Dat gevoel als je ontdekt dat je dus NIET zwanger bent
Aan het eind van onze huwelijksreis besloten we om de pil eruit te gooien en hoopten we papa en mama te mogen worden. Mijn man wilde geen oude vader worden en aangezien het gemiddeld genomen wel zo’n jaar ging duren, konden we direct ‘aan de slag’.
Na de eerste maand was ik even bang dat het gelijk raak zou zijn: daar was ik toch nog niet helemaal op ingesteld hoor. Ik was enigszins opgelucht toen ik netjes op tijd ongesteld werd. Bij de tweede maand voelde ik een lichte teleurstelling dat het niet gelukt was, maar ik wist dat het nog wel even zou duren. We hadden samen afgesproken dat we niet zo’n ovulatietest (die je tegenwoordig overal kan kopen) te gebruiken. Wel werden we creatiever in dingen die konden helpen.
Ik voelde het gewoon: ik was zwanger
Na drie maanden wist ik zeker dat ik zwanger was; mijn borsten deden zeer, ik was ontzettend hormonaal en ik voelde het gewoon. Een heel sterk gevoel dat je niet kunt omschrijven, een connectie. Maar het allerbelangrijkste: ik was al vier dagen over tijd! Ik wilde nog een paar dagen wachten voordat ik de test deed … als ik zeven dagen over tijd zou zijn. Ik zei nog niks tegen mijn man, maar stiekem zag ik mijn hele zwangerschap al voor me.
Tot dag zes … toen werd ik ongesteld. En het gevoel dat ik toen had … verschrikkelijk. Zo’n grote teleurstelling had ik niet eerder meegemaakt. Ik wist het zo zeker! Ik heb zelfs meerdere testen gedaan, maar het was echt NIET zo. Ik had het gevoel iets te zijn kwijtgeraakt, terwijl er helemaal niets was. Mijn man steunde me enorm in het gevoel en de volgende maand was ik weer te laat. Yeah right dacht ik toen: wacht maar tot dag zes zich aandient. Na twaalf dagen toch maar een test gedaan. We hadden al zo lang gewacht dat het eigenlijk niet anders meer kon. We waren zwanger!
Respect voor iedereen dit dit vaker doormaakt
Onze dochter is ondertussen drie jaar, maar dat gevoel van die zwangerschap die er niet was, dat vergeet ik nooit meer. Ik heb een grote dosis gezond respect gekregen voor iedere vrouw en partner waarbij het niet zo 1-2-3 is gegund. Om dat gevoel vaker te moeten meemaken lijkt mij slopend. De mensen die dit doormaken zijn de echte bikkels!
Schrijf mee!
Wil jij ook een verhaal of hersenspinsel met ons en andere moeders (to be) delen? Stuur je gastblog (ongeveer 500 woorden) naar redactie@wij.nl o.v.v. Gastblog en wie weet staat jouw verhaal binnenkort online.