“Op 31 december vieren mijn man, onze drie kinderen (1,3 en 6 jaar) en ik onze eerste oud en nieuw in ons nieuwe huis. Normaal werk ik met oud en nieuw als verpleegkundige op de spoedeisende hulp, maar dit jaar werkte ik al met kerst en nu ben ik lekker vrij."

Last van een harde buik

“We hebben nog contact met de buren en nodigen ze uit voor een borrel. Wel een alcohol vrije borrel voor de buurvrouw, want zij is 38 weken zwanger. De buurvrouw is die avond een beetje stil, ‘gaat het wel?’, vraag ik. Ze geeft aan last van een harde buik te hebben, maar we praten verder over de koetjes en kalfjes.

Rond 23.00 uur gaan wij even naar huis en komen om 23.45 uur terug met onze drie kinderen om af te tellen. Dan zien wij dat de buurvrouw vol in de weeën zit. Ze mag van de verloskundige naar het ziekenhuis komen. Hup de vluchttas mee en met beide oma’s, buurman en de puffende buurvrouw de auto in.”

HAPPY NEW YEAR!

“Wij blijven nog even achter met opa en helpen met de twee kinderen van de buren. We tellen af, HAPPY NEW YEAR! We kussen elkaar en denken wat een timing, wat een plaatje, in onze nieuwe wijk. Ik voel me trots en denk aan de buurvrouw. Rond 1.30 uur komt de buurvrouw terug naar huis, het bleek vals alarm, twee centimeter ontsluiting en de weeën houden niet lang genoeg aan. Ik laat het geluid van mijn telefoon aan, zodat ze mij kunnen bellen als er iets is. Ik val om 2.30 uur in slaap, niet wetende dat ik om 7.46 wakker gebeld zou worden door de buurman.

Met een slaperige stem neem ik op en krijg ik door dat de buurvrouw persdrang heeft en de verloskundige nog onderweg is. ‘Dat meen je niet!’, zeg ik en ik ga er meteen heen. Ik ren in mijn groene pyjama, groene gympjes, geen make-up en een verse mentosbal in mijn mond naar buiten.”

De baby huilt niet en lijkt ook niet te ademen

“Als ik bij de buren ben tref ik mijn lieve buurvrouw aan op het toilet, met enkel een bh zit ze half zittend op het toilet haar weeën op te vangen. ‘Wow! Gaat het wel?’, vraag ik aan de buurvrouw, ‘Oooh, sorry hoor!’, zegt de buurvrouw. Ik vertel haar dat ze de weeën nog even weg moet puffen. Ik was snel mijn handen en loop terug naar het toilet. De buurvrouw houdt het echt niet meer en haar vliezen zijn inmiddels gebroken. De baby heeft in het vruchtwater gepoept en ik denk: oh nee! Dat kan weleens voor een moeilijke start zorgen.

De buurvrouw vraagt aan mij of ik het hoofdje al zie en ik ga gehurkt bij haar zitten en zie het kleine hoofdje inderdaad en voel het ook. Ik geef de buurman opdracht om handdoeken te halen en gooi gauw een handdoek op de grond.

Dan roept de buurvrouw dat er weer een wee komt en dat ze het echt niet houdt. De buurvrouw perst. Ik stroop mijn mouwen op en denk mijn god het gebeurt echt. Er is geen tijd om echt na te denken en met enkele seconde schiet de baby in mijn armen. Ik kan de kleine nog net opvangen, wat een lancering!

Er vliegt vruchtwater over mij heen en ik zie een klein mannetje met een behoorlijk paarse kleur. De baby huilt niet en lijkt ook niet te ademen. In een flits schiet mijn eigen bevalling van ons eerste kind door mijn hoofd waar het totaal mis ging.”

Hij ademt!

“Ik schrik en denk aan alles wat ik in mijn vak geleerd heb. Ik sla een handdoek om de baby, wrijf hem droog en prikkel hem om de ademhaling op gang te laten komen, maar er gebeurt niet veel. De buurman belt 112 voor de zekerheid. Ik besluit dat de buurvrouw in een andere houding moet in plaats van staand op een toilet met een pasgeboren kind half in haar armen. Waggelend lopen we naar een stoel in de woonkamer. Daar kan ik de baby in haar armen neerleggen.

Ik leg hem in een neutrale positie en probeer de ademweg vrij te maken, ik probeer nog een pijnprikkel en leg daarna mijn hand op het kleine borstkastje van de baby. Ik voel een enorme hartslag door zijn borstkas heen kloppen en voel een ademhaling! Ik roep naar de buurman: ‘hij ademt!’. De baby kleurt bij en wordt mooi roze, ik voel een enorme opluchting en feliciteer de buurvrouw. Ik roep dat er een mutsje en handdoeken moeten komen, kan iemand de verwarming aanzetten en waar is het kraampakket?

Dan zie ik dat opa en beide dochters naar beneden zijn gekomen, ook beide oma’s zijn getuigen van deze ochtend. Opa heeft overal foto’s van gemaakt en van oma krijg ik later een enorme knuffel. De kleine is om 7:50 uur geboren.

De verloskundige komt bijna tegelijk met mijn collega’s van de ambulancedienst binnen en ik roep: ‘Ja jongens, ik heb het werk al gedaan!’. We leggen de buurvrouw op een matras in de woonkamer en de buurman kan samen met hun oudste dochter de navelstreng doorknippen. Wauw wat een start van het nieuwe jaar!”

Deel je verhaal

Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal meegemaakt? Stuur je verhaal in 500 - 800 woorden naar redactie@wij.nl en deel hem met andere mama’s. Verhalen worden anoniem geplaatst.