Onrust door NIPT-uitslag

Tijdens de termijnecho werd bloed afgenomen voor de NIPT. Ik had inmiddels een goed gevoel bij de zwangerschap, maar het wachten op de uitslag maakte me toch weer gespannen. Na acht werkdagen belde de verloskundige ’s avonds. Ik schrok, want ik wist dat ze alleen bellen als er iets niet goed is. Gelukkig ging het om een technische fout en moest er opnieuw bloed worden geprikt.

‘De afwijking heeft met mij te maken’

Een week later stond de 13 wekenecho gepland. In de wachtkamer werd ik anoniem gebeld. Omdat we nog geen NIPT-uitslag hadden, nam ik meteen op. Het was de klinisch geneticus. Het eerste wat ik dacht was dat er iets mis was met de baby. Ze vertelde dat er afwijkingen waren gevonden, maar dat die niet bij de baby konden horen. Het had met mij te maken.

De 13 wekenecho mocht niet doorgaan. De gynaecoloog zou die twee dagen later maken. Ik baalde enorm. Ik wilde alleen maar weten of het goed ging met onze baby. Gelukkig mochten we tóch heel even meekijken op beeld, terwijl er geen controles werden gedaan. De snelle check zag er goed uit. We gingen naar huis met een knoop in onze maag, maar ook met een klein lichtpuntje.

Een uitslag die me liet schrikken

In de ziekenhuisapp zag ik ‘verdenking op maligniteit’ staan. Dat betekent kanker. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Ik maakte me vooral zorgen om de baby. Mijn grootste angst was dat ik hem zou verliezen. Ik belde mijn verloskundige om te vragen wat ik kon verwachten. Zij wist het niet, omdat ze dit in de praktijk nog niet eerder had meegemaakt.

Deze NIPT-uitslag komt bijna nooit voor

We kregen uitleg over de mogelijke oorzaken: kanker, de placenta, een vitaminetekort of een myoom, ook wel een vleesboom genoemd. Het kon ook zijn dat ze nooit een duidelijke verklaring zouden vinden.

Een handjevol vrouwen per jaar krijgt deze NIPT-uitslag. Ik vroeg hoe groot de kans was dat ik kanker had. De oncoloog zei dat die kans echt aanwezig was en dacht daarbij aan borst-, bloed- of lymfeklierkanker.

Onderzoek, onderzoek en nog eens onderzoek

De vervolgonderzoeken gingen snel. Ik kreeg een lichamelijk onderzoek, een total-body-MRI en een uitgebreid bloedonderzoek. Het voelde onwerkelijk dat ik misschien zo ziek kon zijn. Na die intense dagen sloten we af met de 13 wekenecho. Alles zag er goed uit bij de baby. Ondanks alles liepen we met een glimlach het ziekenhuis uit. Wat een rollercoaster …

Geen kanker gevonden!

We moesten terug naar de oncoloog voor de uitslagen. Ze had goed nieuws: er was geen kanker gevonden. Godzijdank! Tijdens het gesprek vertelde ze dat in tachtig procent van de situaties wél kanker wordt ontdekt. Het voelde daardoor alsof ik geluk had gehad. Een vitaminetekort of myoom was ook uitgesloten. Of de placenta dus de oorzaak is, konden ze pas na de bevalling zeggen.

Wel of geen vruchtwaterpunctie?

Door het moeilijke profiel was de NIPT minder betrouwbaar. Ze konden daardoor niet goed zeggen hoe het met de baby zat. We moesten nadenken over een vruchtwaterpunctie, maar besloten het na goede uitleg niet te doen. De 20 wekenecho werd daardoor extra belangrijk. Er werd niets afwijkends gezien. Eindelijk konden we vertrouwen opbouwen en genieten van de zwangerschap.

Voor nu rust en vertrouwen

Zes weken na de bevalling moet ik opnieuw bloedonderzoek doen. Als het profiel dan normaal is, komt het door de placenta. Als het weer afwijkend is, volgt verder onderzoek. Gelukkig lukt het mijn vriend en mij om het nu los te laten en te genieten van de zwangerschap. We kijken uit naar het moment waarop we onze zoon gezond in onze armen mogen houden. Wat daarna komt, zien we dan wel.

Ook je verhaal delen?

Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal van ongeveer 500-800 woorden via redactie@wij.nl. Je mag er ook 2 á 3 foto’s bij sturen. Wil je graag anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.