“Het is donderdagavond. Ik ben hiervoor om 16.00 uur vanmiddag bij de verloskundige geweest om te strippen, maar helaas was dat nog niet mogelijk. Na alle pijn van bekkeninstabiliteit kan ik niet wachten totdat dit mini-meisje uit haar holletje komt. De 39 weken zijn voorbij gekropen, dus het is mooi geweest voor deze mama.”

AUW! Een wee?!

“Manlief is voetballen en zonder klachten val ik lekker in slaap. Om 01.00 uur word ik ineens wakker van een raar gevoel. AUW! Een wee?! Ik herken ze direct en voordat ik verder kan denken, volgt er weer een wee. Ik besluit op te staan, want liggen is even geen optie.

Ik ga in de woonkamer even wat rond hobbelen, want die weeën komen ineens wel heel snel. Om 1.15 uur komen de weeën om de drie minuten. Mijn lijf functioneert niet samen met mijn hoofd. Mopperend en licht in paniek roep ik mezelf tot bedaren. Dit gaat nog de hele nacht duren, dus niet in het begin al in paniek raken.”

Strompelend van pijn en ellende

“Strompelend van pijn en ellende maak ik mijn man wakker, die oppert dat ik maar even rustig moet gaan liggen. De verloskundige bellen, wanneer mocht dat ook alweer? Maakt me ook niet uit, douchen wil ik om die pijn onder controle te krijgen.

Uitkleden lukt met moeite tussen de weeën door die elkaar heftig opvolgen. Pfff om 01.50 uur sta ik eindelijk onder de douche. De schoonouders worden gebeld om kind nr. 1 de deur uit te werken en verloskundige is onderweg.”

De baby komt. NU!

“Ineens krijg ik persdrang. De baby komt. NU! Ik probeer het gevoel terug te duwen. Ik sta namelijk onder de douche, alleen met mijn man en niemand om ons heen, in het holst van de nacht.

Als terugduwen geen optie blijkt, wordt in de handen van mijn man ons mini-meisje geboren. Iets meer dan een uur na mijn eerste wee. Staand onder de douche glijdt ze in onze handen. Even denken we dat er iets mis is, maar dan komt het besef dat ons meisje zich beweegt in haar intacte vruchtzak. Voordat we het besef van paniek hebben, horen we de voetstappen van de verloskundige de trap op stampen.

Gelukkig, we zijn niet meer alleen. Ze trekt de vruchtzak uit elkaar en wij horen het huilen van ons mini-meisje. Wat een snelheid, wat een uitputting en wat een ervaring!”

Deel je verhaal

Heb jij ook een bevallingssoap meegemaakt? Stuur je verhaal anoniem naar redactie@wij.nl.