“Al weken kijk ik uit naar de geboorte van onze dochter. Ik ben eerder gestopt met werken, omdat ik veel last van bekkeninstabiliteit heb, in de zorg werk en dus veel moet lopen. Tijdens de controle met de verloskundige bespreken we welke mogelijkheden er zijn als de baby zich nog niet heeft gemeld met 40 weken. Ik zeg dat ik rustig wil afwachten en niet het hele circus uit de kast wil halen. Daar zijn we het allemaal mee eens.”

Vandaag gaat het gebeuren

“De uitgerekende datum is daar. Ik word die nacht wakker met een raar gevoel in mijn buik. Ik weet dat ik vandaag ga bevallen, want zo ging het bij mijn eerste dochter ook. Ik heb weeën vanaf een uur of vijf in de ochtend, maar kan doorslapen tot onze dochter rond 7.00 uur wakker wordt.

De weeën komen regelmatig, maar de pijn valt mee. Ik heb de douche nog gesopt en het huis opgeruimd en gezogen. Ik weet namelijk dat de kraamzorg dit niet gaat doen, zoals ik dat doe en ik houd er niet van als mijn huis niet gestofzuigd is als er ‘bezoek’ komt.”

Ik heb weeën, kom maar uit bed

“Om 9.00 uur maak ik mijn man wakker. “Ik heb weeën en die komen best regelmatig, zo om de vijf minuten. Kom maar uit bed, dan kan je onze dochter naar oma brengen.” Mijn man denkt dat ik een grap maak en blijft even liggen, tot ik zelf aangeef dat hij moet opschieten en het serieus is. Ik bel ondertussen de verloskundige, omdat ik niet zo goed weet of ik al naar het ziekenhuis moet. Ik heb om de vijf minuten buikkrampen en bij onze andere dochter ging het vorige keer ook al zo snel.

Mijn man brengt onze dochter naar oma en wil daarna broodjes kopen voor in het ziekenhuis. De verloskundige heeft besloten dat we gelijk naar het ziekenhuis moeten komen. Als mijn man terug is, vertrekken we meteen. Het is maar vijftien minuten rijden naar het ziekenhuis.”

Buiten beginnen de persweeën!

“Ik sta al met mijn jas en tas bij de voordeur te wachten. Ik zeg tegen mijn man dat de broodjes te lang gaan duren en dat hij nu moet komen. Ik wil naar buiten om hem op te wachten, als ik ineens persweeën krijg. Ik bel de verloskundige om haar te vertellen dat ik het niet ga redden om naar het ziekenhuis te komen en zij komt direct naar ons toe.

Gezien wij in een flat wonen, laat ik de voordeur open en ben ik mij uit gaan kleden. Ik bel mijn man en zeg dat hij nu écht moet opschieten als hij het niet wil missen. Ik ga op de wc zitten. Ondertussen hoor ik op de galerij de twee buurmannen praten tegen onze kat. Als ze maar niet naar binnenlopen!”

Ineens heb ik een kind in mijn armen

“De verloskundige zit vast in het drukke verkeer, maar we hebben telefonisch contact. Mijn man komt net op tijd binnen als het hoofdje geboren wordt op het toilet. Hij raakt in paniek, omdat er geen verloskundige is, maar ik blijf kalm. Wat blijkt? De verloskundige staat door alle haast bij de verkeerde flat.
Ik pers nog een keer en ineens heb ik onze dochter in mijn armen. Ze huilt nog niet. Ik wrijf haar droog en houdt haar vervolgens even ondersteboven. Toch dat instinct. De verloskundige heeft aangebeld en komt met de lift naar boven. Onze dochter is aan het huilen. Het is voorbij.

Ik vertel haar de apgarscore van één minuut en vijf minuten na geboorte. Toch handig als je gespecialiseerd verpleegkundige bent. De verloskundige is nog jong en heeft dit nog niet meegemaakt. Achja, eens moet de eerste keer zijn toch?”

Lees ook: Corona en bevallen: alles wat je moet weten