Nap rage, de woede-uitbarsting na het dutje

Nap rage, de woede-uitbarsting na het dutje

Herken jij dat ook? Dat je kind eerst nog heerlijk vredig lag te slapen om daarna in totale chaos wakker te worden? En daar zit je dan met een dreumes of peuter die compleet overstuur is en totaal door het lint gaat om eigenlijk alles. Het blijkt kennelijk een bekend fenomeen te zijn: ‘nap rage’. Ik zocht uit wat het precies is én wat je eraan kunt doen.

Geschreven door Nadia

Wat is nap rage?

Die plotselinge uitbarstingen van emotionele chaos en boosheid bij kleine kinderen zullen iedere ouder wel bekend voorkomen. ‘Nap rage’ is geen mysterieuze aandoening uit één of andere spannende film. Wat is het wel? Het is een alledaags fenomeen dat optreedt wanneer peuters chagrijnig of boos wakker worden. Een soort ochtendhumeur, alleen dan een stapje erger. In plaats van vredig richting dromenland te gaan en daarna fris en fruitig wakker te worden schakelen ze over naar ‘hyperactieve modus’ en laten ze hun frustraties de vrije loop. Denk aan huilen, gillen, gooien van speelgoed, en andere uitbarstingen.

Hoe weet je of jouw kind last heeft van nap rage?

Vraag jij je nu af: heeft mijn peuter hier last van? Let dan eens op tekenen als onverklaarbare woede-uitbarstingen, onrustig gedrag en ongebruikelijke prikkelbaarheid nadat je kind geslapen heeft. Als je merkt dat deze symptomen vaak rond deze tijd optreden, zou ’nap rage’ wel eens de boosdoener kunnen zijn.

Omgaan met nap rage

Ik denk dat ouders het bij alles roepen, maar ook hier weer: HET IS EEN FASE! Maar dat maakt het niet minder vervelend. Ook voor je kind is het vervelend om zo bozig te zijn en niet om te kunnen gaan met zijn of haar emoties. Om je kind te helpen in deze situatie kun je een aantal dingen doen:

  • Een rustige overgang
    Creëer een rustige overgang van slapen naar wakker worden. Laat je kinderen een paar minuten wennen aan het wakker worden, voordat je meteen actief wordt. Ga bijvoorbeeld vast naar boven, zet de slaapkamerdeur al een stukje open, maak wat rustige geluiden zodat je kind langzaamaan wat meer wakker wordt.
  • Een voorspelbare routine
    Een vaste slaaproutine kan helpen om de slaapcyclus van je kind te reguleren. Zorg voor vaste dutjes tijden en duur. Bepaal dit aan de hand van de behoefte van je kind, want wakker worden wanneer ze nog super moe zijn werkt ook niet bevorderlijk.

  • Gezonde eet- en drinkgewoonten
    Zorg ervoor dat je kind goed gegeten en gedronken heeft voordat ze gaan slapen. Dit kan honger en dorst na het slapen verminderen, zodat ze niet ‘hangry’ zijn. (Hungry & Angry)

  • Leuke afleiding
    Maak er routine van om even een quality-time momentje met je kind te houden als ze wakker worden. Even knuffelen op de bank, samen een fruitje eten of met een autootje spelen. Dan koppelen ze het wakker worden aan iets leuks.

  • Laat je kind ‘zijn’
    Het is voor ons als volwassenen normaal om te vragen wat er aan de hand is als we zien dat iemand verdriet heeft of mopperig is. We willen die persoon dan helpen, maar onze kinderen hebben zelf nog niet alle controle over hun emoties en om ze dan ook nog onder woorden te brengen is vaak een stap te ver. Wél worden ze gefrustreerd van al die vragen waar ze geen antwoord op kunnen geven, het is daarom beter om het gewoon te laten en er voor je kind te zijn zonder al die vragen en opmerkingen over zijn of haar gedrag.

Wat voor mij werkte

Probeer je eigen kind aan te voelen en soms is het een weg van ’trail and error’ om erachter te komen wat voor jouw kind werkt. Is afleiding de oplossing of lekker samen knuffelen en niets zeggen? Ik merk dat het voor mijn zoontje al voldoende is als hij met mij en zijn lievelingsknuffel op de bank kan zitten, ik hoef niets te zeggen (liever niet juist) en er echt alleen voor hem te zijn.

En dan opeens draait hij bij, ik zie het aan zijn gezichtje en zijn hele houding. Vaak klimt hij dan ook bij mij op schoot en is er niets meer aan de hand. Voordat ik dit wist zijn er ook vele momenten geweest dat ik hem wilde tillen, voor hem zong, hem over zijn rug wilde kroelen en ook al die vragen op hem afvuurde over ‘waarom hij nou opeens zo boos deed’. Met gevolg dat hij nog bozer en gefrustreerder werd. Al doende kwam ik erachter dat niets doen het juiste is in zijn geval en ik heb er alle vertrouwen in dat jij ook kan aanvoelen wat voor jouw kind het beste werkt.

En onthoud; het is maar een fase!

Bron: Mom.com

Beeld: iStock.com/Andrey Zhuravlev