Al vanaf mijn 17e loop ik bij de gyneaceloog. Ik heb veel baarmoederproblemen. Dit zit in de familie en ik kan er dus vrij weinig aan doen. In het jaar 2020 kreeg ik te horen dat ik moeilijk zwanger kon worden. Ik was toen 21 en vond dat een behoorlijk heftig bericht. Ik heb altijd een kinderwens gehad en kon alleen maar denken: dit gaat dus heel veel moeite kosten.

Om de week ongesteld

Mijn eicellen bereiken de baarmoeder niet. Dat betekent in de praktijk dat ik om de week ongesteld ben, want mijn lichaam probeert telkens een eitje te laten vallen. Om de week vreselijk ongesteld zijn is echt geen pretje. Het is wachten tot er een eitje goed valt en dus wordt bevrucht. Het advies was: ga maar proberen om binnen een jaar zwanger te raken. Als dat niet zou lukken, kon ik worden doorverwezen naar een IVF-kliniek. Na veel stress, onzekerheid en super veel zwangerschapstesten, maakten mijn vriend en ik de stap gemaakt voor afspraak in de IVF-kliniek. Dit zou in mei 2021 zijn. Maar dan …

Een positieve zwangerschapstest

Eind maart 2021. Ik heb nog nooit zoveel pijn in mijn buik gehad. Vreselijke steken die telkens heel kort duurde. Ik kreeg daarbij ook enorme opruimdrang, dus ging aan de schoonmaak. Ineens viel het kwartje, zou het? Zou het nu gelukt zijn? Ja hoor! Een positieve zwangerschapstest. Ik was zo ontzettend blij! Het is gelukt. Eindelijk! En ook nog eens via de natuurlijke weg.

Eerst nam ik contact op met de verloskundige. We kregen een intakegesprek en met 5 weken mochten we een echo laten maken. Super spannend natuurlijk, maar wij zagen een mooi kloppend hartje!

Klachten vanaf zesde week zwangerschap

Die week begon ik met een nieuwe baan. Alles kwam tegelijk dus het gaf ook wat stress, maar dat maakte mij niet uit, want ik was alleen maar blij. In de zesde week van mijn zwangerschap kwamen de klachten. Ik werd wat duizelig en misselijk, maar: dat hoort erbij. Toch?

Na 3 dagen begon ik enorm te spugen. Eten ging steeds moeizamer. Ik wilde door blijven werken, maar ik voelde mij enorm slecht. Elke dag was ik aan het spugen. Alles wat ik dronk of at, kwam er binnen no-time uit. Het werd met de dag erger. Ik moet me dus wel ziek melden.

10 kilo afgevallen in 2 weken

Na 2 weken was ik al 10 kg kwijt. Ik lag op bed en als ik begon te bewegen, kneep mijn maag zich samen en was ik aan het spugen. Ook als ik nog niets had gegeten of gedronken. Ik had vreselijke pijn aan mijn mond, slokdarm, schouders en ribben. Via de huisarts kreeg ik rectale medicatie, maar ook dit hielp niet. Mijn vriend moest werken, dus mijn moeder en vrienden kwamen helpen in het huishouden.

Ik werd depressief. Ik lag op bed, kon geen kant op en voelde mij vreselijk. Ik leek wel een kasplantje. Ik keek alleen maar uit het raam. Ik nam mijn telefoon niet meer op. Na 3 dagen kwamen mijn ouders langs. Zij hadden de sleutel, want ik kon de deur niet eens open doen. Ze schrokken zich rot en besloten dat ik hulp nodig had. Ik ben daarom met mijn vader meegegaan naar zijn huis. Daar werd ik goed verzorgd, maar ik heb niet de beste band met hem. Na anderhalve week ben ik naar mijn opa en oma gegaan. Daar ben ik 3 weken gebleven.

Lees ook: HG: extreme misselijkheid als je zwanger bent

Infuus tegen vochttekort

Ik probeerde telkens te eten, maar bleef nog steeds spugen. Op advies van de verloskundige moest ik naar het ziekenhuis voor een infuus om vocht toe te dienen. Dit wilde ik niet, dus begon ik waterijsjes te eten. Dat ging redelijk. Na die 3 weken wilde ik terug naar huis. Ik was niet zo zwak meer. Ik werd geholpen met het huishouden en de persoonlijke verzorging lukte zelf weer.

Met 16 weken zwangerschap werden de klachten iets minder. Mijn baby groeide perfect. Ondanks dat ik nog eens 5 kg kwijt was geraakt. Ik at weer kleine beetjes en soms kon ik wat binnenhouden. Tot de zevende maand van mijn zwangerschap heb ik deze klachten gehad. Autorijden en fietsen waren al die tijd geen optie. Mijn bloeddruk was te laag en daardoor was ik nog sneller vermoeid. Dat werd gevaarlijk.

Genieten van de zwangerschap

Na 7 maanden voelde ik mij redelijk. Mijn buikje was goed gegroeid en ik kon wat genieten. Maar de depressieve gevoelens waren niet weg. Ik voelde mij eenzaam, kon nergens zelf naartoe en iedereen om mij heen had het druk. Druk met kinderen, werk en school. Bekenden belden wel en dan zeiden ze op het laatst: ‘Geniet ervan hè’. Dat vond ik lastig, want is het zó mooi, maar ik dacht alleen maar: hij moet eruit. Zo snel mogelijk. Ik kreeg veel onbegrip als ik zei dat ik het verschrikkelijk vond. Ik zag er goed uit en dat verbaasde mensen. Tot de laatste dag vond ik dit dus heel vervelend.

Gestript bevalling opwekken

Aan het eind van mijn zwangerschap was ik het spuugzat. Met 40 weken ben ik 2 keer op verzoek gestript. Op 07-12-2021 was het strippen gelukt. Ik wilde graag thuis bevallen, maar omdat mijn lichaam zo zwak was kon ik het niet meer aan. Ik ben naar het ziekenhuis gegaan en daar kreeg ik een ruggenprik. Een geschenk uit de hemel! Met een knip en vacuümpomp werd onze zoon Devin om 04:18 uur, op 08-12-21 geboren. Ik was zo trots! En ook blij: eindelijk was die zwangerschap voorbij. Met de bevalling viel ik nog eens 5 kg af. Ik was erg mager, maar dat maakte niet meer uit.

Devin is nu 4 maanden en ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken. Ik ben inmiddels ook weer op mijn oude gewicht. Weer kunnen, en alles mogen, eten is zo fijn. Ik geniet nu met volle teugen! Ik twijfel alleen nog of ik dit nog eens aan zou kunnen, maar dat is voor de toekomst.

Ook je verhaal delen?

Heb jij ook een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s delen? Deel dan je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Anoniem blijven? Dat kan, vermeld dit erbij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.