“Op 23 december lig ik voor de zoveelste keer aan de CTG, omdat ik ons meisje weer de hele dag niet heb voelen bewegen. Ook nu is alles goed, gelukkig! Maar toch wordt het besluit genomen om mij in te leiden, omdat het zo niet langer meer kan.”

Lekker in het ziekenhuis slapen

“Die avond melden wij ons in het ziekenhuis en wordt er om 20.00 uur een ballonnetje geplaatst. Na twee pogingen en een gynaecoloog erbij, zit hij eindelijk goed. Ik breng de nacht door in het ziekenhuis en mijn man moet helaas thuis slapen.

Heerlijk, ik heb de mogelijkheid om een slaappil te nemen, zodat ik ‘goed’ kan slapen. Je raadt het al, niets is minder waar. Om half twee ‘s nachts valt mijn ballonnetje eruit en met aardig wat pijn in mijn rug probeer ik te slapen.”

Een zware tegenvaller

“Om 6.00 uur ‘s ochtends word ik gewekt om te checken of ik al richting de verloskamer mag. Helaas is het een zware tegenvaller, want ik heb nog maar één á twee centimeter ontsluiting. De dag kruipt voorbij. Ik krijg verschillende pillen om alles op gang te brengen. Ik heb wel al volop rugweeën. Eindelijk 16.00 uur in de middag heb ik vier centimeter en mag ik richting de verloskamer.

Ik word heerlijk onder de douche gezet door de verpleegkundige en heb gelijk aangegeven dat ik een ruggenprik wil. Onder de douche breken mijn vliezen en binnen no time staat de anesthesist in de kamer voor de ruggenprik. Aangezien die dag niks mee zit, wordt de ruggenprik pas goed gezet na de derde keer prikken.”

Nee, ik wil geen keizersnee!

“Inmiddels is het 20.30 uur en zit ik nog maar op vijf centimeter. Omdat het zo traag verloopt wil de gynaecoloog de weeën omhoog gooien, want ik heb toch geen pijn. Mocht dat niet werken, dan wordt het een keizersnee en dat wil ik absoluut niet! Ik heb met 36 weken de baby handmatig laten draaien in verband met een stuitligging om een keizersnee juist te vermijden.

Helaas krijgt ons meisje het moeilijk en daalt haar hartslag naar 50. Er ontstaat grote paniek en ze staan al klaar met de weeënremmers. Gelukkig herstelt ze zich snel en worden de weeën verlaagd. Om 11.30 uur krijg ik een enorme persdrang en de gynaecoloog checkt mijn ontsluiting, negen centimeter! Eindelijk om 00.45 uur mag ik gaan persen en is ons meisje om 01.05 uur op 25 december geboren. Het eerste kerstkind in het ziekenhuis van dat jaar. Een prachtig cadeautje!”