Van de nood een deugd maken: Sharon start met zindelijkheidstraining
Van de nood een deugd maken is het devies! Vooralsnog gaat het best wel goed gelukkig, maar man man man wat is het bij tijd en wijlen pittig. Mijn meisje mist het contact met de kinderen van de opvang echt heel erg.
We hebben veel plezier samen en ik merk dat ze het stiekem ook heerlijk vindt om zoveel tijd samen door te brengen. De keerzijde is dat we ook met regelmaat aanvaringen hebben, omdat ze echt ALLES zelf wil doen, niet wil doen en haar grenzen flink aan het verleggen is.
Het proces van zindelijkheid
Nu we toch zoveel thuis zijn, heb ik besloten om verder te gaan in het proces van zindelijkheid. Ik ben ooit begonnen haar te betrekken bij mijn eigen wc-bezoeken en heb een potje én wc-brilverkleiner met opstapje gekocht. De interesse was daarmee gewekt en Marlie vond het leuk om samen naar de wc te gaan.
Vanaf dat moment ging het rustig aan en als ‘vanzelf’. De ene dag wilde ze alle plasjes op het potje doen, waarna ze weer een paar dagen niet wilde. Plasjes doen ging goed, maar poep moest toch nog in de luier. En zoals ik eerder schreef heeft Marlie soms momenten dat ze dat ophoudt, dus dat is nog wel een uitdaging soms.
Het gaat nu supergoed!
Nu we zoveel thuis zijn, heb ik besloten mijn energie daarin te steken en ja, het gaat nu supergoed! Ze geeft het goed aan, zelfs als ze druk aan het spelen is en ik neem haar mee zonder luier, waarbij ze droog blijft tot wel vier uur. Ja, er gebeuren ook ongelukjes en ik heb altijd een schone broek, luier en onderbroek bij me. Een plasje in de natuur is nu soms onvermijdelijk, omdat je nergens naar de wc kan of mag. Bij papa thuis had ze de eerste dag drie ongelukjes, want een luier wil ze niet meer natuurlijk. Maar de tweede keer bleef ze ook daar droog!
Haar slaapje tussen de middag doet ze zonder luier, wat best goed gaat. In de nacht krijgt ze uiteraard nog een luierbroekje aan, omdat ze daar niet aan toe is nog. Grappig is dat ik vreselijk opzag tegen de zindelijkheidstraining. Ik heb veel gelezen over methodes en verschillende aanpakken die zouden werken. Uiteindelijk heb ik niets anders gedaan dan de signalen van mijn meisje goed volgen.
Volg je gevoel
Ze was er echt aan toe en samen vind je dan wel een weg. Poepen gaat steeds beter en ongelukjes gebeuren bijna niet meer. Het schijnt dat kinderen een terugval krijgen na een periode van zindelijk zijn. We wachten het af!
Voor nu ben ik heel erg trots op Marlie en wil ik toch aangeven dat je echt merkt wanneer je kind daaraan toe is. Het ene kind wat eerder en het andere kind wat later. Volg dus lekker je gevoel lieve mama en laat je niks wijsmaken. Het is geen wedstrijd!