Twee weken voordat we de eerste afspraak hadden kreeg ik een brief met de post. Het was een vragenlijst waar je even goed voor moest gaan zitten. Ze wilden de complete medische voorgeschiedenis weten, je medicatie gebruik en eventuele psychische problemen. Het voelde net als een sollicitatiegesprek op papier. Als er teveel vinkjes bij de verkeerde antwoorden stonden wordt je niet geholpen, dat gevoel. Gelukkig zijn er in onze familie weinig bijzonderheden.

De medische molen

Eindelijk was het zover. We werden binnengeroepen en daar werd die ellenlange vragenlijst nog een keer grondig doorgenomen. Blijkbaar werden we ‘goedgekeurd’, want we mochten naar de behandelkamer. Daar werd nogmaals een echo gemaakt om inderdaad te bevestigen dat ik PCOS had.

Voordat ze aan een poging konden beginnen moest ik eerst ongesteld worden. Ik kreeg hiervoor medicatie mee (Provera), dit moest ik 10 dagen lang slikken en dan werd ik vanzelf ongesteld. Op dag 3 van de ongesteldheid kon ik dan beginnen met Clomid. Dit zou ik moesten slikken tot en met dag 7. Hier moest iedere keer 24 uur tussen zitten.

Starten met Clomid en geen onbeschermde seks

Nou zo gezegd, zo gedaan. Ik werd inderdaad ongesteld en slikte netjes en braaf de Clomid. Ik zette er zelfs mijn wekker voor op mijn telefoon, zodat ik het echt precies om de 24 uur innam. De dag dat ik met Clomid begon, gaf ik door aan het ziekenhuis. Dag 12, 13 of 14 zou ik moeten langskomen. En het allerbelangrijkste: geen onbeschermde seks. Als er teveel eicellen zouden rijpen, zou het een gevaarlijke zwangerschap kunnen worden.

Dag 13 viel op een maandag, dus ik had gelijk op die dag een afspraak gepland. Er was een kleine groei van een eicel te zien. Ik moest vrijdag terugkomen. Dolgelukkig zat ik in mijn auto naar huis al te fantaseren over een kleintje. Een decemberbaby! De dagen kropen voorbij, het duurde een eeuwigheid voordat het vrijdag was. Vrolijk stapte ik in de auto naar het ziekenhuis. De echo … het duurde net iets te lang dan goed voelde. Ik wist het zonder dat ze het zei en slikte de brok in mijn keel weg. De eicel was niet gegroeid en het was gewoon een cyste.

Volgende maand beter

Ik kreeg een recept voor de provera en de clomid weer in mijn handen gedrukt. “Volgende maand beter”, zei de verpleegkundige. Ik haalde de medicatie op en kroop achter mijn stuur. Ik slikte mijn tranen weg, dit was echt een teleurstelling. Volgende maand zou ik niet zo hoopvol zijn, dan was de teleurstelling misschien kleiner.

Thuis pakte ik een glas water en de provera. Laat die ongesteldheid maar weer komen.

• Ga naar het volgende deel

• Ga naar het vorige deel