“Ik las een verhaal van een Amerikaanse moeder die beviel haar derde kind. Op zich niets bijzonders maar deze bevalling verschilde wel heel veel van haar andere twee bevallingen. Zij had ‘The Joker’ uit Batman als gynaecoloog. De beste man was op weg naar een Halloween party toen hij werd opgepiept. Op verzoek van de moeder kleedde hij zich niet om maar heeft de hele bevalling als ‘The Joker’ gedaan.”

Zo min mogelijk mensen

“Tijdens het lezen voelde ik een soort verwantschap met de moeder. Ook de geboorte van mijn derde kind is een verhaal dat het op verjaardagen goed doet. Ik had dan wel geen ‘Joker’ maar een stel hofnarren waren het wel. Tijdens de zwangerschap bleek mijn dochter achter te blijven in groei. Voor de zekerheid werd ik daarom met 35 weken opgenomen in het ziekenhuis en met 37 weken ingeleid.

Omdat ik toch graag enige invloed op mijn bevalling wilde hebben had ik mijn wensen van te voren met de gynaecoloog doorgenomen. Vooral zo min mogelijk mensen aan mijn bed. Safe toch? Zo weet iedereen wat ik wil en niet wil.Nam de gynaecoloog een dame in opleiding mee. Potverdorie, ik had nog zo gezegd geen stagiaires. Ik wil zo min mogelijk mensen bij mijn bevalling.”

Wat was dit?!

‘Maar ik heb al veel ervaring hoor’ vertelde ze me. Ja ja, daarom kon ze zo vlot mijn vliezen breken (not). Voor de zekerheid vertelde ik nog maar een keer dat mijn andere twee bevallingen super snel waren gegaan.

Misschien dat die assistent daarom de hele tijd zo doelloos en overbodig door mijn kamer drentelde. Toen ze eindelijk inzag dat ze niets kon doen, ging ze bij mijn hoofdeind zitten. Wat was dit? Ze stonk. Een penetrante lucht van alcohol kwam uit haar mond. Had ze stiekem aan de flesjes desinfecteer gezeten ofzo?"

Zeker nóg een bierwalm

“Kotsmisselijk werd ik ervan. Tegelijkertijd kwamen er persweeën en voelde ik het hoofdje al tussen mijn benen. Gevolg; een assistent die in paniek de gynaecoloog riep. Met wapperende jas stoof hij de kamer binnen met in zijn kielzog de co-assistent. Die assistent had overigens een blauw oog die hij, zo had hij mij eerder verteld, de avond ervoor had opgelopen tijdens een dispuut bijeenkomst. Het was dat hij direct met zijn hoofd tussen mijn benen dook anders had ik zeker nóg een bierwalm geroken.

Vier man trok mij van mijn zij op mijn rug, daarbij mijn verbouwereerde echtgenoot aan de kant stotend. Daar was mijn baby. Inmiddels waren er ook nog een kinderarts en twee verpleegkundigen aangeschoven. Wat was dit? De Kalverstraat op zaterdagmiddag? Had dan echt niemand mijn bevallingsplan gelezen?”

Hechten, hechten? Niks hechten!

“Op dat moment zegt de gynaecoloog tegen assistent blauw oog ‘blijven jullie nog voor het hechten?’ Toen sloegen bij mij de stoppen door. Hechten, hechten? Niks hechten. Mijn benen bleven bij elkaar. Er was met mijn kind en mij niets aan de hand. Die hele ‘Grey’s Anatomy’-cast kon opzouten.

Honderd keer liever had ik die ‘Joker’ aan mijn bed gehad. Deze arts zette zijn patiënt centraal door naar haar te luisteren. En die bizarre bevallingsfoto’s? Ha, daar zou je een stripverhaal van kunnen maken. Is weer eens iets anders dan een fotoalbum.”

Deel je verhaal

Heb jij ook een bevallingssoap meegemaakt? Stuur je verhaal (in ongeveer 500-800 woorden) naar redactie@wij.nl.