Op 12 feb 2019 hebben wij een positieve test in handen. We zijn door het dolle heen. Diezelfde dag vertel ik het mijn moeder. Ze wil graag oma worden en ze is dan ook ontzettend blij! De maanden vliegen voorbij. Ik heb een hele makkelijke zwangerschap en geen erge kwaaltjes. Als ik zes maanden in verwachting ben, begint mijn moeder zich niet zo lekker te voelen en gaan we samen naar de dokter.

Mijn moeder wordt met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Dit is erg schrikken voor ons. Weken gaan voorbij voordat er duidelijkheid is over wat er nu met mijn moeder aan de hand is. Ik ben zo’n zeven maanden zwanger als we te horen krijgen dat mijn moeder darmkanker heeft die al uitgezaaid is naar haar lever. Wat is dit een harde klap … sowieso voor iedereen die zoiets te horen krijgt. Maar wat moeilijk als je zeven maanden zwanger bent."

De chemo’s doen helaas niets

“Ik leef de hele tijd met een dubbel gevoel. Mijn moeder gaat heel snel achteruit. De chemo’s doen niets. Een van mijn moeders wensen is bij mijn bevalling aanwezig zijn. Op mijn uitgerekende datum komen de weeën op gang.

Aangezien dit mijn eerste kind is, besluit ik om mijn moeder pas te bellen als de verloskundige is geweest. De bevalling gaat erg snel. Ik bel mijn moeder rond 10:30 uur op dat we naar het ziekenhuis gaan en dat de bevalling is begonnen.”

Het gaat helaas erg slecht

Mijn moeder breekt uit in tranen uit. ‘Gelukkig’ ligt mijn moeder al in het ziekenhuis. We komen rond 11:30 uur aan in het ziekenhuis en mijn moeder en zus staan ons op te wachten. Elias is om 14:12 uur geboren en we zijn heel blij dat mijn moeder hierbij aanwezig zijn.

Hierna gaat het helaas erg slecht met haar. Als Elias tien dagen oud is gaan we bij mijn moeder op bezoek. Wij zijn die maanden zo vaak als kan bij haar langsgegaan. Helaas worden we alledrie een keer verkouden en mogen we niet langskomen.

Wat een pijn, wat een verdriet

Begin januari gaat het erg hard achteruit met mijn moeder. Op 13 januari is ze overleden, op 46-jarige leeftijd. Wat een pijn, wat een verdriet. Geen moeder meer hebben, terwijl je net zelf moeder bent geworden en dus vol vragen zit die je alleen aan je moeder zou vragen. Elias zou zijn oma helaas nooit mogen leren kennen.

Ik heb maanden lang dubbele emoties gehad. Ik ben erg blij en gelukkig met onze lieve knappe zoon, maar ook z’n vreselijke pijn en verdriet rondom mijn moeder. Nu heb ik het gelukkig een plekje kunnen geven en genieten we volop van Elias."

Een laatste geschenk

“Ik ben van mening dat mijn moeder ons nog een laatste cadeautje heeft gestuurd, want we zijn weer in verwachting! Wat kan het leven dubbel zijn! En wat kan het bijzonder zijn. We hebben jaren over Elias gedaan en ik ben nu (ongepland) weer in verwachting. Onze kinderen zullen veertien maanden gaan schelen. Bedankt mam, dat jij er altijd voor mij was! Ik hou van jou!”