“Het is woensdagochtend. Ik heb de wekelijkse controle bij de verloskundige. Ik ben op dat moment 39.3 weken zwanger en ben het inmiddels goed zat. Ik heb nog twee meiden van drie en zes rondlopen. Ik wil hun ook weer normaal aandacht te kunnen geven.”

Dit zou wel eens een wee kunnen zijn

“De verloskundige doet haar onderzoek en vertelt dat ze mij kan strippen, maar dat dit vaak geen effect heeft. Eenmaal thuis voel ik er dan ook vrij weinig van. Nadat het huis weer lekker schoon is, besluiten mijn man en ik, samen met de jongste, te gaan wandelen. Na een lange wandeling en een kop thee, gaan we weer terug naar huis.

Als de meiden in bed liggen, neem ik een lekkere warme douche en besluit ik er ook maar in te gaan. Helaas, ik heb inderdaad niets extra’s gekregen van het strippen. Ik word wakker met een gevoel van ‘dit zou wel eens een wee kunnen zijn.’ Een half uur later krijg ik dit gevoel opnieuw. Daarna komt het om de tien minuten en besluit ik gezellig naar beneden te gaan.”

En bam! De weeën stoppen

“Ik pak een bakje chips en wat drinken. Ik ga ervan uit dat dit nog een hele nacht gaat duren. De weeën zijn allesbehalve pittig, maar komen wel elke vier á vijf minuten. Na een uur besluit mijn man toch maar even te bellen. En bam! De weeën stoppen.

Om 01.15 uur komt de verloskundige aan. Na een klein onderzoekje, vertelt ze dat ik zes centimeter ontsluiting heb. Ze begint meteen met alles klaarzetten. Ik verklaar haar voor gek, want de weeën zijn nog steeds niet pijnlijk.”

Ik voel de baby ‘vallen’

“Als ik naar boven loop worden mijn dochters wakker. Aangezien de weeën zo goed als weg zijn, ga ik nog even met ze knuffelen. Op ons gemakje hebben we samen hun spulletjes gepakt en zijn ze naar mijn zus gegaan. Om 01.45 uur krijg ik een appje van mijn zus, dat de meiden in bed liggen. De kraamverzorgende is er inmiddels ook.

De weeën beginnen weer terug te komen. Na drie heftige weeën, besluit ik nog even te plassen. Ik sta op en voel de baby naar beneden ‘vallen.’ Terwijl ik roep dat ik de baby voel ‘vallen’ breken mijn vliezen, boven de tas van de verloskundige. Oeps!”

Verhaal op verjaardagen

“Ik roep dat ik echt snel nog even naar beneden moet, want ik moet echt nog even plassen. De verloskundige houdt mij tegen en vraagt mij vriendelijk op bed te gaan liggen. Ik ben het hier niet mee eens, want ik wil echt nog even plassen.

Eenmaal op bed wordt mij gevraagd of ik de haartjes wil voelen. Alles wordt met spoed in gang gezet en vijf minuten later is onze dochter Lauren geboren. Ik vrees dat het stukje dat mijn vliezen braken boven de tas van de verloskundige, nog wel een tijd het verhaal op verjaardagen blijft.”

Deel je verhaal

Heb jij ook een bevallingssoap meegemaakt? Stuur je verhaal (in ongeveer 500-800 woorden) naar redactie@wij.nl.