Een half jaar later merkte ik dat mijn kinderwens steeds groter werd. Ik begon te balen als ik ongesteld werd. Langzaamaan kreeg mijn partner dat gevoel ook steeds meer en na anderhalf jaar stapten we naar de huisarts. We kregen allerlei onderzoeken. Helaas was er geen duidelijke reden waarom het niet lukte om zwanger te worden.

HSG-onderzoek

Na een voor mij pijnlijk ‘HSG’-onderzoek, moesten we even wachten om te kijken of hier een zwangerschap uit voort zou komen. Maar helaas, dat mocht niet zo zijn. Uiteindelijk konden we na zes maanden starten met de IUI (Intra Uteriene Inseminatie). We vonden het heel spannend, maar hadden er ook veel zin in!

Bij IUI moet je dagelijks hormoonspuiten in je buik zetten. Die eerste keer vond ik zó eng, de tranen rolden over mijn wangen. Gelukkig werd het steeds makkelijker. In het begin mocht mijn partner nog mee naar alle echo’s, maar door de strengere maatregelen rondom COVID-19 mocht hij alleen nog mee met de inseminaties. Dat vond ik heel erg, want we wilden alles zo graag samendoen.

IUI-poging drie

Na de derde IUI dachten we dat het raak was. Maar helaas, ik werd toch weer ongesteld. Wat een verdriet. Dat maakte ook dat ik de drie IUI-pogingen die daarna kwamen heel anders ervaarde. Ik geloofde er niet meer in en liet het wat meer los. Ik vergat zelfs bijna om een injectie te zetten.

Na de zesde IUI-poging was ik nog niet zwanger en we besloten een korte pauze te nemen. Begin 2021 zouden we weer fris starten met IVF. Daarbij spuiten ze een ‘wolkje’ zaadcellen bij de eicel, waarna de beste zaadcel zijn weg probeert te vinden naar de eicel. Ik had er weer zin in en was overtuigd dat dit ons een kind ging brengen.

Mijn ervaring met IVF en ICSI

IVF was heftig en intens, maar het viel me niet tegen. Ik was vooral heel blij dat we weer verder konden gaan. Na flinke hormoonstimulatie, volgde de punctie. Ik kreeg een morfine-injectie en tijdens de punctie vonden ze zeven eicellen. Ik zag erg tegen die punctie op, maar ook dat viel uiteindelijk best mee. Helaas kwamen we er toen achter dat het zaad iets te traag was. Onze beste kans zou voor ons uit een ICSI-behandeling komen. Dan brengen de laboranten de beste zaadcel direct bij een eicel.

Miskraam met zes weken

Na drie dagen hoorden we dat er drie embryo’s overgebleven waren. Na de punctie volgde de terugplaatsing van een ‘verse’ embryo. De andere twee werden twee dagen later ingevroren. In de twee wachtweken kreeg ik een bloeding en alle hoop verdween. Maar we deden een test en ik bleek toch zwanger! We waren in shock; dit hadden we niet verwacht. Voorzichtig begonnen we steeds meer te dromen, maar het eindigde in een nachtmerrie. Met 5,5 week kreeg ik een bloeding, waarbij ik het vruchtje verloor. Een miskraam. Ondanks het verdriet en de pijn accepteerden we het vrij snel. Er was vast een reden voor.

Natuurlijk zwanger na ruim drie jaar dokteren

Daarna volgde een terugplaatsing van een ‘cryo’, de ingevroren embryo. Deze werd ontdooid en teruggeplaatst maar leverde geen zwangerschap op. In mei dit jaar (2021) mochten we ons voorbereiden op IVF / ICSI-poging twee. De eerste spuiten werden gezet en ik moest mijn menstruatie afwachten, zodat de verdere planning gemaakt kon worden. Maar op Moederdag realiseerde ik me dat er iets niet klopte. Ik was al dertig dagen niet ongesteld geworden. We besloten de volgende ochtend voor de zekerheid te testen. Nonchalant bekeken we de zwangerschapstest en deze gaf aan ‘Zwanger 2-3 weken’.Tranen van geluk en vol ongeloof staarden we naar de test. Hoe kan dit? Zijn we nu na 3,5 jaar vol onderzoeken en trajecten zonder hulp zwanger geworden?! En dat bleek zo te zijn, ik zit nu in mijn tweede trimester. Wat een wonder!

Lees ook: Mette’s IVF-behandeling is gestopt: ‘Mijn buik blijft voorlopig leeg en dat doet pijn’

Ook je verhaal delen?

Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.