Na het stoppen met de pil bleef mijn menstruatie negen maanden weg. Negen maanden en veel (tevergeefse) zwangerschapstesten verder, doorverwezen naar de gynaecoloog. Daar werd PCOS geconstateerd, ik zou niet vanzelf zwanger kunnen worden en kreeg Clomid voorgeschreven om een eisprong te forceren. Dit moest ik maar gaan slikken, ruim een half jaar geprobeerd, maar zonder resultaat.

Niet ik, maar mijn man bleek onvruchtbaar

Toen kwam de gynaecoloog op het geweldige idee om ook de aanstaande vader naar eens te testen, dit hoort trouwens bij stap 1 te gebeuren zodra je met een onvervulde zwangerschapswens bij de gynaecoloog komt. Na de test bleek: onvruchtbaar. Al die geslikte hormonen, lees: stemmingswisselingen, gewichtstoename, etc. voor niets. En toen kwamen we pas echt in de medische molen.

Eerst de Nederlandse molen in, die (voor ons helaas) niet cliëntvriendelijk is en bestaat uit onnodige en nutteloze behandelingen en operaties. We zijn na dit traject doorverwezen naar UZ Gent. Een wereld van verschil. Wat een thuiskomst! We besloten niet verder te dokteren en te gaan voor een (anonieme) donor.

Eerste poging was meteen raak en vijf maanden voor mijn dertigste verjaardag werd ik moeder van een prachtige dochter!

Schrijf mee!

Wil jij ook een verhaal of hersenspinsel met ons en andere moeders (to be) delen? Stuur je gastblog (ongeveer 500 woorden) naar redactie@wij.nl o.v.v. Gastblog en wie weet staat jouw verhaal binnenkort online.