Van uitstel komt afstel

Toen Tim 2,5 jaar was, introduceerden we voor het eerst het potje. Het bleek te vroeg. Meneer vond het totaal niet interessant en dus stopten we ermee. Een paar weken later was ik zo misselijk door een tweede zwangerschap dat ik geen plas of poep kon verdragen, zelfs niet van mijn eigen kind. Je snapt wel, van zindelijkheidstraining kwam de maanden erna ook weinig terecht. En door de komst van zusje Milou, lag de focus er ook niet op. Het komt wel, dacht ik.

Kleine wijsneus

Tim had intussen wel eens op de wc geplast. Hartstikke goed. Maar het potje? “Dat zat niet lekker” en “Jij zit er toch ook niet op?” Kleine wijsneus. Na een paar succesjes op de wc hield meneer het voor gezien. Als ik vroeg waarom hij niet meer wilde, zei hij wijs: “Dat hoeft pas als ik vier ben, als ik naar de grote school ga.” Tja, daar sta je dan met de klink van de wc-deur in je hand. En nu?

Op zoek naar een nieuw strijdplan

Via mijn werk bij WIJ had ik de Zindelijkheidsbox voorbij zien komen. Een collega had hier al succes mee geboekt en ik had een helder strijdplan nodig. En dus bestelde ik de box. Het bleek een schot in de roos.

De methode van de Zindelijkheidsbox leert je meteen een belangrijke les: geef onverdeelde aandacht aan je kind. Een week lang. Geen werk, geen oppas, niet of nauwelijks uitstapjes. Alleen jij en je kind. Thuis, samen. Het was in ons geval de sleutel tot succes. En het beloningssysteem (lees: kleine cadeautjes grabbelen na een volle stickerkaart) natuurlijk ook.

De inhoud

De Zindelijkheidsbox bestaat uit een informatieboekje, waar je veel nuttige informatie uithaalt én een aanpak voor de komende zeven dagen. De gerichte aanpak gaf mij als ouder meer vertrouwen om vol te houden. Daarbij handel je hierdoor iedere dag consequent en ben je daardoor heel duidelijk naar je kind. En dat geeft hém weer vertrouwen. De box bevat verder leuke stickerkaarten met stickervellen en zindelijkheidsschema’s om de eerste dagen te noteren wanneer je kind drinkt/eet en poept/plast om meer inzicht te krijgen. Een grote plus vond ik de dagkaarten waar samengevat opstaat wat die dag belangrijk is en waar je inspiratie vindt voor het geven van motiverende opmerkingen, zowel bij een succesmoment als bij een ongelukje.

De training

En daar gingen we! Ik had een week vrij genomen en op maandagochtend vertelde ik Tim dat we iets heel leuks gingen doen (positieve benadering, check). We hadden eerder al samen stoere jongens boxers gekocht en die gingen we nu aan doen. “En je luier mag uit, want grote jongens hebben die niet meer om.” Tim knikte trots. Ook vertelde ik dat hij een sticker mocht plakken als hij op de wc of het potje zou gaan plassen of poepen. En bij een volle kaart mocht hij een cadeautje grabbelen uit de grabbelton die ik had gemaakt (tip uit het boekje). Tim ging meteen aan, cadeautjes! Zei er iemand cadeautjes?

Tim op maandagochtend (net uit bed) voor het eerst zonder luier. Wat is hij trots!

Alleen maar ongelukjes

En zo begonnen we aan de training. In de methode las ik dat je aan het begin heel veel ongelukjes kunt verwachten. En daar is echt niets van gelogen. Ik heb mij de eerste dag helemaal suf gedweild. Maar ik weet nu: ieder ongelukje, is eigenlijk een gelukje. Je kind leert er ongelooflijk veel van. En omdat jij er met je volle aandacht steeds bij bent, kun je hem direct helpen en corrigeren op een positieve manier. “Geeft niet Tim, volgende keer moet dat plasje hierin”, zei ik dan wijzend naar de wc.

Ieder ongelukje, is eigenlijk een gelukje

Wat ik zo sterk vind aan deze methode, is dat je het initiatief bij je kind neerlegt. Je zegt meerdere keren op een dag: “Je vertelt mama wanneer je naar de wc moet hè?” en “Je broekje moet droog blijven”. Keer op keer. Ook koos ik ervoor om Tim meteen op de wc te zetten met brilverkleiner, aangezien hij ook nu niet op het potje wilde. Prima jongen. Scheelt weer een stap.

Steeds meer succesjes

Waar het op dag 1 nog redelijk een drama was, had hij op dag 2 nauwelijks ongelukjes meer. Bij ieder succesje maakten we er een feest van. Ik gaf complimenten en we dansten door de kamer, soms zat hij zelfs op mijn nek en dan draaiden we rond. Allemaal expres, om echt te laten blijken dat hier iets heel goeds was gebeurd. Tim vond het fantastisch. Ook de grabbelton was het einde.

Intensief

En zo volgde ik de methode de dagen erna getrouw. Op dag 3 leek hij een beetje terug te vallen. Die dag was zijn kleine zusje er ook bij en mijn aandacht was daardoor weer vaak verdeeld. Ik ervaarde toen een soort dip. Komt dit wel goed? Gaat het wel werken? Vergis je niet, de training kan echt heel intensief aanvoelen. Ik was na twee dagen helemaal kapot en na dag 3 zelf een beetje somber van het alleen maar hierop gefocust zijn.

Maar … de bemoedigende woorden in de handleiding pepte mij dan weer op. Dit hoor erbij, houd vol! De omslag kwam op dag 4. Geen ongelukjes meer. Ook oefenden we het langer ophouden. Deden een uitstapje naar de speeltuin, naar de winkel en even een bezoekje bij oma. Het ging allemaal goed! Wat was ik trots, ik kon het nauwelijks geloven. Tim die leek ook meer zelfvertrouwen te krijgen. Hij was extra vrolijk en vrij.

Tim plakt een sticker na weer een succesje op de wc. De kaarten raken steeds sneller vol.

Ook ’s nachts droog

Tijdens het slapen bleef Tim ook droog. Toen ik op de vierde dag het slaapbroekje (= het luierbroekje die je bewust zo noemt) weer wilde aantrekken voor hij naar bed ging, zei hij: “Dat wil ik niet mama, hoeft niet”. Oké lieverd, dan doen we hem uit. En ook dat bleek een geslaagd experiment. Hij geeft nu overdag én in bed aan als hij naar de wc moet. Geweldig!

Poepen kan een dingetje zijn

Hoewel het dus ineens snel ging, hebben we wel netjes de methode afgemaakt. Als klap op de vuurpijl kreeg hij op dag 7 zijn plasdiploma uitgereikt (die vind je ook in de box). Tim was zo trots als een pauw en heeft ‘m aan verschillende mensen laten zien.

Zijn poepdiploma heeft hij na twee weken gehaald, want poepen op de wc vond hij erg spannend. Dat deed hij dan stiekem in zijn broek. Ook daar is de methode vooraf eerlijk over. Het komt veel voor dat leren poepen op het potje/wc nog wat meer tijd nodig heeft. Door te blijven stimuleren, niet mee te gaan in zijn angst en je kind te belonen voor als het wél goed gaat, komt dat vanzelf goed. In het boekje vind je handige tips en adviezen voor als dit gedeelte moeizamer gaat. Ik kan alleen maar zeggen: heb geduld, want uiteindelijk komt het goed. Echt!

Dus mocht je twijfelen of je kind klaar is om zindelijk te worden? Check vooraf goed de signalen, want uiteraard is dat essentieel voor het slagen van de training. Klaar voor? Haal de box in huis en ga ervoor. Over een week heb jij een kind zonder luier rondlopen. Kun jij je het al voorstellen?!