Wel of niet naar school: Dit gaat een rommelig najaar worden!

Wel of niet naar school: Dit gaat een rommelig najaar worden!

De basisscholen zijn alweer een paar weken begonnen, afhankelijk van waar je woont. Het eerste wat we te zien krijgen is een corona testboom om te bepalen of je kind wel of niet naar school mag. Als ik de eerste vraag zie weet ik het al: dit gaat een rommelige herfst en winter worden!

Geschreven door Annette van den Berg

‘Is het kind neusverkouden of heeft het een loopneus?’ Euhm, met drie kinderen van zeven jaar en jonger heeft er vrijwel altijd wel eentje een snotneus in dit seizoen! Ja dus. ‘Heeft er iemand binnen het huishouden van het kind op dit moment koorts of benauwdheid?’ Ja, de middelste heeft koorts. In dikke rode letters: ‘KIND BLIJFT THUIS.’

Jullie moeten allemaal thuisblijven

Als ik de koorts van middelste zou negeren en de rest van de testboom volg, kom ik op dezelfde conclusie uit voor de andere twee kids. ‘Heeft het kind koorts?’ Nee. ‘Een of meer symptomen als hoesten, verlies reuk of smaak of benauwd?’ Ja, een hoest. ‘Past dit bij gebruikelijke klachten als astma of hooikoorts?’ Nee. ‘KIND BLIJFT THUIS.’ Nou jongens, hang allemaal je rugzak maar weer terug aan de kapstok. Jullie moeten allemaal thuisblijven, omdat Finn koorts heeft en jullie licht verkouden zijn.

Twee weken later is de koorts allang verdwenen, maar Finn zijn hoest neemt nog niet af. Volgens de testboom mag hij nog steeds niet naar school komen. Pas als hij 24 uur klachtenvrij is. Normaal zou hij met zo’n hoest best naar school kunnen en omdat hij zich ook niet ziek voelt, verveelt hij zich thuis mateloos. Een extra weekje thuisblijven, vond hij niet zo erg, maar twee weken begint wel erg lang te voelen.

Een beetje absurd

Ook voor ons werk wordt het lastig, want we kunnen niet voor elke hoest of loopneus thuis gaan zitten. Gek genoeg zit het nog steeds in het systeem dat de moeder als eerste gebeld wordt, wanneer je kind ziek is. Ook is het vaak de moeder die thuisblijft als er een zieke is. Omdat het erop lijkt dat we dit nog veel vaker gaan meemaken het komende half jaar, hebben mijn man en ik maar afgesproken dat we om en om thuisblijven bij de kinderen. Wel zo eerlijk.

Na twee weken vind ik het een beetje absurd worden. Mijn man is inmiddels op corona getest, omdat hij ook dezelfde klachten had, maar die uitslag was negatief. Volgens de GGD’er aan de telefoon kun je er vanuit gaan dat de kinderen dan dus ook geen corona hebben, maar “zeker weten doe je het niet, dus blijf de voorschriften volgen.” Weet je wat. Ik vraag het wel aan zijn juf.

Een dolgelukkig kind

Samen lopen we voor het eerst sinds twee weken weer naar zijn klas toe. Ik leg het verhaal uit aan de juf. Zijn vader is negatief getest, hij heeft altijd lang last van een hoest zodra hij die eenmaal te pakken heeft, maar hij mist nu wel erg veel terwijl hij verder niet ziek is. “Laat hem maar lekker komen en als de hoest toch echt te erg is, dan bel ik wel of je hem komt ophalen.”

Aan het einde van de dag krijg ik een dolgelukkig kind terug. De juf zegt dat ze hem eigenlijk geen enkele keer heeft horen hoesten en dat hij morgen ook gewoon weer mag komen. Gelukkig maar! Ik vraag me af hoe lang het duurt, voordat er weer eentje verplicht thuis komt te zitten, maar dan is het mijn man zijn beurt om thuis te blijven.

Beeld: iStock.com