“Wanneer je zwanger bent van je tweede kind, denk je al te weten wat er precies komt. In feite weet je misschien veel, maar echt precies weten doe je het niet. Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik zoveel moeite om ervan te genieten, door alles wat erbij kwam kijken, dat ik dacht: deze keer ga ik wél genieten!”

Ziek, zwak en misselijk

“Helaas beleef ik een erg zware tweede zwangerschap. Ik ben continue ziek, zwak en misselijk en de normaal zo opgetutte vrouw? Die bestaat niet meer. Een vriendin van mij is een maand langer zwanger. En wat ziet ze er altijd mooi uit! Ze kan alles en straalt zichtbaar. Ik daarintegen loop elke dag in leggings en grote truien. De zwangerschap vordert en het einde komt in zicht. Wat heb ik het gehad.

Mijn vriendin bevalt twee weken te vroeg. Ze heeft een goede bevalling. Laat die van mij maar komen! Vanaf 38 weken zit ik ready, maar niks … De dagen lijken wel weken en ik kom nauwelijks meer buiten. En ja hoor, die ellendige 40e week heb ik gehaald. Bij vrouwen die het makkelijk hebben komt de baby eerder en wie zich continue ziek voelen komt de baby later. Het zal ook eens niet.”

Ik heb toch niks te doen …

“Maar goed, het kan echt niet lang meer duren nu! In verband met een weeënstorm en een bevalling van drie uurtjes bij mijn eerste, ben ik erg nerveus. Ik heb immers al nachtmerries van hoe snel het zal gaan en dat ik alleen ben. Maar tegelijkertijd kan ik niet wachten om hem dan eindelijk in mijn armen te hebben!

Het is zaterdagavond en inmiddels ben ik 40 weken. De maandag erop ga ik ingeleid worden. Ik zit wat te appen met een kennis. Zij geeft aan niet lekker in haar vel te zitten en ze heeft duidelijk een luisterend oor nodig. “Kom maar naar mij”, zeg ik. “Ik heb toch nog niks te doen.” We hebben uren gekletst en ik begin last te krijgen van mijn buik. Zou het? We kletsen verder en het neemt in hoog tempo toe. “Ik ga toch maar even de verloskundige laten weten dat ik gerommel voel”, zeg ik.”

Nee, ik wil nog niet!

“Ik sta op om mijn telefoon te pakken, als ik plots een warme natte golf tussen mijn benen voel. Ik schrik ervan. Dit heb ik bij de vorige niet gehad! Ik kan niet ophouden met lachen. Ineens komt er een helse kramp. Ik zak neer op de grond en lach weer wat. Na slechts een paar tellen is de volgende … En dan de volgende.

Mijn kennis belt snel de verloskundige en helpt om mijn broek snel naar beneden te doen. Ik zit op de grond en probeerde rustig te blijven, terwijl ik de meest heftige pijn van mijn leven voel. Ik kan het niet tegenhouden. Tijdens een perswee duw ik in een keer zijn hoofd eruit! Ik raak in paniek. Ik wil nog niet. Niet zonder professionele hulp!”

De razendsnelle thuisbevalling

“Al snel neemt het oergevoel het van mijn over. Nu zijn hoofd eruit is, moet hij toch echt helemaal eruit. Gelijk erna voel ik nog een enorme perswee en heb ik hem in mijn handen. Mijn kennis is ondertussen aan het bellen met de verloskundige en pakt wat doeken om mijn zoontje droog te maken en daarna toe te dekken. Daar is hij dan eindelijk! Sèvion, mijn gezonde zoontje van 3900 gram. Ik lig nog zo’n tien minuten op de grond voordat de verloskundige arriveert.

Zij helpt mij met bevallen van de placenta en mama en babyboy te checken. Later kom ik erachter dat de bevalling slechts vijftien minuten heeft geduurd. En de datum? Die sluit mooi aan bij mijn verhaal zeggen sommige. Hij is namelijk geboren op 1 april. Ik heb soms nachtmerries dat ik nog een kind krijg en dat hij of zij in een winkel of auto wordt geboren. Maar voor nu geniet ik van mijn zoontje en zijn trotse grote zus!”