De zwangere achtbaan van Anne

De zwangere achtbaan van Anne

Met opengesperde ogen staar ik naar het plafond. Elke keer als ik dreig weg te dutten maakt mijn hart een huppelsprong en ben ik direct klaarwakker. Mijn gedachten laten zich gewillig meevoeren in een achtbaan van voorbarigheid en irrelevantie.

Geschreven door Anne

Wat moet ik allemaal in godsnaam regelen nu ik zwanger ben? Wat gaan we doen met de kinderopvang, waar gaan we het bedje neerzetten, welke kleren kan ik tot wanneer aan, zou de kinderwagen beneden in het trappenhuis kunnen staan, hoeveel ga ik werken en wat doen we deze zomer met de vakantie? Ook maak ik in mijn hoofd al een opzet voor een geboortekaartje. Als ik na een uur malen uitgeput bijna in slaap val, roept mijn brein: STOP! Je moet nog aan iedereen vertellen dat je zwanger bent. Denk dáár eens over na.

Ik pieker me helemaal suf

En hup, daar lig ik te fantaseren over de reacties van mijn ouders (dolblij), mijn zus (buiten zinnen), de ene vriendin (opgetogen) en de andere vriendin (gemengde gevoelens). Als ik daarmee klaar ben, is het tijd voor de reacties van verdere familieleden, kennissen en collega’s, en vervolgens doe ik zo’n zelfde rondje langs de vrienden en familie van mijn vlam, die heerlijk naast me ligt te ronken.

Tussendoor is er tijd voor vertwijfeling. Ik heb nog gerookt, gedronken en volop crème brûlée, kilo’s gerookte zalm en een dozijn half doorbakken biefstukjes gegeten. En die foliumtabletten ben ik eigenlijk de helft van de tijd vergeten. Mijn hart begint als een razende te bonken en het klamme zweet breekt me uit. Hoe heb ik nou zo stom kunnen zijn?

Ik zal het niet snel vergeten

Uiteindelijk val ik na uren woelen alsnog in slaap. Ik word wakker en alles lijkt normaal. Eventjes. Dan dringt het tot me door. Ik ben zwanger. IK ben zwanger. Ik ben zwánger. Ik. Ben. Zwanger. En zo gaat dat de hele dag door. Op de fiets, tijdens de yoga, in de supermarkt. Hooguit dertig seconden kan ik aan iets anders denken, dan bemoeit mijn brein zich ermee en zegt op hoge toon: ho eens even, je bent wel zwanger hè!

En dan begin ik het aan alles in mijn lichaam ook echt te voelen. Nu is er helemáál geen ontsnappen meer aan. In één klap ben ik misselijk. Weken was er niets aan de hand, tot nu. Nee, dat ik zwanger ben zal ik niet snel vergeten …

Lees ook: 20 dingen die je denkt en doet als je er he-le-maal klaar mee bent

Beeld: iStock.com