“Het is zaterdag 16 september en mijn man en ik gaan naar de verjaardag van zijn zus. Ik ben 37 weken zwanger. We rijden via Tilburg naar Zoetermeer. De hele middag zitten we gezellig te kletsen. Als iedereen weg is, ga ik samen met mijn schoonzus (ook zwanger) friet halen. Veel bekijks daar in de friettent, twee dikke buiken die ruim een half uur moeten staan, want het is best druk.”

Moet ik nu weer plassen?

“Thuis hebben we heerlijk onze frietjes gegeten en ga ik even naar de toilet. Als ik terug loop denk ik bij mezelf: ‘Moet ik nu weer plassen?’, want ik voel kleine natte scheutjes. Ik zal het met wel verbeelden denk ik bij mezelf. We hebben nog even gezellig zitten kletsen en gaan rond tien uur weer naar huis.

Omdat onze auto bij mijn schoonouders staat die een straat ernaast wonen, ga ik daar ook nog even naar het toilet. Mijn inlegkruisje is nat, maar het zal vast niks zijn. Je leert tijdens de zwangerschap dat vruchtwater zoet ruikt, maar hoe ruik je dat als je een dikke buik hebt en niet meer zo flexibel kan bewegen. Mijn schoonmoeder zegt nog bij het afscheid: “Dat duurt niet lang meer, want ik heb je buik zien zakken vanmiddag.”

De auto op de vluchtstrook

“In de auto zijn we net vijftien minuten onderweg en rijden we op de Van Brienenoordbrug, als ik ineens een mysterieuze knak voel. Het water stroomt eruit. Ik durf niet te praten, want dan stroomt het misschien nog sneller. Ik trek snel mijn vestje uit en prop die tussen mijn benen. Mijn man vraagt: “Heb je het warm?” Ik roep meteen terug: “Nee, mijn vliezen zijn gebroken!” Ik zie hem schrikken.

Hij zet de auto op de vluchtstrook, want hij heeft een handdoek in de kofferbak. Hij komt terug met een gastendoekje. Mijn man belt zijn moeder en zegt dat ze gelijk heeft. Mijn schoonzus belt mij om me succes te wensen en vraagt hoe het gaat. Ik zeg dat ik blij zal zijn als ik thuis ben. Vanaf dat moment weet ik even niks meer. Mijn man heeft met een aardige snelheid de laatste 45 minuten afgelegd, terwijl ik in een soort roes zit.”

Vruchtwater op de stoep

“Als ik eenmaal uit de auto stap, valt er een flinke plas vruchtwater op de stoep. Gelukkig is het donker dus ziet niemand ons staan. We hebben meteen de verloskundige gebeld, die heeft de controle uitgevoerd en later die nacht wordt onze zoon thuis geboren! Deze bevalling zal me altijd bij blijven.”