“Wij zijn zwanger van onze vierde. Onze kinderen van 15, 10 en 1,5 jaar krijgen er een zusje bij. Ik ben al zes dagen over tijd, iets wat totaal niet bij mij past. Op 8 oktober beginnen om half 7 de weeën."

Alles staat vast. Dikke file

“Als die een half uur lang om de vijf minuten komen moeten we het ziekenhuis bellen. Om zeven uur maak ik manlief wakker, want de weeën komen nu om de 5 - 4 - 5 - 3 minuten.

Manlief belt het ziekenhuis en ik onze hulptroepen. Mijn moeder (oma), die we ‘Omi’ noemen, komt gelijk nadat ik haar puffend aan de telefoon heb gehad. Ik wil me nog wassen, tandenpoetsen en omkleden, maar Omi denk daar anders over. “Hup de auto in”, zegt ze.”

Alles staat vast

“Maar wacht! Eerst nog een foto maken, omdat we nu de laatste keer zwanger het huis uit gaan. In de auto met manlief, Omi en de oudste twee dochters (die bij de bevalling zullen zijn) op weg naar het ziekenhuis. We komen bij de stoplichten voor de snelweg A2 aan. Alles staat vast. Dikke file.

Op het verdrijvingsvlak, net voor de snelweg, is een politieauto gaan staan, manlief besluit ze om hulp te vragen.”

Dit gaat een A2-bevalling worden

“De politie overlegt even en kan ons tot de helft bij Vianen brengen. De agenten zien ook dat de weeën zich snel opvolgen. Ze vertrouwen het niet samen. Ze laten met spoed een ambulance komen. Daar hang en lig ik dan in onze auto te wachten op de ambulance. “Ja mevrouw daar komt ‘blauw, blauw’ al aan. Kunt u zelf uit de auto stappen?”, vraagt de politieagent. “Ja natuurlijk, maar eerst even een wee opvangen”, roep ik.

Daar ga ik dan met twee ambulance-broeders, manlief en onze oudste dochter op weg naar de ambulance. Zie je mij al lopen langs de stilstaande auto’s. Ik schaam mij best wel.

Eenmaal in de ambulance vertrouwen de twee broeders het niet. Ze laten nog een ambulance komen en ik hoor ze bij de aanvraag voor de andere ambulance zeggen: “Er moet NU een extra ambulance komen. Dit gaat een A2-bevalling worden. De weeën komen om een minuut.”

Nee! Ik wil in het ziekenhuis bevallen

“Manlief is snel met de auto doorgereden op mijn advies, want ik weet zeker dat we het ziekenhuis gaan halen. Onze oudste dochter zit voor in de ambulance. Met zwaailicht en sirene vliegen we over de vluchtstrook naar Utrecht. Onze dochter vertelde achteraf dat ze het geweldig vond met 170 kilometer over de snelweg. Dat terzijde!

De broeders in de ambulance staan mij goed bij en ik ben heel rustig. Het wordt alleen steeds moeilijker om de weeën, die inmiddels om de 40 seconden komen, op te vangen.

De broeders achterin de ambulance laten de bestuurder nog harder rijden. “We gaan het zo anders niet halen!”, herhaalt er eentje. “Dit gaat een A2-bevalling worden. Trek je broek maar uit.”. Ik schrik en antwoord meteen: “Nee! Ik wil in het ziekenhuis bevallen.” Oke, we rijden door.”

Precies zoals ik het wilde

“Gelukkig komen we snel aan in het ziekenhuis. Daar staan zes mensen mij op te wachten. Gelijk rijden ze mij door naar de bevallingskamer, waar manlief, Omi en onze middelste dochter mij opwachten.

Mijn zusje komt daarna ook snel binnen en zo kunnen we allemaal bij de bevalling zijn. Precies zoals ik het wilde. Onze vierde dochter is om 9.59 uur gezond geboren. Ze heeft wel in het vruchtwater gepoept, omdat het allemaal zo mega snel gegaan is.”

Een bevalling die veel indruk heeft gemaakt

“Bij thuiskomst hebben we een foto gemaakt bij de deur met onze vierde dochter erbij. Onze familie staat ons daar op te wachten en het huis is versierd. Wat een rijkdom! Een compleet en gezond gezin. De politieagenten zijn twee weken later nog bij ons thuis gekomen met een grote bos bloemen en een knuffelbeertje. Zo leuk en lief!

Kortom, een bevalling die veel indruk op iedereen gemaakt. Wat een avontuur!”

Deel je verhaal

Heb jij ook een bevallingssoap meegemaakt? Stuur je verhaal anoniem naar redactie@wij.nl.