“Nietsvermoedend ga ik rond 4.00 uur nog voor een tweede keer naar het toilet. Die avond nog fijn kunnen sporten. Fijn voor mijn onderrug die inmiddels veel pijn doet. Hiervoor ga ik morgenmiddag naar de bekkenfysiotherapeute. Ik moet het namelijk nog wel enkele weekjes volhouden. Althans dat dacht ik!"

Dat kan helemaal nog niet!

“Niet veel later lijkt het echt alsof ik te laat ben voor het toilet. Een klein beetje maar, maar niet veel later weer. Mijn eerste gedachte is meteen: “Mijn vliezen zijn nu toch niet gebroken?! Ik ben vandaag pas 37 weken zwanger. Dat kan helemaal nog niet!”

Toch maar vol verbazing en ongeloof naar de badkamer gegaan. Mijn vriend heeft inmiddels opgemerkt dat ik al even niet meer in bed lig en komt kijken of alles goed gaat. Dat gaat het zeker. Het enige waar ik last van heb is enorme verbazing, want hier had ik geen rekening mee gehouden.”

Een laatste foto tussen de roze kersenbloesem

“Nog even zijn we naar bed gegaan, al kon ik natuurlijk niet meer slapen. Rond half 7 beginnen de weeën, heel licht. Voordat de verloskundige komt, nog even ontbeten. Twee bruine boterhammen met vruchtenhagel, wat ik ook voor het hardlopen vaak eet, want ik moet er nog even tegen aan. Dat dacht ik, alweer. Iets na 9.00 uur is de verloskundige er. Twee tot drie centimeter ontsluiting is de boodschap. Ook meldt ze dat als we dat willen we naar het ziekenhuis kunnen om rustig te settelen.

Spannend … vandaag of morgen gaat ons meisje geboren worden. De hevigheid van de weeën zijn inmiddels flink toegenomen. Na de laatste spulletjes te hebben gepakt, zijn we naar het ziekenhuis gereden. Maar niet, voordat we nog een laatste foto tussen de roze kersenbloesem hebben gemaakt die die ochtend onze tuin helemaal roze hebben gekleurd. Hoe leuk is dat!”

Bezig met de bevalling

“Rond 10.00 uur in het ziekenhuis aangekomen. Echt bezig met de bevalling zelf ben ik nog niet. Even focussen op de misselijkheid die opkwam (misschien was die banaan in de auto toch niet zo’n goed idee geweest) en de inmiddels toch heftiger wordende weeën.

Niet veel later voel ik al persdrang. Voor mij dan nog nieuw, maar wat mij betreft het beste te omschrijven alsof je moet ‘poepen’. Op dat moment zijn de weeën echt serieus, maar gelukkig toch goed te doen. Steeds zakken ze even kort weg en kan ik even op adem komen.”

Huh, wacht. Wat?! Nu al?!

“Om 10.45 uur wordt mijn ontsluiting opnieuw gemeten. Dit is het moment dat ik even denk: als dit nog een halve of hele dag moet, geef me dan maar op tijd een ruggenprik hoor. Gelukkig hoeft dat niet meer. Ik heb volledige ontsluiting en mag gaan persen! “Huh, wacht. Wat?! Nu al?!” Maar geen tijd om daarover na te denken. Persen maar!

Het is zo onwerkelijk allemaal! Ook dit gedeelte duurt niet lang en gaat goed. Binnen een half uur, om 11.16 uur wordt onze dochter Robin gezond en wel geboren!”

Deel je verhaal

Heb jij ook een bevallingssoap meegemaakt? Stuur je verhaal (in ongeveer 500-800 woorden) naar redactie@wij.nl.