Jullie tips: wat als je kind moeilijk contact maakt met kinderen op school?
Op Facebook vroeg WIJ of jullie tips hadden voor Lizette. Haar zoontje gaat sinds dit jaar naar de basisschool en maakt moeilijk contact met andere kinderen. Hij heeft weinig zelfvertrouwen en Lizette en haar man maken zich zorgen. Wat kunnen ze doen?
10 tips van ervaren moeders
Hieronder vind je een greep uit de reacties. Dit zijn de ervaringen en tips van tien moeders die hetzelfde hebben meegemaakt.
- “Geduld, geduld, geduld. Onze zoon gaat ook sinds kort en speelt vooral naast de andere kinderen en alleen. Dit is echt niet abnormaal hoor. Zoveel gezichten, zoveel indrukken. Geef hem de tijd om te wennen, een plekje te vinden en uit te vinden bij wie hij zich comfortabel voelt.”
“Aangezien niemand anders het zo lijkt te bekijken: waarom is het eigenlijk een probleem als een kind van vier graag op zichzelf is en niet zo dol lijkt op sociaal contact? Niet iedereen is een extravert mensenmens (goddank). Zolang de jongen niet doodongelukkig en eenzaam lijkt of gepest wordt (en ook niet continu overprikkeld door 20 kinderen om hem heen), vraag ik me af wat hier eigenlijk überhaupt het probleem is. Al zou hij heel zijn leven teruggetrokken en op zichzelf blijven, wat doet dat ertoe als hij zich daar fijn bij voelt?”
“Een handje helpen. Mijn dochter van 7 met down doet dit jaar groep 3 nog een keer. Nieuwe kinderen en daarbij vond ze niet echt aansluiting. We zijn een maatjessysteem gestart. Elke week kiest de juf een kindje uit die haar mag helpen bij dingen en die haar meeneemt naar gym en het buitenspelen. Automatisch zijn daar vriendinnetjes uitgerold en de drempel is weggenomen. Nu gaat ze met plezier en zoeken ze elkaar op. Stel het voor aan de juf of meester! Ook kun je zelf elke week 1 klasgenootje vragen om te komen spelen. Gewoon kort: anderhalf tot twee uur. Aftasten hoe dat gaat en van daaruit opbouwen. Vaak komt het in de klas dan ook wel goed.”
“Mijn dochter is 12 en heeft het nog steeds. Niet elk kind is hetzelfde. Wat hier helpt is vriendinnetjes uit te nodigen bij ons thuis. Dan is het minder spannend.”
“Ik denk dat ze hier op school ook wat mee kunnen. Bijvoorbeeld jouw zoontje en een ander kind samen iets laten doen. Maar misschien kun je zelf contact zoeken met een ouder van een klasgenootje s en een speeldate regelen. De juf of meester kan misschien zelfs een tip geven wie wellicht voor nu een goede match zou zijn. Dan begint hij met één vriendje, maar dit kun je natuurlijk langzaam uitbreiden. Speeldate kan met of zonder ouder erbij, dat kan je zelf inschatten. Succes!”
“Geef het even tijd inderdaad. Het is ook allemaal heel spannend. Ik verstopte mij altijd in een poppenhuis en leef nog steeds ;-).”
“Huh? Jonge kinderen spelen naast elkaar en nog niet met elkaar. Dat is heel normaal. Sociaal emotioneel is hij gewoon nog niet toe aan meer. Laat hem lekker zijn ding doen en dan komt het allemaal vanzelf.”
“Geef het inderdaad even de tijd. Onze zoon had dat ook, ik fietste in de pauze wel eens stiekem langs om te kijken en zag hem dan altijd alleen in een hoekje op het schoolplein. Op een gegeven moment vinden ze hun draai echt wel. Komt goed mama!”
“Elk kind ontwikkelt zich anders en is anders. Grote verandering, zo’n grote school; geef het tijd. Probeer anders ook contact te maken met ouders op het schoolplein en speelafspraken te maken voor hem. Vraag anders aan je zoontje met wie hij graag zou willen spelen? En ik vraag mij verder af: hoe was dat voor de basisschool op kinderdagverblijf of peuterette? Volg je gevoel en word er zelf ook niet onzeker van zou ik zeggen. Opvoeden is een zoektocht, komt goed!”
“Hij is nog zoooo jong. Onze zoon had dit ook, althans, onzeker en faalangst en inderdaad met blijven openstaan, praten (voor zover een 4-jarige dit begrijpt) en veel geduld, komt het goed. Heel herkenbaar, maar die vriendjes, die komen vanzelf.”
Is er iets waar jij advies over zou willen? Stuur dan een privéberichtje via onze Facebookpagina.