“Ik ben 35 weken zwanger en mijn man moet naar het ziekenhuis voor een hartfilmpje. Reden om samen naar het ziekenhuis te gaan. Mijn man neemt plaats op de fiets en we grappen wat met de verpleegsters. Op het moment dat mijn man klaar is en zich mag gaan omkleden, sta ik op van het krukje en valt er een grote plas vruchtwater op de grond. Voordat we zelf überhaupt in paniek kunnen raken, doet de verpleegster dat wel voor ons.”

Als een kip zonder kop

“Als een kip zonder kop rent ze door de behandelkamer, niet wetende wat ze moet doen. Moet ik nou liggen, zitten? Mag ik wel bewegen? Ze weet het helemaal niet. Ik moet nog steeds lachen als ik aan haar terug denk. Op mijn gemak pak ik mijn telefoon en bel de verloskundige die toevallig op dat moment in hetzelfde ziekenhuis is. Ik loop naar de verloskamer alsof er niks aan de hand is. De verpleegster kijkt een beetje vreemd aan. “Lopen? Ga maar eens snel in een rolstoel zitten”, roept ze.

Na de controle blijkt inderdaad dat mijn vliezen gebroken zijn en ik daar moet blijven. Mijn man wordt naar huis gestuurd om wat spullen op te halen. Een vluchtkoffertje is er nog niet, babykleertjes zijn nog niet gewassen. Dus hij heeft alles in een koffer gegooid en denkt vervolgens op zijn gemak nog even in de tuin te gaan zitten.”

Oh ik zat nog even relaxed in de tuin

“Ondertussen zijn bij mij de weeën toch al behoorlijk heftig. Als ik hem bel om te vragen waar hij blijft, zegt hij: “Oh ik zat nog even relaxed in de tuin”. Ik snauw naar hem dat hij snel naar ziekenhuis moet komen.

Als hij arriveert, blijkt al snel dat er een ruggeprik gezet moet worden. Na de ruggenprik hebben we eigenlijk best wel gelachen op de verloskamer. De verpleegsters helpen mijn om de kaartjes van de babykleertjes af te knippen. Onze zoon is die dag om 23.59 uur geboren. Natuurlijk moet hij twee weken in het ziekenhuis blijven, vanwege de vroeggeboorte. Hij doet het gelukkig heel goed!

De cardioloog van mijn man belt een dag later. Hij het hele verhaal gehoord. De conclusie? Er was niks mis met zijn hart als hij deze situatie probleemloos doorkwam. Nou dat is gebeurd, haha.”

Deel je verhaal

Heb jij ook een bevallingssoap meegemaakt? Stuur je verhaal (in ongeveer 500-800 woorden) naar redactie@wij.nl.