee jongens in co-ouderschap en een baby alleen. Nu dus nog maar even extra genieten van mijn verlof!

Ook je verhaal delen?

Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.